De dag die je wist dat
zou komen: de dag dat More Blood, More Track verscheen. Het is
aflevering 14 uit de Bootleg Series van Bob Dylan en is vandaag,
Allerzielen 2018, verschenen. More Blood, More Tracks behandelt het
geboorteproce van Blood On The Tracks, één van Dylan's
meesterwerken.
Het verhaal over Blood On
The Tracks is al de moeite waard. Na een ruzie met Columbia Records,
begin jaren zeventig, maakt Dylan de overstap naar Asylum Records van
David Geffen. Hier verschijnen de albums Planet Waves en Before The
Flood, beiden met The Band; het eerste is het enige studio-album van
Dylan & The Band, het tweede is een live-dubbelaar van de eerste
tournee van Dylan in 8 jaar tijd.
Als wraak van Columbia,
verschijnt in 1973 het allegaartje Dylan, met outtakes van Self
Portrait en New Morning. De zanger zelf had nog een album tegoed
volgens het contract met Columbia, wat hiermee dan is ingevuld. Maar
na een jaar of drie is alles weer koek en ei tussen Dylan en
Columbia, en mag Dylan weer albums maken bij deze platenmaatschappij.
Het eerste album is Blood
On The Tracks en vertelt over een huwelijk in ontbinding. Het zou
over het huwelijk van de maestro zelf moeten gaan, want zoon en
muzikant Jakob Dylan vertelde later over dit album: "the songs
are my parents talking." De meeste nummers gaan over
liefdesverdriet, boosheid en eenzaamheid. Maar volgens de zanger zelf
zijn de teksten gebaseerd op de korte verhalen van Anton Tsjechov.
Alle nummers van dit
album in september opgenomen in New York en geproduceerd door Phil
Ramone. Als studio werd gekozen voor Studio A van A&R Studios in
New York, dezelfde plek als waar Dylan zijn carrière ooit startte.
Mede dankzij schilderlessen van de Russische Amerikaan Norman Raeben,
is Dylan over zijn writer's block gekomen en weer terug op een
creatief hoogtepunt. In vier dagen tijd neemt Dylan het nieuwe album
op, bij sommige nummers bijgestaan door een band, soms enkel met een
basgitaar en zelfs enkel met zijn mondharmonica en akoestische
gitaar: back to the old days.
Ramone maakt alvast
drukpersingen van Blood On The Track, als Dylan eind dat jaar naar
Minnesota vertrekt, om de feestdagen met zijn familie door te
brengen. Daar laat hij de testpersing horen aan zijn broertje David
Zimmerman, die zijn grote broer weet te verleiden om een aantal
nummers opnieuw op te nemen. Hier en daar een kleine tekstuele
wijziging, en ondersteund door musici uit Davids vriendenkring in
Minnesota. In Sound 80 Studio in Minneapolis worden vijf nummers
opnieuw op de plaat gezet.
Deze nieuwe opnames,
aangevuld met de overige vijf New Yorkse nummers, vormen de officiële
release van Blood On The Tracks, dat 20 januari 1975 in de schappen
ligt. Maar zoals het gaat in de ondoorgrondelijke wereld van de
bootlegs, via een lek zijn ook de oorspronkelijke New York-tapes gaan
circuleren onder de Dylan-fans.
Tot vandaag lagen die
originele tapes in de kluizen van Columbia Records en – zij het in
mindere of belabberde staat – bij de Dylan-verzamelaars. Nu zijn
die tapes uitgebracht in drievoud. Een enkele eenvoudige cd, een
dubbel-elpee met dezelfde tracks als de cd-versie én een box met zes
cd's met alle opnames van de nummers. Uiteraard bevat de box ook een
mooi boekwerk, leuke verhalen en prima foto's.
Als altijd is het
interessant om te kijken of in het boekwerk nog Nederlanders worden
genoemd. Net als bij de box Trouble No More (de Bootleg Series over
de Jesus Years), worden twee Nederlanders genoemd. De eerste
Nederlander is Arie de Reus, de huisarts (in ruste) te Eefde en een
halve eeuw Dylan-verzamelaar. De Reus wordt genoemd in een illuster
gezelschap: “A great deal of the ephemera included in this package
would not be possible without the gracious assistance of the
following.”
Ephemera, ik heb het even moeten opzoeken wat dit
woord betekent. Het woordenboek vertaalt het als volgt: “1:
ééndagsvlieg, efemeride; 2 efemera”. Als je wat verder struint
rondom dit woord, heeft het ook iets met sterrenkunde te maken. Je
zou dus kunnen zeggen dat dit woord te maken heeft met iets dat snel
opvlamt, kort te zien is om vervolgens even snel weer af te taaien.
Die andere Nederlander is
Jeroen van der Meer, product manager. Volgens zijn LinkedIn-pagina is
Van der Meer Senior Director Marketing Legacy Recordings at Sony
Music Entertainment, het moederbedrijf van Columbia Records. Tussen
1985 en 1991 studeerde hij Economie aan de Universiteit van
Amsterdam. We zullen het de Amerikanen niet euvel duiden dat ze de
achternaam van Jeroen per abuis spellen als 'van deer Meer'.
Er is nog een foutje
geslopen bij de productie van More Blood, More Tracks. Er ontbreken
vier pagina's uit Dylans notitieboekje. Die pagina's kunnen van
Dylans
officiële website worden gedownload. Zo zijn ze dan ook wel
weer.
Nog één ding. More
Blood, More Tracks verschijnt een jaar na de vorige aflevering uit de
Bootleg Series, Trouble No More. Het lijkt een trend te worden dat
deze boxen elkaar steeds sneller opvolgen; of in ieder geval het
eerste weekend van november. Zo vlak voor december, met sinterklaas
en Kerst. Zo'n Dylan-release lijkt een aankondiging te zijn van Jack
Frost, dat weer de aankondiger van de winterperiode is.
En het is het pseudoniem
waar Dylan zijn reguliere studio-albums mee produceert.
Zes cd's, uren aan
muziek. Mooi om zo de donkere herfstdagen mee door te komen.