zondag 30 juni 2019

Setlist Oslo, Noorwegen, 29 juni 2019

Things Have Changed (Bob on piano)
It Ain't Me, Babe (Bob on piano)
Highway 61 Revisited (Bob on piano)
Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)
Can't Wait (Bob center stage, Donnie on electric mandolin)
When I Paint My Masterpiece (Bob on piano and harp)
Honest With Me (Bob on piano)
Tryin' To Get To Heaven (Bob on piano, Tony on standup bass)
Scarlet Town (Bob on center stage, Donnie on banjo, Tony on standup bass)
Make You Feel My Love (Bob on piano and harp)
Pay In Blood (Bob on piano)
Like A Rolling Stone (Bob on piano, Tony on standup bass)
Early Roman Kings (Bob on piano, Tony on standup bass)
Boots of Spanish Leather (Bob on piano then center stage, Tony on standup bass, no drums)
Love Sick (Bob on piano)
Thunder On The Mountain (Bob on piano, Donnie on electric mandolin)
Soon After Midnight (Bob on piano)
Gotta Serve Somebody (Bob on piano, Tony on standup bass)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob on piano, Donnie on violin, Tony on standup bass)
It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Oslo (met dank aan BobLinks). Girl From The North County is vervangen door Boots Of Spanish Leather, maar in beide gevallen zonder drums.

zaterdag 29 juni 2019

Setlist Göteborg, Zweden, 28 juni 2019

Things Have Changed (Bob on piano)
It Ain't Me, Babe (Bob on piano)
Highway 61 Revisited (Bob on piano)
Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)
Can't Wait (Bob center stage, Donnie on electric mandolin)
When I Paint My Masterpiece (Bob on piano and harp)
Honest With Me (Bob on piano)
Tryin' To Get To Heaven (Bob on piano, Tony on standup bass)
Scarlet Town (Bob on center stage, Donnie on banjo, Tony on standup bass)
Make You Feel My Love (Bob on piano and harp)
Pay In Blood (Bob on piano)
Like A Rolling Stone (Bob on piano, Tony on standup bass)
Early Roman Kings (Bob on piano, Tony on standup bass)
Girl From The North Country (Bob on piano, Tony on standup bass, no drums)
Love Sick (Bob on piano)
Thunder On The Mountain (Bob on piano, Donnie on electric mandolin)
Soon After Midnight (Bob on piano)
Gotta Serve Somebody (Bob on piano, Tony on standup bass)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob on piano, Donnie on violin, Tony on standup bass)
It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Göteborg (met dank aan BobLinks). Opnieuw staat Girl From The North Country op de speellijst. Drummer George Receli had een paar minuten vrij.

vrijdag 28 juni 2019

Order of Canada

Op Twitter werd het nieuws bekend gemaakt: Julie Payette, Governor General of Canada has announced today that Garth Hudson is to receive the Order of Canada for his unique contributions to music and fostering generations of young talent.
Het is een ridderorde waar ik nog nooit van had gehoord. Tot vandaag dus. Deze Order of Canada is de Canadese evenknie van de Orde van het Britse Rijk, dat de dragers van deze titel tot 'Sir' maakt. Hoewel Canada onderdeel is van het Britse Gemenebest en Elizabeth als staatshoofd heeft, is de Canadese organist geen 'Sir' geworden.
Ach, de aanspreektitel is het laatste dat van belang is. Wat telt, is dat Hudson de onderscheiding heeft gekregen. En de reden waarvoor. Vanwege zijn unieke bijdrage aan de muziek. En het aanmoedigen van generaties jong talent.
Fostering, aanmoedigen. Een overheersende betekenis van dit woord is 'pleeg', in de zin van een pleeggezin of -zoon of -dochter. Het beeld is wel helder. Iemand krijgt thuis niet per se de (muzikale) zorg die het nodig heeft voor zijn ontwikkeling en wordt door iemand anders daarom op het rechte spoor gezet.
Dat doet Garth Hudson, dus.
Dat wisten we ook wel. Toen hij toetrad tot The Hawks, de begeleidingsband van rockabilly-artiest Ronnie Hawkins, vroeg hij zijn collega's om tien dollar per week. Want dan kon Hudson zijn familie, bestaande uit klassiek geschoolde muzikanten, vertellen dat hij die jongens muziekles gaf - in plaats van dat hij die duivelse rockmuziek maakte.
Enfin.
De tijden zijn veranderd. De gouverneur van Canada geeft Garth Hudson deze ridder-versierselen.

donderdag 27 juni 2019

Setlist Stockholm, Zweden, 26 juni 2019

Things Have Changed (Bob on piano)
It Ain't Me, Babe (Bob on piano)
Highway 61 Revisited (Bob on piano)
Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)
Can't Wait (Bob center stage)
When I Paint My Masterpiece (Bob on piano and harp)
Honest With Me (Bob on piano)
Tryin' To Get To Heaven (Bob on piano, Tony on standup bass)
Scarlet Town (Bob on center stage, Donnie on banjo, Tony on standup bass)
Make You Feel My Love (Bob on piano and harp)
Pay In Blood (Bob on piano)
Like A Rolling Stone (Bob on piano, Tony on standup bass)
Early Roman Kings (Bob on piano, Tony on standup bass)
Girl From The North Country (Bob on piano, Tony on standup bass)
Love Sick (Bob on piano)
Thunder On The Mountain (Bob on piano, Donnie on electric mandolin)
Soon After Midnight (Bob on piano)
Gotta Serve Somebody (Bob on piano, Tony on standup bass)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob on piano, Donnie on violin, Tony on standup bass)
It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Stockholm (met dank aan BobLinks). Don't Think Twice is vervangen door Girl From The North Country.

woensdag 26 juni 2019

Rollende donder

Terwijl de recensenten over elkaar buitelen over het bespreken van de filmdocu (of docufilm) Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese en de box The Rolling Thunder Revue - The 1975 Live Recordings, is de maestro zelf rustig aan het optreden in Europa. Vanavond staat Stockholm op de agenda, dezelfde stad als waar de ceremonies plaatsvinden rondom de uitreiking van de Nobelprijzen.
Dylan lijkt zich niet te storen aan alle verhandelingen over zijn werk. Die tijd heeft hij wel gehad. Belangrijker is dat hij optreedt en muziek maakt. Een rondreizende dichter, iemand die de wereld in perspectief plaatst.
Over anderhalve week doet Dylan de Freie und Hansestadt Hamburg aan. Een belangrijke Duitse havenstad, dat flink heeft geleden tijdens Operation Gomorrha, de militaire codenaam voor het Bombardement op Hamburg van 24 juli 1943. Deze geallieerde aanval betekende nog niet het einde van de oorlog.
Op slechts achttien kilometer ligt het dorp Neuengamme, naamgever van het concentratiekamp dat hier lag. Jan Campert is hier om het leven gekomen, de dichter van het gedicht De achttien dooden, de vader van Remco en kort getrouwd geweest met Clara Eggink, die de levenspartner was van dichter J.C. Bloem.
Ook Sybrand Marinus van Haersma Buma, de grootvader van de nieuwe Leeuwarder burgemeester, is in dit kamp omgebracht. Ook de Duitse tandarts Fritz Pfeffer, een van de acht onderduikers van Het Achterhuis, overleed in Neuengamme.
Drie van Neuengammes buitenkampen zijn omgevormd tot oorlogsmonumenten. Eén als herdenking van de slavenarbeid die vrouwen uit het Poolse getto van Łódź moesten verrichten. Sem-Sandberg schreef er de vuistdikke roman De onzaligen van Łódź over.
Misschien is Dylan met deze Duitse geschiedenis niet bezig. Of wel, als geboren Jood. Vanavond eerst maar Stockholm.

dinsdag 25 juni 2019

Setlist Helsinki, Finland, 24 juni 2019

Things Have Changed (Bob on piano)
It Ain't Me, Babe (Bob on piano)
Highway 61 Revisited (Bob on piano)
Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)Cry A While (Bob on piano)
When I Paint My Masterpiece (Bob on piano and harp)
Honest With Me (Bob on piano)
Tryin' To Get To Heaven (Bob on piano, Tony on standup bass)
Scarlet Town (Bob on piano, Donnie on banjo, Tony on standup bass)
Make You Feel My Love (Bob on piano and harp)
Pay In Blood (Bob on piano)
Like A Rolling Stone (Bob on piano, Tony on standup bass)
Early Roman Kings (Bob on piano, Tony on standup bass)
Don't Think Twice, It's All Right (Bob on piano and harp, Tony on standup bass)
Love Sick (Bob on piano)
Thunder On The Mountain (Bob on piano, Donnie on electric mandolin)
Soon After Midnight (Bob on piano)
Gotta Serve Somebody (Bob on piano, Tony on standup bass)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob on piano, Donnie on violin, Tony on standup bass)
It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Helsinki, Finland (met dank aan BobLinks).

maandag 24 juni 2019

Masker

Fedde Dijkstra is journalist bij de Leeuwarder Courant. Op internet staat zijn portefeuille: Cultuur, regio (Fryslân), Frysk, eindredacie. Daarnaast schrijft hij met regelmaat een column. In het Fries. Dat is zijn goede recht, als diep-Fries. Daarmee sluit hij wel gelijk een boel lezers af - dat geeft ook niet, want de Leeuwarder Courant heeft natuurlijk een specifieke regio.
In de bijlage van afgelopen weekend staat een aangename column over de Rolling Thunder Revue en de film die Martin Scorsese over deze tournee heeft gemaakt. Helaas staat deze column niet online. Nog meer jammer is dat de columns van Dijkstra achter een betaalmuur staan.
Nee, jammer is die betaalmuur niet. Journalistiek is niet gratis, ook niet als het op internet staat. We moeten af van dat idee. Voor een beetje degelijk stuk (zonder tikfouten) heb je al een goede schrijver nodig. Plus nog de eisen voor een deugdelijk verhaal. Dat vereist goede journalistiek en daar moet je voor betalen.
Enfin.
Maskers dus. Het blijft altijd een mooi onderwerp bij Dylan-volgers. Dylan en zijn maskers. I'm not there, haalt Dijkstra aan. Ik ben er niet. Niet waar je verwacht. Op die manier komen we altijd weer uit bij de analyse dat Dylan altijd zijn eigen gang gaat. Niet in één gat is te vangen. Dat soort dingen.
Dat is natuurlijk waar. Dylan is niet waar je hem zoekt. Het is net een waterbed: als hij ergens niet is, is hij ergens anders wél.
En als je denkt te weten waar die andere plek is, is hij ook daar weer weg.

zondag 23 juni 2019

Elliot Roberts

Elliot Roberts is vrijdag op 76-jarige leeftijd overleden. Hij was de manager van grote sterren als Neil Young, Crosby, Stills & Nash en Joni Mitchell en hij was in 1971 met David Geffen mede-oprichter van het platenlabel Asylum Records. Bij deze platenmaatschappij verscheen begin jaren zeventig twee albums van Bob Dylan: Planet Waves en Before The Flood, beiden opgenomen met The Band. Een goede aanleiding om Planet Waves weer eens te luisteren.

zaterdag 22 juni 2019

Setlist Bergen, Noorwegen, 21 juni 2019

Things Have Changed (Bob on piano)
It Ain't Me, Babe (Bob on piano)
Highway 61 Revisited (Bob on piano)
Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)
Cry A While (Bob on piano)
When I Paint My Masterpiece (Bob on piano and harp)
Honest With Me (Bob on piano)
Tryin' To Get To Heaven (Bob on piano, Tony on standup bass)
Scarlet Town (Bob on piano, Donnie on banjo, Tony on standup bass)
Make You Feel My Love (Bob on piano and harp)
Pay In Blood (Bob on piano)
Like A Rolling Stone (Bob on piano, Tony on standup bass)
Early Roman Kings (Bob on piano)
Don't Think Twice, It's All Right (Bob on piano and harp, Tony on standup bass)
Love Sick (Bob on piano)
Thunder On The Mountain (Bob on piano, Donnie on electric mandolin)
Soon After Midnight (Bob on piano)
Gotta Serve Somebody (Bob on center stage then on piano, Tony on standup bass)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob on piano, Donnie on violin)
It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Bergen, Noorwegen (met dank aan BobLinks). Misschien dat je met It Ain't Me Babe of When I Paint My Masterpiece een verwijzing ziet naar The Rolling Thunder Revue. Je moet dan wel een creatieve geest hebben, want deze nummers staan al geruime tijd op de speellijst van de zanger.

vrijdag 21 juni 2019

Europese tournee 2019 #2

Vanavond begint de Europese tournee. Een relatief kort bezoek aan het vasteland. En het Britse eiland. Geen concerten in Nederland, wel een aantal in Duitsland. Het tourschema is als volgt:

Vrijdag 21 juni Bergen
Maandag 24 juni Helsinki 
Woensdag 26 juni Stockholm 
Vrijdag 28 juni Göteborg 
Zaterdag 29 juni Oslo 
Zondag 30 juni Karlstad 

Woensdag 3 juli Roskilde 
Vrijdag 5 juli Hamburg 
Zaterdag 6 juli Braunschweig 
Zondag 7 juli Mainz 
Dinsdag 9 juli Erfurt 
Woensdag 10 juli Stuttgart 
Vrijdag 12 juli London 
Zondag 14 juli Kilkenny 

In drie weken tijd veertien optredens. Het lijkt bijna een bliksembezoek. Voor wie een beetje bekend is met Dylan, maar hem eigenlijk een beetje uit het oog is verloren: ondanks de vele complimenten en de lof voor film Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese en de box Live 1975, zal tijdens de optredens geen verwijzing komen naar deze succesvolle tournee van bijna 45 jaar geleden.

donderdag 20 juni 2019

Masker

Als je een masker draagt, spreek je de waarheid. Als je geen masker draagt, is dat hoogst onwaarschijnlijk. Het is een van de vele typerende uitspraken van Bob Dylan in de film Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese. Dylan zelf draagt op dat moment geen masker, zoals hij dat wel deed tijdens The Rolling Thunder Revue. Toen had hij zijn gezicht wit geschminkt of droeg hij een wit plastic masker.
Het is de vraag of Dylan geen maskerade opvoert in de Scorsese-film. Tijdens zijn optreden in Philharmonic Hall van 31 oktober 1964 zegt Dylan: "It's Halloween. I have my Bob Dylan-mask on." Het is terug te horen op deel 4 van The Bootleg Series.
Het was de periode vlak voordat Dylan elektrisch ging. The Freewheelin' Bob Dylan was al een groot succes, het album met het liedje Girl From The North Country - het nummer dat de naamgever is van de gelijknamige musical, gebaseerd op Dylan-teksten. Dit toneelstuk gaat dan eindelijk naar Broadway.
We zitten nu in de periode van recensies van de Scorsese-film. De box met veertien cd's uit dezelfde periode komt er wat bekaaid vanaf. Weinig redacteuren bespreken deze box, of het is in een extra alinea. Waarschijnlijk omdat de film zoveel rumoer oplevert.
Is iemand al de uitvoering opgevallen van Blowin' In The Wind tijdens het concert van 4 december 1975 in Montreal? Het refrein is in het Frans. Een geste richting het tweetalige publiek in dit land van het Britse Gemenebest.
Het vuurwapen waarmee Vincent van Gogh (1853-1890) zich vermoedelijk van het leven heeft beroofd, heeft op een veiling in Parijs 162.500 euro opgebracht. Dat heeft verder weinig met Dylan te maken. Weinig, maar wel iets. Tijdens de reprise van The Rolling Thunder Revue in april en mei van 1976 stond het nummer Vincent van Gogh op de setlist, een tekst van Robert Friemark. Over de Nederlandse schilder, die zichzelf in een veld om het leven bracht.
Maar dat was pas bij het tweede gedeelte van The Rolling Thunder Revue.

woensdag 19 juni 2019

Bootleg Series 15

Het muziektijdschrift Rolling Stone heeft nieuws. Een bron in de nabije omgeving van Bob Dylan lekt dat Columbia bezig is met deel 15 uit The Bootleg Series (BS). Deze aflevering behandelt de periode 1967-1969, de jaren dat Dylan een teruggetrokken leven leidde en zijn albums John Wesley Harding en Nashville Skyline maakte. “The outtakes from that period have never been heard,” aldus de anonieme bron.
Het is dus de periode tussen BS12 (The Cutting Edge), dat de periode 1965-'66 bespreekt, en BS10, over de jaren 1969-1971. Grofweg, want enige overlap zal ongetwijfeld bestaan. Maakt niet uit, de overlap zijn referentiepunten tussen de onderlinge uitgaven.
Wanneer BS15 verschijnt, is nog onbekend. Misschien 2020, maar zeker weten doe je het pas als de officiële berichtenstroom op gang komt. In ieder geval is Anonymous zo sympathiek om te melden, dat het platenlabel plannen in potlood heeft geschetst voor een box over Time Out Of Mind (TOOM). Ter gelegenheid van de 25e verjaardag van dit album.
En verder zijn nog meer wilde ideeën over nieuwe boxen, maar die ingevingen zijn nog wankeler dan de plannen voor TOOM25-uitgaven.

dinsdag 18 juni 2019

Queen of hearts

The festival was over, the boys were all plannin’ for a fall
The cabaret was quiet except for the drillin’ in the wall
The curfew had been lifted and the gamblin’ wheel shut down
Anyone with any sense had already left town
He was standin’ in the doorway lookin’ like the Jack of Hearts

© Bob Dylan, 1974

maandag 17 juni 2019

Gloria Vanderbilt

Stijlicoon, ontwerpster, societypersoonlijkheid en parfumkoningin Gloria Vanderbilt is overleden, 95 jaar oud. Zij is een stuk Nederlandser dan bijvoorbeeld Stefan van Dorp. Maar dat komt vooral omdat Van Dorp een fictief personage is uit de filmdocu Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese.
Maar dat is niet de reden dat ik de naam van Vanderbilt noem. De link tussen haar en Dylan is natuurlijk The Voice, Frank Sinatra. De NOS meldt op de nieuwssite: Ze trouwde met de wereldberoemde dirigent Leopold Stokowski, die ze in de steek liet voor Frank Sinatra.
En Sinatra, ach, wat moet ik zeggen? Drie albums maakte Dylan met liedjes uit de American Songbook, liedjes die door Sinatra zijn gezongen. Het doet er niet toe.
The Post Online kwam dit weekend met een uitstekend verhaal over de film van Scorsese over de Rolling Thunder Revue. Misschien wel het beste stuk dat ik de afgelopen dagen heb gelezen.

zondag 16 juni 2019

Kronieken #46: Vaderdag

Father of night, Father of day
Father, who taketh the darkness away
Father, who teacheth the bird to fly
Builder of rainbows up in the sky
Father of loneliness and pain
Father of love and Father of rain

***

Eén van de opnames in de cd-box The 1975 Live Recordings is het live-optreden van 19 november 1975 in Memorial Auditorium, Worcester, Massachusetts. Tijdens The Rolling Thunder Revue was I Shall Be Released een van de gespeelde nummers. Ter introductie tijdens de Worcester-show sprak Dylan de woorden: We’ll do this one for Richard Manuel, though he’s not here tonight (before I Shall Be Released).
Manuel was de pianist en een van de drie leadzangers van The Band, de begeleidingsband van Dylan toen hij in 1966 zijn zogenoemde elektrische tournee deed. Nadat Dylan in de zomer van '66 van zijn motor was gedonderd, trok hij zich terug uit het openbare leven. The Band trok zich toen ook terug, maar dan in Big Pink, een groot roze geschilderde woning in Woodstock. In dat huis namen ze hun debuutalbum Music From Big Pink op, met onder meer I Shall Be Released, geschreven door Dylan.

***

Na een aantal jaar uiteen te zijn geweest, kwam The Band in 1983 weer bijeen. Wel in een gewijzigde samenstelling, want liedjesschrijver en gitarist Robbie Robertson bedankte voor de eer. In 1986 gingen de mannen weer langs de concertzalen, een tour die ze onderling gekscherend The Death Tour noemden, omdat de optredens in kleine zalen waren, vaak zo'n honderd kilometer van elkaar gelegen.
Na het optreden van 3 maart 1986 in The Cheek To Cheek Lounge in Winter Park buiten Orlando, Florida, liep Manuel naar organist Garth Hudson, die bezig was zijn keyboards in te pakken. Manuel bedankte zijn mede-toetsenist voor 25 jaar muziek en waardering. Vervolgens wenste hij zijn echtgenote Arlie een goede nacht, waarna hij bij drummer Levon Helm in diens motelkamer een gesprek te voeren. "Levon, nothing hurts like selfdoubt. (...) We're just musicians, we're just working for the crowd. It's the best thing we can do."
Volgens Helm was zijn Band-maatje niet 'angry or too depressed'.
Na wat kletsen over muziek en films, vertrok Manuel naar zijn eigen kamer om nog wat te doen - hij zou zo weer terugkomen. Hij lag op bed naast zijn vrouw, die even wakker werd en daarna in slaap viel. De volgende ochtend trof Arlie haar man niet naast haar, evenmin in de tourbus (zou hij daar verder zijn gaan slapen?), maar hangend in de badkamer aan een stang van de douche.
Vijf dagen later werd de pianist met falset-stem begraven vanuit de Knox Presbyterian Church in Stratford, Ontario. Hudson was de organist van dienst, hij begeleidde de Anglicaanse gezangen. En hij speelde I Shall Be Released; niemand in de kerk hield de ogen droog bij het horen van de drie coupletten.

***

De Amsterdamse stadskrant Het Parool heeft een wekelijkse rubriek Onbewoond Eiland. De geïnterviewden krijgen de vraag wat ze meenemen naar een onbewoond eiland. Daniël de Jong is samen met Daniel Schoenmaker geven in de editie van deze week hun visie op wat per sé mee moet. Music From Big Pink is één van de albums die in de tas worden gestopt. "DdJ: Vandaag de dag zijn er zo veel mogelijkheden als je muziek maakt. Er zijn oneindige opties voor geluiden, effecten en instrumenten. Wij vinden het soms moeilijk om keuzes te maken. Dit album is prachtig in zijn eenvoud. Klassieke songwriting zonder te veel poespas. De nummers lijken in één ruk opgenomen, alsof het live wordt gespeeld."

***

Vandaag is het Vaderdag. Een dag in het jaar om extra stil te staan bij de vaders.
Bij deze.

zaterdag 15 juni 2019

I Want You

Op Radio 1 werd vanochtend in MAX Nieuwsweekend de film Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese besproken. Ter voorbereiding op deze radiorecensie werd I Want You gedraaid, een lied van de dubbelaar Blonde On Blonde. Je moet inderdaad iets laten horen, en waarom dan niet iets uit die creatieve periode van halverwege de jaren zestig?
De redactie had natuurlijk ook voor een andere versie kunnen kiezen. Zoals bijvoorbeeld de live-versie uit Budokan. Of de onovertroffen versie die 
Sophie B. Hawkins ten gehore bracht tijdens The 30th anniversary concert celebration.
Maar misschien is het goed dat deze uitvoeringen niét zijn laten horen. Het zijn mooie versies, maar vooral bekend onder de Dylan-fans. En hoewel het Radio 1-publiek weliswaar muziekminded is en Dylan hoog heeft zitten, zijn het geen Bobcats.
Doet er ook niet toe. Ik luister ze wel namens de luisteraars.

vrijdag 14 juni 2019

Tweede druk Bob Dylan compleet

Het dikke boek Bob Dylan compleet verschijnt in een tweede druk. De Jouster Courant heeft op de site een recensie geplaatst, van de hand van Koos Schulte.
In de bespreking vertelt Schulte niet wat de tweede druk anders maakt dan de eerste druk. Waarschijnlijk niets, maar was uitgever WBOOKS door het aantal boeken heen. Niet heel verwonderlijk, want na de toekenning van de Nobelprijs voor de Literatuur krijgt Dylan de nodige hernieuwde belangstelling.
Een boek dat naast een stuk cultuurgeschiedenis over Dylan en de zijnen en de ‘privé-Dylan’ een tijdsbeeld schept dat natuurlijk Dylan-volgelingen in de eerste plaats zal aanspreken, maar ook geïnteresseerden in het algemeen van muziek in de periode 1962-nu. - aldus de auteur.
En daarin past het boek en de recensie in de wereld van Dylan, om kronieken af te leveren. Om de wereld te vereenvoudigen.

donderdag 13 juni 2019

Kristofferson in Groningen

Afgelopen dinsdag was Kris Kristofferson in De Oosterpoort in Groningen. Een oude baas is het geworden. Op geen enkele manier kwam Bob Dylan ter sprake, hoewel de verbanden meer dan duidelijk zijn.
Om te beginnen en de minst sterke relatie: The Strangers. Deze drie mannen vormden de begeleidingsband van Merle Haggard, God hebbe zijn ziel. In 2005 tourde Merle Haggard met Bob Dylan door de Verenigde Staten. Een jaar na de gezamenlijke rondreis met Merle Haggard, kwam Dylan met zijn ijzersterke album Modern Times op de proppen. Eén van de toen nieuwe nummers was Workingman’s Blues #2. Vooral die toevoeging bij deze song dat het om nummer 2 ging, is interessant. Een min of meer subtiele verwijzing naar een country-song met dezelfde titel. En jawel, Workin’ Man Blues is van Merle Haggard.
En dan Kristofferson zelf. In 1973 speelde hij Billy The Kid in de film van Sam Peckinpah over Pat Garrett and Billy the Kid. Bob Dylan, die de soundtrack verzorgde voor de film, nam de bijrol van Alias op zich, die voor de gelegenheid in de film werd geschreven.
Tijdens The 30th Anniversary Concert Celebration deed Kristofferson de introductie. What a night! I'm Kris Kristofferson and this is Bob Dylan's night. Tijdens die avond probeerde Sinead o'Connor I Believe In You te zingen, maar ze werd overstemd door het publiek. Dat nam het haar kwalijk dat zij kort daarvoor verkleed als de paus het kindermisbruik aan de kaak stelde. O'Connor reageerde door War van Bob Marley te reciteren, wat zij ook deed als 'paus'. Kristofferson ving haar na dit incident op in de coulissen.
Om maar eens wat dwarsverbanden te noemen.
Maar dat deed Kristofferson dinsdag niet.

woensdag 12 juni 2019

Revue

Het is regisseur Martin Scorsese gelukt, om ruim veertig jaar na dato een meesterwerk van Bob Dylan te voltooien. Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese is wat Dylan met zijn vier uur durende film Renaldo & Clara voor ogen had. Een film en concertverslag van zijn tournee in het najaar van 1975 door Noord-Amerika: 31 concerten in nog geen twee maanden. 
Het resultaat is dus een Bob Dylan-verhaal van Scorsese, die in 2005 al de documentaire No Direction Home maakte. Maar Rolling Thunder Revue moet geen documentaire heten, laat Gijsbert Kamer van de Volkskrant weten: We zien diverse verzonnen karakters die hun gefingeerde verhalen over de tournee vertellen alsof ze er toen echt bij waren. Ook Dylan zelf werkt in de interviews vrolijk mee aan het morrelen aan de feiten.
Het resultaat is wat Dylan met zijn eigen film ook voor ogen had. Een mix tussen waarheid en fictie, waarbij niets is wat het lijkt en waarheid altijd een andere route neemt.
In de film draagt Dylan een masker, soms wit geschilderd, soms een doorzichtig masker. "Als je een masker draagt, spreek je de waarheid," zegt de Nobelprijswinnaar voor de Literatuur 2016. "Als je geen masker draagt, is dat hoogst onwaarschijnlijk."
Daar spreekt de bard een waar woord.
Clara uit de Dylanesque muziekfilm, Sara Dylan, komt niet ter sprake in de Scorsese-film. Of nou ja, wel zijdelings. Joan Baez, die meedoet in de Revue en een decennium eerder een vriendinnetje van Dylan, en de zanger zelf hebben in de film een gesprek over dat ze niet samen zijn getrouwd. "Ik ben getrouwd met mijn liefde," zegt Dylan. "Ik ben ook getrouwd met mijn liefde," zegt Baez.
Wat zullen we er van zeggen?
Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese is te zien op Netflix. Ruim twee uur film, gestileerd en tot een eigen verhaal gemaakt uit zo’n tachtig uur materiaal.
Keurig.

dinsdag 11 juni 2019

Kristofferson

I'm singing this song for my sister Sinead
Concerning the god awful mess that she made
When she told them her truth just as hard as she could
Her message profoundly was misunderstood

© Kris Kristofferson, 2009

maandag 10 juni 2019

Kroniek

De release van Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings, levert geen nieuwe muziek op. Het zijn live-opnames en repetities. Geen nieuwe aflevering dus uit de Bootleg Series. Wat is het dan wel, als het niets nieuws is?
Het is de muzikale equivalent van Dylan's autobiografie Chronicles. Het zijn kronieken, een verslaglegging van wat de bard heeft uitgevoerd. De box geeft een tijdsbeeld aan van de herfst van 1975. Maar ook van een van de meest geëngageerde tournee's van de zanger.
Het was namelijk de periode dat actie werd gevoerd om boxer Rubin “Hurricane” Carter vrij te krijgen. Vandaar het spelen van het nummer Hurricane, dat ook op het toen nog te verschijnen album Desire staat. En een nummer als The Lonesome Death of Hattie Carroll.
Ik houd hier van.

zondag 9 juni 2019

Masterpiece

Het is een genot om te luisteren naar de opnames van The Rolling Thunder Revue. De maestro aan het werk, Dylan op zijn smalst. Een van de nummers die tijdens de concerten werd gespeeld door dit rondreizende circus was When I paint my masterpiece, een nummer dat door The Band is opgenomen voor Cahoots uit 1971.
Dylan speelde het nummer onder meer in de Heineken Music Hall, tijdens de eerste van drie shows in 2009. In dit nummer komt onder meer de zin Well I left Rome and landed in Brussels voor. Als je opnames hoort van dit concert, hoor je het publiek joelen. Brussels, Brussel, een van de steden van de Lage Landen.
Ik denk daar ook aan, bij het luisteren van de veertien schijfjes uit 1975.

zaterdag 8 juni 2019

The 1975 Live Recordings

Buiten slaat de regen tegen de ruiten. Het doet me niets. Ik heb me sinds gistermiddag opgesloten in huis. De telefoon staat uit, de post ligt geduldig te wachten in de brievenbus. Vanaf gistermiddag heb ik een opdracht: het luisteren van de cd-box The 1975 Live Recordings, dat nu eindelijk op tafel ligt.
Veertien schijfjes met opnames tijdens The Rolling Thunder Revue. Dat wil zeggen, de editie van herfst 1975. Na de jaarwisseling ging Dylan met dit rondreizende circus op reprise, maar dat bleek een deceptie.
Deze tournees zijn misschien wel de best gedocumenteerde reeks uit het omvangrijke officiële Dylan-oeuvre, om van alle bootlegs nog maar te zwijgen. In september 1976 verscheen al de live-elpee Hard Rain, opgenomen tijdens het concert van 23 mei 1976 in Hughes Stadium in Fort Collins, Colorado. Twee jaar later kwam de film Renaldo & Clara op de markt. In 2002 verscheen The Rolling Thunder Revue, deel 5 uit de Bootleg Series. En nu dus deze veertien cd's tellende box, als bijlage van de film Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese, die volgende week op Netflix in première gaat.
Waar de boxjes van de latere afleveringen uit The Bootleg Series schitteren in schitterend vormgegeven boekwerken, moeten de andere verzamelaars het doen met een mindere verschijning. Rolling Thunder Revue verschijnt in een kartonnen doos, de schijfjes zitten in kartonnen hoesjes. Uiteraard wordt het geheel compleet gemaakt met een boekje met achtergrondinformatie.
Geeft het nieuwe muziek? Nee, de box brengt niks nieuws. De toegevoegde waarde is voor de verzamelaar. De muziek geeft namelijk een tijdsbeeld van een van de meest legendarische tournees van de bard. Dat beeld wordt nu volledig dankzij de repetities en live-concerten. 
Of nou ja, helemaal een algeheel beeld geven deze opnames niet. Het gaat enkel om de bijdragen van Dylan - niet die van de meereizende muzikanten in het collectief.
Jammer? Wel een beetje. Maar misschien toont zich in de beperking zich de meester.

donderdag 6 juni 2019

D-Day

Vandaag wordt wereldwijd D-Day herdacht, de grootste amfibische invasie in de geschiedenis. Bob Dylan was toen 3 jaar jong, ongetwijfeld zal hij niet veel herinneren van die nieuwsvoorziening rond deze dag op het Europese vasteland.
Wat vindt Dylan eigenlijk van zo'n militaire operatie? Zou hij trots zijn op zijn volksgenoten, die ver weg een continent bevrijdde van een fascistische dictator? Of schaart hij deze actie onder het mom van de Masters of War? Strijden hier chauvinisme en pacifisme om voorrang?
Met de kennis van nu valt natuurlijk altijd makkelijk te oordelen. En succes heeft vele vaders.
Enfin.
Tijd om maar te richten op vandaag. En op de verwachting op de release van Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings en Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese.

woensdag 5 juni 2019

Rolling Thunder Revue

Nog twee nachtjes slapen en dan verschijnt Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings. Het is een bijlage van de documentaire Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese, die volgende week woensdag in première gaat op betaalzender Netflix.
Veertien cd's telt The 1975 Live Recordings, met concerten en rehearsals. Mijn platenboer Wobbe heeft al reeds een exemplaar voor me gereserveerd. Een schappelijke prijs van zo'n acht tientjes; ik heb wel eens meer betaald voor een Dylan-box met minder schijfjes.
Bob Dylan en verzamelboxen, het lijkt alsof de bard dit heeft uitgevonden. Of zijn platenmaatschappij, om munt te slaan uit het enorme archief van de winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur. Kun je deze prijs eigenlijk wel winnen, is van een competitie wel sprake? Het is eerder een toekenning, een erkenning van de laureaat.
Enfin.
Dylan en boxjes. Hij was in 1985 ongeveer de grondlegger van de verzamelboxen. In dat jaar verscheen Biograph, op vijf elpee's of drie cd's. Deze box is een mix tussen bekend materiaal (Like A Rolling Stone, Masters Of War, Million Dollar Bash) en het onontgonnen terrein (Lay Down Your Weary Tune, een uitprobeerversie van Forever Young, een live-uitvoering van It's All Over Now, Baby Blue).
Ik kocht Biograph in 2003 op een markt in Londen, tijdens een werkweek van havo 4.
Overmorgen dus weer een box in huis. Ik kan haast niet wachten.

zondag 2 juni 2019

Kronieken #45: polemiek

Tom Willems heeft mijn verhaal over Harmen Wind gelezen. En hij reageert inhoudelijk. Het lijkt een begin van een polemiek. En het nodigt uit om te reageren. Dat zou ik ook wel willen en mijn handen jeuken. Dat is een goede reden om iets te zeggen over de opmerkingen van Tom. 
Toch doe ik het niet. De belangrijkste reden is het mooie citaat uit Ballad Of A Thin Man, dat Tom op zijn blog heeft gezet. 

You walk into the room 
With your pencil in your hand 
You see somebody naked 
And you say, “Who is that man?” 
You try so hard 
But you don’t understand 
Just what you’ll say 
When you get home 

Because something is happening here 
But you don’t know what it is 
Do you, Mister Jones? 

Nee, ik weet niet wat er gaande is. Tom natuurlijk net zo min. 

You're right from your side
I'm right from mine
We're both just one too many mornings
An' a thousand miles behind 

Ik neem het Tom niet kwalijk dat hij niet alles weet en de Fritsiaanse administratie hem verwart. Hij vraagt zich af: Doelt Frits dan op de gebruikelijke platen, boeken, cd's, tijdschriften en dergelijke waar en Dylan-verzameling uit bestaat? De informatiebronnen die in kasten moeten worden opgeborgen, is dat - aldus Frits - administratie? - en ja, dat is wel de richting waar ik aan denk. Maar ik houd niet zo van juridisering van alle termen. 
Een collega bij een stagebedrijf was gedurende mijn stage bezig met een studie Rechten. “Hoe meer ik studeer, hoe minder ik weet,” was zijn adagium. “Het gaat niet zozeer om te weten wat in de boeken staat,” zei hij, “het gaat er wel om dat je weet waar je iets moet zoeken.” 
Deze collega citeerde met grote regelmaat het refrein uit One More Cup of Coffee (Valley Below). 
Ow, een afsluitende opmerking in het kader van deze niet-polemiek. ten eerste zou ik mezelf nooit "publicist" willen noemen, simpelweg omdat het een infantiel woord is dat voornamelijk gebezigd wordt door mensen die zichzelf belangrijker voordoen dan ze zijn - een woord voor borstkloppers -, schrijf hij. Daarmee kwalificeert hij me als een borstklopper
Prima. 
Daar wil ik het maar bij laten. Ik heb namelijk het idee dat we langs elkaar praten. Zowel inhoudelijk als qua opvattingen. Dat geeft niet, zulke dingen gebeuren. 
Het is een ochtend teveel.

zaterdag 1 juni 2019

Russische luchthavens

Het vliegveld van de stad Joezjno-Sachalinsk op het oostelijk gelegen eiland Sachalin krijgt de naam Tsjechov, ook al heeft de schrijver het eiland bezocht om alleen maar te schrijven over de grimmige omstandigheden in de tsaristische gevangenissen aldaar.
Rusland en Tsjechov. Dylan's grootouders via zijn vader, Zigman en Anna Zimmerman, emigreerden in 1905, na de pogroms, uit Odessa (Oekraïne) naar de Verenigde Staten. Voor het album Blood On The Tracks heeft Dylan zich naar eigen zeggen laten inspireren door de korte verhalen van Tsjechov.
Je mag veel vinden van de aan- of afwezigheid van bepaalde links tussen Dylan en Oost-Europa. Maar als je over Dylan kunt schrijven, waarom zou je dat laten?