Morgen is het
de tweede donderdag van oktober. Traditioneel de dag waarop bekend wordt
gemaakt wie de Nobelprijs voor de Literatuur krijgt. Het is altijd weer
speculeren. Wordt het eindelijk weer een Nederlandstalige? Zo ja, wie dan? Of wordt
het misschien weer een dichter? Een dissident, wellicht?
Sinds jaar en
dag wordt Bob Dylan genoemd als mogelijke Nobelprijswinnaar. Zijn teksten zijn
een bron van universitaire studies. De Engelse Taal-studies kennen Dylan al als
auteur op de boekenlijst. Net als Shakespeare.
Tenminste, de
vergelijking tussen Dylan en Shakespeare is al veelvuldig gemaakt.
Daar komt bij
dat de kansen voor Dylan als Nobelprijs-winnaar de laatste jaren zijn
toegenomen. Men neme zijn eredoctoraat uit 2004 in acht, toen Dylan werd
gehuldigd door de St. Andrews Universaty. Of de Pulitzer Prize, die in 2008 aan
de zanger werd toegekend.
Een jaar of
vijf geleden gaf popjournalist Bert van de Kamp een lezing over ‘De dag waarop
Bob Dylan alweer niet de Nobelprijs voor de Literatuur kreeg’. Plaats van
handeling: de bibliotheek in Oss. Ik ging naar de lezing, maar kwam wat
bedrogen uit.
Ik verwachtte
een origineel verhaal. Stevige kost waarom Dylan terecht de Nobelprijs niet
ontving. Maar het bleef allemaal wat in
het luchtledige. Van de Kamp haalde de bekende voorbeelden aan waarom Dylan
genomineerd zou kunnen zijn: zijn naam – al dan niet ontleend aan Dylan Thomas –,
zijn vriendschap met de Beat-leden Jack Karouac en Allen Ginsberg, zijn lied
Subterranean Homesick Blues, een verwijzing naar die Beat-generatie.
Als tegenargument
gebruikte Van de Kamp dat Dylan veelvuldig materiaal jatte van zijn collega’s.
Een principe dat in de folkscene, waar Dylan uit komt, regelmatig werd
gehanteerd. En wat gewone stervelingen ‘inspiratie’ noemen, heet in vaktaal ‘stelen’.
Al met al ging
ik wat teleurgesteld naar huis, na die avond in Oss. Beseffende dat iedereen
wel een mening heeft over de ‘literaire Dylan’.
Morgen zullen
we het horen, wie de Nobelprijs voor de Literatuur mag ophalen. Als het dan
toch Dylan wordt, ben ik blij. Ik gun het de zanger zeer zeker. Maar als het
Nobelprijs-comité anders beslist, dan is dat prima.
De muziek van
Dylan wordt niet beter of slechter bij het wel of niet toekennen van deze
niet-wetenschappelijke Nobelprijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten