donderdag 30 september 2021

Rough and rowdy ways-tournee

De aangekondigde tournee van Bob Dylan, volgende maand, maakt volgens de concertposter deel uit van de internationale Rough And Rowdy Ways-tournee. Deze tournee loopt van 2021 tot 2024. Of is het toch tot 2025?
Is deze tournee een subtour in de Never Ending Tour van Dylan? De bard heeft in de liner notes van World Gone Wrong al eens gezegd dat die Never Ending Tour al eens is beëindigd.
“By the way, bon't be bewildered by the Never Ending Tour chatter. There was a Never Ending Tour but it ended in 1991 with the departure of guitarist G. E. Smith. That one's long gone but there have been many others since then: 'The Money Never Runs Out Tour' (Fall of 1991) 'Southern Sympathizer Tour' (Early 1992) 'Why Do You Look At Me So Strangely Tour' (European Tour 1992) 'The One Sad Cry Of Pity Tour' (Australia & West Coast American Tour 1992) 'Outburst Of Consciousness Tour' (1992) 'Don't Let Your Deal Go Down Tour' (1993) and others, too many to mention each with their own character & design."
Desalniettemin bleven de fans spreken van de Never Ending Tour. Niet gek, vanwege het feit dat Dylan zes maanden per kalenderjaar op tournee was.
Wat betekent die einddatum van deze Rough And Rowdy Ways-tournee? Neemt Dylan, in 2024 'slechts' 83 jaar jong, dan definitief afscheid van het podium? Komt hij in de tussentijd nog naar het Europese vasteland? Doet hij dan Nederland nog aan voor een aantal optredens?
Ergens houd ik er rekening mee dat ik Dylan al voor het laatst heb gezien. In de Barclaycard Arena in Hamburg zag ik hem optreden, waar ik met een collega van NDC Mediagroep ben geweest. Een mooi optreden, vanwege de mooie setlist, de buitenlandse zaal, de ingetogen versie van Girl From The North Country, maar vooral ook omdat Dylan zelf na afloop een diepe buiging maakte. Dat deed Dylan anders nooit - alsof hij afscheid nam.
Maar dat is voer voor historici en voor achteraf invullen. We weten niet wat we nog niet weten.



maandag 27 september 2021

Amerikaanse najaarstournee 2021 - definitief

Nadat ExpectingRain zondag al wat data naar buiten bracht, heeft het management van Dylan de definitieve tourlijst bekend gemaakt. De genoemde data van gisteren zijn hierin opgenomen, maar er zijn ook data toegevoegd. Zo'n vijf weken is Dylan met zijn band onderweg.

Dinsdag 2 november Milwaukee
Woensdag 3 november Chicago
Vrijdag 5 november Cleveland
Zaterdag 6 november Columbus
Zondag 7 november Bloomington
Dinsdag 9 november Cincinnati
Woensdag 10 november Knoxville
Vrijdag 12 november Louisville
Zaterdag 13 november Charleston
Maandag 15 november Moon Township
Dinsdag 16 november Hershey
Vrijdag 19 november Beacon NYC
Zaterdag 20 november Beacon NYC
Zondag 21 november Beacon NYC
Dinsdag 23 november Port Chester
Woensdag 24 november Post Chester
Vrijdag 26 november Providence
Zaterdag 27 november Boston
Maandag 29 november Philadelphia
Dinsdag 30 november Philadelphia
Dinsdag 2 december Washington DC

zondag 26 september 2021

Amerikaanse najaarstournee 2021

De site ExpectingRain.com kondigt aan dat Dylan over ruim een maand vijftien shows gaat spelen in de Verenigde Staten. Mogelijk wordt de tour nog uitgebreid met andere data. Maar dat er weer concerten in de agenda staan, doet een mens goed.
De tourdata zijn
Zondag 7 november Bloominton
Woensdag 10 november Knoxville
Vrijdag 12 november Louisville
Zaterdag 13 november Charleston
Maandag 15 november Moon Township
Dinsdag 16 november Hershey
Vrijdag 19 november Beacon NYC
Zaterdag 20 november Beacon NYC
Zondag 21 november Beacon NYC
Dinsdag 23 november Port Chester
Woensdag 24 november Post Chester
Zaterdag 27 november Boston
Maandag 29 november Philadelphia
Dinsdag 30 november Philadelphia
Donderdag 2 december Washington DC

zaterdag 25 september 2021

Quartier

Een paar jaar geleden hoorde ik voor het eerst de naam van Thomas Quartier. De toenmalige kerkelijk werkster tipte zijn naam. Broeder Thomas had namelijk in een boekje interessante dingen geschreven over anders leven.
Maar hij is ook muziek-liefhebber. Zijn voorkeur spitst zich met name toe op Bob Dylan. Daar heeft hij al wel vaker interessante dingen over gezegd. Onder meer in zijn boek Heilige Woede, maar ook bij Harm Peter Smilde, die in How Does It Feel? een aantal Nederlandse Dylan-fans interviewde.
Met broeder Thomas deel ik dus meer dan één ding. We delen het schrijven, het publiceren. Maar ook het kloosterleven, waarbij de een wel en de ander (nog) niet is ingetreden. En natuurlijk Dylan. Altijd weer Dylan.

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.

dinsdag 21 september 2021

Bootlegs

Afgelopen weekend verscheen Springtime In New York, aflevering 16 van de Bootleg Series van Dylan. De box behandelt de jaren 1980 - 1985, de jaren dat Shot Of Love, Infidels en Empire Burlesque verscheen. In de chronologie volgt Springtime In New York op Trouble No More, dat nummer 13 is in de Bootleg Series.
Waarom zijn zulke boxen belangrijk? Niet zozeer omdat het een nieuw album is. Maar wel omdat het een tijdsbeeld geeft. Een tijdsbeeld van de toenmalige muziek. Van keuzes die indertijd achterwege zijn gelaten en nu het spreekwoordelijke levenslicht zien. Van nummers die te licht werden bevonden. Outtakes, oefeningen, die een bijdrage leverden aan het eindresultaat.
En de foto's. De liner notes, met teksten over de tijd, de periode van Dylan.
Zulke dingen.

zondag 19 september 2021

16

Dit weekend is Springtime in New York verschenen. Voorjaar in New York. De hele zaterdag was ik in Giethoorn, dus kon ik de gekochte dubbelaar niet luisteren.
Maar 's avonds natuurlijk wel. En vandaag ook. Luisteren naar Dylan op z'n smalst, zeker als je de Empire Burlesque-nummers beluisterd.
Geen disco-sausje. Dat heeft Dylan goed gedaan: gewoon de degelijke muzikale vormgeving van zijn songs.
De box van Bootleg Series vol. 16 was vrijdag nog niet bij Wobbe afgeleverd. Dat gebeurde, als alles goed is gegaan, de dag dat ik op pad was. Ik verheug me op de box, om die volgende week te halen.

vrijdag 17 september 2021

Springtime in New York

Vanmiddag toog ik naar de platenzaak van Wobbe, om Springtime in New York op te halen. Dit is de titel van aflevering 16 in de Bootleg Series. Het album behandelt de jaren 1980 - 1985, de periode van Shot Of Love, Infidels en Empire Burlesque.
Bij Wobbe was alleen de dubbel-cd afgeleverd; de box met vijf cd's had vertraging opgelopen. Die box moet ik volgende week halen, omdat morgen een familiedag op de planning staat.
Uiteraard heb ik de dubbelaar beluisterd. Mooi album. Met name de Empire Burlesque-nummers klinken goed. Omdat het is ontdaan van die akelige disco-sound. Gewoon Dylan met band, vergelijkbaar met Someone's Got a Hold of My Heart (luister naar Bootleg Series, vol. 1-3).
En dan natuurlijk nog het boekje. Met Nederlandse namen. Jeroen van der Meer is weer de product manager. En Arie de Reus heeft weer geholpen met archiefmateriaal. Dat zijn details die het fysieke product aangenaam maken.



dinsdag 14 september 2021

Maggie

Tijdens het college vandaag behandelden we een casus rondom Maggie. Het gaat er niet om dat dit college hier wordt herhaald. Het gaat om Maggie.
De naam van de persoon was niet Maggie, het was een pseudoniem. Doet er niet toe. Maggie is de hoofdpersoon van het praktijkvoorbeeld.
En Maggie is de hoofdfiguur in de gelijknamige song van Dylan uit 1965. Afkomstig van Bringing It All Back Home - of van Subterranean Homesick Blues, als je de eerste persing van de Nederlandse vestiging van CBS kent.
Het nummer waarmee Dylan zijn beruchte optreden op het Newport Festival van 1965 opende. Het eerste nummer van de avond in Ahoy, oktober 2005. Goed nummer, zeker.
Maar daar kon ik niet mee aankomen bij de bespreken van een kwestie tijdens college.

zaterdag 11 september 2021

9/11

Vandaag wordt stilgestaan bij de aanslagen van 9/11, precies twintig jaar geleden. Twee vliegtuigen vlogen in de torens van het WTC, een derde vliegtuig dook in het Pentagon en een vierde vliegtuig stortte neer in de buurt van Shanksville (Pennsylvania).
Wat deze aanslagen zo absurd maakten, was de omvang met bijna 3000 directe doden. Ook de doelwitten spraken tot de terroristische verbeelding: het economische hart van het Westen, de twee wolkenkrabbers waarin de internationale ('westerse') handel werd bedreven, bleek te raken. Ook het ministerie van Defensie bleek niet in staat zichzelf te verdedigen.
Plus het feit dat deze aanslagen vrijwel gelijk live werden weergeven op CNN, waarvan de beelden gelijk op andere nationale tv-stations integraal werden uitgezonden. We konden het allemaal meemaken op het moment dat het gebeurde.
Dezelfde dag verscheen Dylan's album "Love And Theft". Dat was het album dat ik 'in Dylan raakte'. Het was een toevalligheid dat beide gebeurtenissen tegelijkertijd plaatsvonden. Hoewel, in de film How Many Roads van Jos de Putter wordt duidelijk dat sommige fans in "Love And Theft" aanwijzingen zagen tot deze beruchte dag en daarbij ook troost vonden in de teksten van dit album; het album dat uiteraard in de maanden voorafgaand aan 9/11 werd opgenomen, om die dag uit te kunnen brengen.
Ik duik onder in "Love And Theft", terwijl de beelden van de brandende Twin Towers over mijn netvlies schuiven. Als een floater.

vrijdag 10 september 2021

Kronieken #74 | Touren?

Volgende week verschijnt Springtime In New York. In de tussentijd houd ik me een beetje bezig met Dylan's tourschema. Niet zo gek lang geleden werd bekend dat Dylan in oktober zou optreden in The Buddy Holly Hall - Helen DeVitt Jones Theater. Inmiddels is dat concert verschoven naar 31 augustus 2022.
Nog een jaar wachten, dus.
ExpectingRain had afgelopen week een agenda-item toegevoegd. Dylan zou 31 mei 2022 optreden in Lubbock. Dat optreden is inmiddels van de site verdwenen.
Beetje merkwaardig, allemaal. Wanneer staat de bard weer op het podium? Komt hij überhaupt weer naar de planken? Ik hoop het wel, maar dat gegoochel met data maakt het er niet per se duidelijker en vasthoudender op.



woensdag 8 september 2021

Lubbock

Op de site ExpectingRain.com staat onder het kopje The Bob Dylan Show, dat Dylan 31 mei 2022 een optreden verzorgt in Lubbock. Weliswaar met een vraagteken, maar toch: als zo'n opmerking op ExpectingRain staat vermeld, kun je er vanuit gaan dat dit wel redelijk in de richting zit. Zowel qua datum als locatie.
Dat zou wat zijn, als Dylan in het voorjaar weer op de planken staat. Vanaf zo ongeveer zijn 81e verjaardag. Nu maar hopen dat het ook daadwerkelijk gaat gebeuren.

zondag 5 september 2021

Cello

In de Grote of Jacobijnerkerk in Leeuwarden werd vanavond cantate BWV 33 – Allein zu Dir, Herr Jesu Christ van Johann Sebastiaan Bach opgevoerd. Dat heeft met Dylan niets te maken. Het enige dat beide muzikanten verbindt, is dat ze beiden iets uitdrukken waarvan je bij het eerste gehoor gelijk zegt: 'Dit is het!'
Maar in het orkest zat een contrabassiste. Haar zessnarige instrument werd zowel geplukt als gestreken. Onwillekeurig zat ik met gedachten bij het concert van Bob Dylan, dat hij eind oktober 2013 in de Heineken Music Hall gaf.
Tony Garnier maakte van zijn contrabas een cello voor een schitterende versie van Forgetful heart. Het is een van die nummers die een hoogtepunt vormden bij het concert. Elk Dylan-concert heeft wel één of twee nummers die het hele optreden dragen. Zoals Forgetful heart.

vrijdag 3 september 2021

Blind Willie

Vanmiddag toog ik naar mijn platenboer Wobbe voor de singel Blind Willie McTell. Wobbe is een goede kerel. Bij releases van Dylan hoef ik geen bestelling bij hem te plaatsen. Hij bestelt sowieso een exemplaar voor me.
Dus ook van deze singel.
De singel Blind Willie McTell is uitgegeven door Third Man Records, het platenlabel van Jack White, de helft van The White Stripes. Op beide kanten van de singel staat een versie van het nummer. Beide opnames zijn outtakes van de Infidels-opnames, het album waarvoor Blind Willie was opgenomen maar vervolgens werd afgekeurd.
Een zogenaamde demo-versie met alleen piano en gitaar verscheen in 1991 op The Bootleg Series Vol. 1-3. De opnames van de nieuwe singel zijn niet zo kaal als de versie die we van Dylan zelf kennen. Het gaat om take 1 en take 5 van de opnames, waarbij de zanger wordt begeleid door een heuse band.
Take 1 is een 'kleine' bandversie, met Mick Taylor op gitaar, Alan Clark op keyboards, Robbie Shakespeare op basgitaar en Sly Dunbar op de drumkit. Met deze opname waren producers Dylan en Mark Knopfler dus gestart.
De vijfde take is een iets grotere band, waarbij gitarist Knopfler aan de begeleidingsband is toegevoegd. Deze take is 'taken from' de box Springtime In New York, deel 16 uit Dylan's Bootleg Series, dat over twee weken op de markt komt.
Jack White maakte dus een wat opvallende keuze. Normaal gesproken is de versie die op een officieel album komt de A-kant van een vinyl-singel. De B-kant is doorgaans de 'vulling' om de achterkant wat body te geven. White draait het dus om: de A-kant is de vulling, de B-kant is de versie die straks op een album verschijnt.
Nou ja, doet er niet toe.
Beide versies van Blind Willie zijn vanwege de band anders dan de 'oorspronkelijke' en bekende versie. Het klinkt veel meer naar Infidels. Lekker. Prima uitvoeringen. De vraag wordt daarmee nóg prangender, waarom Dylan het nummer afkeurde voor dit album. Dat het nummer in de kale versie misschien niet past in de sfeer van Infidels, is nog wel te begrijpen. Maar met zo'n band achter je?
In retrospectief maakt het niet uit. We hebben de uitvoeringen nu. We kunnen nu wel luisteren naar hoe het nummer klonk. En dat maakt veel goed.



woensdag 1 september 2021

Freek de Jonge

Waar was u toen Bob Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur kreeg?
In de lach schietend: "Dat zou ik niet meer weten, maar ik vond het buitengewoon terecht. Ik weet niet waarom er zo negatief op Dylan gereageerd is. Inmiddels heeft hij denk ik net zoveel woorden als Tolstoj geschreven, dus aan de hoeveelheid kan het niet liggen. Onvermoeibaar verbond hij hoge en lage cultuur met elkaar voor een breed publiek. Hij koppelde zijn schijverschap aan dé culturele uiting van dat moment: de muziek. Hiermee blies hij de oude troubadourstraditie - een zanger die aan het hof verhalen in liedvorm vertelde - nieuw leven in. Hij is daarbij altijd trouw gebleven aan het simpele en werd nergens intellectualistisch zijn, al kon hij ook hermetisch zijn."

Voelt u verwantschap?
"Enorm. Die vertellust en drang, de woordenstroom die maar blijft komen, die openheid ook voor wat er komt. Hij koos ervoor om buitenstaander te blijven, iets wat mij niet gelukt is - daarvoor vond ik de publieke belangstelling en alles wat eruit voortvloeide te leuk. Dat Dylan de Nobelprijs won, stimuleerde me om mezelf te blijven vernieuwen. Het nummer 'Murder Most Foul' op zijn laatste album - een tekst over de moord op Kennedy gekoppeld aan de tijdgeest - inspireerde me direct tot een Nederlandse versie." Uit zijn hoofd citeert De Jonge een vermakelijke tekst waarin achtereenvolgens André Hazes, Theo van Gogh en Gerrie Knetemann het loodje leggen.
"Ken je Dylan's lied 'All Along The Watchtower', een van zijn meer hermetische nummers? Dat heb ik vertaald, in iets wat in mijn versie al even raadselachtig werd. Het hermetische was bij Dylan een kracht, getuige de talloze interpretaties van zijn werk. Zo'n tekst zet je aan het werk, en maakt een meer intuïtieve interpretatie van de woorden mogelijk."
Na een pauze: "Dat zou mijn grootste triomf zijn: dat mijn werk na mijn dood net zo multi-interpretabel blijkt."

Freek de Jonge in Onze Taal, #11 – 2020