maandag 30 september 2019

Herfst

September nadert zijn (haar?) ontknoping: vandaag is de laatste dag. Ruim een week geleden begon de herfst. Dat jaargetijde is een mooi Dylanesque seizoen. Hij houdt van de herfst. En de herfst houdt van Dylan.
Veel van Dylan's muziek verschijnt in de herfst, als je de maand september in de volledigheid meerekent. Zo ook de aankondiging van Travelin’ Thru, dat in november op de markt komt. Luister nog eens naar een album als Time Out Of Mind en je proeft een man in de herfst van zijn leven. Net als bijvoorbeeld met Shadows In The Night.
En je komt er ook elke keer achter dat het lijkt dat Dylan afscheid neemt. Om dan met een steengoed album terug te slaan. Het blijft wel Dylan.
Marianne Thieme stopt als politiek leider en fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren. Dat doet zij volgende week. Haar partij laat zich niet leiden door religieuze doctrines. Geen wonder dat ze de ledenvergaderingen voor de zondagen plannen, waar andere partijen doorgaans zaterdag bijeen komen.
Of komt dat omdat Thieme lid is van de zevendedagsadventisten, die zaterdag de rustdag houdt en zondag gewoon weer aan het werk is? Maakt ook niet uit in een land waar kerk en staat van elkaar zijn gescheiden.
Desalniettemin luister ik al een weekend lang naar Bob Dylan. Man Gave Names to All the Animals.

zaterdag 28 september 2019

Inspiratie

Nick Cave gelooft niet zo in inspiratie. Zoals hij over wijlen Leonard Cohen zei: “Cohen heeft me beïnvloed met zijn taalgebruik, dictie en ritmiek. Bovendien spraken zijn arbeidsethos en discipline me aan: inspiratie is niet iets wat in de lucht zweeft, geen vogeltje dat op je schouder komt zitten. Je moet gewoon werken, toegewijd zijn aan je ambacht. Schrijven is voor mij een ritueel, op vaste uren, in een kantoor: schrijven door het gewoon te dóén. Zo ben ik het altijd blijven zien, hoe fucked up ik soms ook was door drugs of wat dan ook.”
Of zoals Bart van der Weide van Racoon op zijn beurt over Nick Cave zei: Nick Cave is hier duidelijk over. Een song dwing je af. Sluit jezelf op, ga pas naar huis als je er minstens twee hebt, of het nu schijtliedjes zijn of niet. 
En dan is er nog Otis Gibbs: “Zoiets als ‘inspiratie’ vind ik ook zwaar overschat. Iemand – ik weet niet meer wie – zei ooit: ‘Amateurs wachten op inspiratie. Serieuze kunstenaars gaan gewoon aan het werk.’”
Tot zover het eigen werk, het ambacht. Je hebt ook nog iets als inspiratie door anderen, je geïnspireerd weten door collega's of situaties. Je leest soms zinnen of woordgroepen dat je herkent van een ander. Dat noemen we dan inspiratie. Je bent geïnspireerd door die andere artiest. Zoals mijn docent Nederlands/Taalbeheersing zei: "Het is gewoon jatwerk."
Inspiratie is een kwestie van hard werken en jatten.
Ik moest hier aan denken bij het lezen van een blog van Tom Willems. Hij schrijft over de invloed van Woody Guthrie in het werk van Bob Dylan. En warempel: Dylan jat uit het werk van Guthrie. Tom Willems heeft daar al vaker op gewezen én onderbouwd.
Zoals ook nu dus weer. Het bevestigt wat we weten. Zeker in de folkmuziek van een halve eeuw geleden, was het gebruikelijk om teksten en melodieën van elkaar over te nemen. Zonder bronvermelding. Plagiaat is iets van de laatste decennia.

vrijdag 27 september 2019

15

Op Travelin’ Thru - The Bootleg Series 15, een doosje met 3 cd’s, zullen naast de opnamen met Johnny Cash ook songs en versies van songs staan die Dylan liet afvallen voor zijn in 1969 uitgebrachte albums Nashville Skyline en John Wesley Harding.
De opnamen van het laatste album zijn voor de vele Dylan-watchers altijd een fascinerend onderwerp geweest. Niet alleen zijn de outtakes van dat album nooit verspreid op illegaal uitgebrachte langspeelplaten, ook heeft Dylan over de drie dagen durende opnamesessie nooit veel willen prijsgegeven.
De opnamebanden van de acht dagen die Dylan nodig had voor Nashville Skyline zijn deels verloren gegaan. Dat er nog iets van resteert, is te danken aan een technicus die banden mee naar huis had genomen. Sony, de platenmaatschappij van Dylan, kocht de opnamen terug van de technicus.

donderdag 26 september 2019

Something

Het album Abbey Road van The Beatles bestaat 50 jaar. Hoewel het album later is opgenomen dan Let It Be, verscheen Abbey Road wel eerder dan Let It Be. Abbey Road bevat twee nummers van de hand van gitarist George Harrison, die ook de leadzang voor zijn rekening neemt: Something en Here Comes the Sun.
Over de relatie tussen Bob Dylan en The Beatles is al veel gezegd en geschreven. De samenwerking tussen Harrison en Dylan is evident, verwijzend naar de gelegenheidsformatie Traveling Wilburys.
Toen Bob Dylan 1 mei 2009 optrad in Liverpool, speelde hij het nummer Something. Vanzelfsprekend is deze uitvoering terecht gekomen op de opname, die bootleggers van die avond hebben gemaakt.
Deze versie staat ook als bonus-track op The Amsterdam Box, een bootleg van de drie optredens die Dylan in 2009 gaf in de Heineken Music Hall. Pak de dubbelaar van de eerste avond en daarvan de tweede cd: daar is Something terug te vinden, zoals Dylan Tony Garnier, George Recile, Stu Kimball, Denny Freeman en Donnie Herron het ten gehore brachten.

woensdag 25 september 2019

Robert Hunter

Robert Hunter, de liedjesschrijver van rockband Grateful Dead, is maandag op 78-jarige leeftijd overleden, meldt onder meer The Wrap
Natuurlijk bestaat die link tussen The Dead en Dylan. De band en de bard tourden in 1987 gezamenlijk door de Verenigde Staten. Een live-verslag onder de naam Dylan & The Dead verscheen in 1989. Maar in de band rondom Jerry Garcia speelde Hunter geen rol.
Dat neemt niet weg dat tussen Hunter en Dylan wél een grote samenwerking is. Rond Dylan & The Dead schreef Hunter samen met Dylan de songs Silvio en Ugliest Girl in the World, die op Down In The Groove uit 1988 zijn terug te horen. In 2009 schreven de heren gebroederlijk de teksten voor Together Through Life (behalve het nummer This Dream Of You) en op Tempest uit 2012 is hun co-productie Duquesne Whistle terug te horen.
Op Together Through Life staat ook het nummer Forgetful Heart. In 2013 speelde Dylan dit nummer tijdens zijn Europese tournee, waarbij hij onder meer tweemaal de Heineken Musical Hall aandeed. Het was de eerste tournee over ons continent, waarbij de zanger een intermission hield - een pauze. Tony Garnier maakte van zijn standup bass een heuse cello om Forgetful Heart het nodige cachet te geven.
Robert Hunter is overleden. Uit mijn boxen klinkt Together Through Life, om de rest van de dag nog wat andere songs en live-uitvoeringen van hem te draaien.

dinsdag 24 september 2019

10 x Beacon Theatre

Over drie weken begint Bob Dylan aan zijn Amerikaanse najaarstournee. Een aantal data zijn al bekend gemaakt. Gisteren kwamen daar nog tien shows bij: tussen 23 november en 6 december staat de bard tien avonden in Beacon Theatre in New York.
Een mooie manier om een tournee en een kalenderjaar af te sluiten: met een tienklapper. Dylan heeft wel vaker meerdere shows in één concertzaal of stad gegeven, maar zo'n aantal heb ik volgens mij niet eerder gezien. Het is een reeks wat je vooral bij bijvoorbeeld The Rolling Stones verwacht. Ik associeer het niet met Dylan.
Tien concerten in één concertzaal. Een mooie afsluiter. Maar is het enkel een slot van een tournee? Het einde van een kalenderjaar? Het zal toch niet zo zijn dat de zanger hiermee zijn officieuze Never Ending Tour afsluit?
Gaat Bob Dylan dan per 1 januari 2020 met pensioen?
Het zal toch niet?

maandag 23 september 2019

Kronieken #52: Texas

De Amerikaanse band Dixie Chicks brengt binnenkort voor het eerst in bijna veertien jaar een nieuw album uit. Zangeres Natalie Maines maakt in de podcast Spiritualgasm bekend dat de plaat Gaslighter gaat heten.
De band komt uit Texas. Aan de vooravond van de tweede Irakoorlog, onder president George W. Bush, zei Maines tijdens een concert in Londen dat ze zich schaamde dat de President van de Verenigde Staten (Bush) ook uit Texas kwam. Een muziekboycot volgde.
Op de Engelse elpee The Nashville Tapes uit 1994 staat het nummer T for Texas, dat Dylan samen met Johnny Cash heeft opgenomen. Dat gebeurde tijdens de sessies ter voorbereiding op het country-album Nashville Skyline van Dylan. Op Travelin' Thru wordt het nummer officieel uitgebracht.
Gaslighter heet dat nieuwe album van Dixie Chicks. Onwillekeurig denk ik toch aan The Gaslight Tapes, een van de eerste bootlegs van Dylan. Dankzij de echtgenote van Dave Van Ronk, Terri Thal, en haar reel-to-reel tape recorder, hebben we de opnames in ons bereik.

zaterdag 21 september 2019

Travelin' Thru

Deel 15 van Bob Dylan's Bootleg Series heeft de naam Travelin' Thru gekregen. Een verwijzing naar Girl From The North Country, waar deze twee woorden al in de eerste zin voorkomen. Althans, in een zekere verbasterde vorm.
Op de middelste cd van deze box staan duetten met Johnny Cash, ter voorbereiding op Dylan's album Nashville Skyline. Van deze gezamenlijke sessie is Girl From The North Country op de countryplaat van Dylan terecht gekomen. De overige nummers zijn in de kluis van Columbia Records terecht gekomen.
Of nou ja, die kluis is niet heel strak beveiligd. Al in 1994 verscheen The Nashville Tapes, uitgebracht in Engeland, Demonstration Record -- Not Fore Sale --.
In 2012 verscheen de cd Chimes Of Freedom, vier schijven met liedjes van Dylan door anderen uitgevoerd. De opener is One Too Many Mornings door Johnny Cash featuring The Avett Brothers. Voor deze track is de opname van dit nummer door Bob Dylan & Johnny Cash gebruikt, waarbij de originele muziek & Dylans vocalen weggepoetst zijn en vervangen door muziek en zang door The Avett Brothers. 
Voor Tom Willems de belangrijkste reden om deze cd-box te kopen, want Dylan's bijdrage is niet volledig weggepoetst. "Was ik er maar niet aan begonnen. Chimes Of Freedom beluisteren is geen pretje.Mijn aanname toen ik aan deze serie begon is dat 90% van de covers bagger is. Dat betekent dat 10% oké of zelfs goed is. Dat zou betekenen dat op Chimes Of Freedom zeven covers staan die op de twijfellijst of eindlijst terecht komen. Niet dus. Van Chimes Of Freedom komt niks, nada, noppes op een van de twee lijsten," is het weinig opbeurende commentaar van Willems.
En dan is er nog de Nashville Skyline Rag, dat is terug te vinden op het derde schijfje van Travelin' Thru, opgenomen met Earl Scruggs en eerder al verschenen op het album Earl Scruggs Performing with His Family and Friends.
We weten dus wel een beetje hoe deze nieuwe Bootleg-box klinkt. Bij benadering.

vrijdag 20 september 2019

Bootleg Series

Over een week of zeven verschijnt Travelin' Thru, aflevering 15 uit de Bootleg Series van Dylan. Deze verzamelaar behandelt de periode 1967 - 1969, de periode tussen de Bootleg Series 12: The Cutting Edge (1965–1966) en deel 10 Another Self Portrait (1969–1971).
Het is leuk om de afzonderlijke delen in de volgorde van de tijdsperiodes te leggen. Als je Dylan wilt volgen in zijn ontwikkeling, is de chronologie als volgt:

Vol. 8: The Witmark Demos: 1962-1964
Vol. 6: Live 1964: Concert at Philharmonic Hall
Vol. 12: The Cutting Edge: 1965-1966
Vol. 4: Live 1966: The “Royal Albert Hall” Concert
Vol. 11: The Basement Tapes (met The Band)
Vol. 15: Travelin' Thru (1967-1969)
Vol. 10: Another Self Portrait (1969-1971)
Vol. 14: More Blood, More Tracks
Vol. 5: Live 1975: The Rolling Thunder Revue
Vol. 13: Trouble No More

Hierbij heb ik dus de boxen Vol. 1 – 3 (rare & unreleased 1961 – 1991), Vol. 8: Tell Tale Signs, Rare and Unreleased 1989-2006 en Vol. 7: No Direction Home: The Soundtrack achterwege gelaten, om reden dat deze afleveringen een algemeen beeld geven over een langere periode.
Wat valt op? De eerste vijftien jaar van Dylan's carrière is behoorlijk goed vastgelegd door zijn platenmaatschappij Columbia Records. Dan hebben we het over de periode van de debuut-plaat Bob Dylan (1961), die valt in de periode van The Witmark Demos, tot More Blood, More Tracks, dat de schaduwboekhouding is van Blood On The Tracks uit 1975.
Okee, heel correct is deze periode niet. Want voorafgaand aan Blood On The Tracks verschenen nog Planet Waves en de live-dubbelaar Before The Flood. Hier heeft Columbia geen eigen restmateriaal van, omdat deze albums in eerste druk zijn verschenen bij Asylum Records. Pas latere uitgaven van deze platen verschenen bij Columbia, toen de zanger weer terug was bij zijn oude liefde.

donderdag 19 september 2019

Travelin' Thru

Het is nu definitief: 1 november verschijnt de 3cd Travelin' Thru, aflevering 15 uit de Bootleg Series van Dylan. Deze verzamelaar behandelt de periode 1967 - 1969, de periode tussen de Bootleg Series 12: The Cutting Edge (1965–1966) en deel 10 Another Self Portrait (1969–1971).
De online winkel Amazon heeft een afbeelding van Travelin' Thru, samen met deze omschrijving: The latest chapter in the highly acclaimed Bob Dylan Bootleg Series revisits Dylan's pivotal musical journeys to Nashville, from 1967 to 1969, focusing on previously unavailable recordings made with Johnny Cash and unreleased tracks from the John Wesley Harding, Nashville Skyline, and Self Portrait sessions. Disc 1 finds Dylan in Columbia's Studio A in Nashville recording alternate versions of compositions written for John Wesley Harding (October 17 and November 6, 1967) and Nashville Skyline (February 13-14, 1969) while introducing a new song "Western Road" (a Nashville Skyline outtake). Discs 2 and 3 are centered around Dylan's collaborations with American music icon Johnny Cash including the much sought-after Columbia Studio A sessions and on-stage performances at the Ryman Auditorium (May 1, 1969) for the recording of the premiere episode of The Johnny Cash Show (originally broadcast on ABC-TV on June 7, 1969). Disc 3 closes with tracks recorded on May 17, 1970 with Grammy Award-winning bluegrass banjo legend Earl Scruggs for the PBS television special, "Earl Scruggs: His Family and Friends" (originally aired January 1971).
1 november. Dat duurt nog zeven weken. Die tijd is wel te overzien.
En Tom: je hebt gelijk.

woensdag 18 september 2019

Mensingeweer

Ik was in Mensingeweer, een Gronings dorp in het noorden van de provincie. Uitgestrekte lappen grond omsingelen het dorp met zijn 145 inwoners. Maar wat mijn grote verbazing schetste, was de aanwezigheid van een bushalte.
Ik moest denken aan Siep Schoenmaker. Hij was een van de organisatoren van het Noord Nederlands Dylan festivaL, dat in september 2011 werd georganiseerd in Mussel. Het was een bescheiden verjaardagsfeestje voor Dylan's zeventigste verjaardag.
Schoenmaker had in het verleden enkele teksten van de bard uit Minnesota 'omtoald' naar het Gronings. Toen ik hem sprak in de voorbereiding van het festival, vertelde hij dat de teksten van Dylan zomaar in het Groningse landschap konden plaatsvinden.
Zoveel verschilde niet tussen Minnesota en Groningen, vond Schoenmaker.
En zo liep ik met Dylan in mijn hoofd door de straten van Mensingeweer.
Of nou ja, de straten? Welgeteld één straat. De Hoofdstraat.
Maakt niet uit. Voor Dylan is altijd een gelegenheid om aan hem te denken.

dinsdag 17 september 2019

Je zult iemand moeten dienen

Zanger Rob de Nijs heeft zijn afscheid aangekondigd. De zanger heeft werkelijk niéts gemeen met Bob Dylan. Als er twee artiesten zijn die mijlenver van elkaar verwijderd zijn, zijn het De Nijs en Dylan. Niet mijlenver, maar lichtjaren zitten tussen de Nederlandse zanger met een spleetje tussen de tanden en de winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur 2016.
Of nee, ik spreek te snel. Er is tóch een link tussen beide mannen. En dat is de gospel Gotta Serve Somebody, door Daniël Lohues vertaald als Je Zult Iemand Moeten Dienen en door De Nijs in 2014 opgenomen voor zijn album Nieuwe Ruimte.

Maar je zult iemand moeten dienen
Je zult iemand moeten dienen
't Kan de duivel zijn of Onze Lieve Heer
Maar je zult iemand moeten dienen

Dat is de link tussen Dylan en De Nijs. Vormgegeven door de Drentse producer. Wat zou Dylan vinden van deze vertaling?
De Nijs is overigens 76 jaar, twee jaar jonger dan Dylan.

maandag 16 september 2019

Augustinusga

Ik dreamde dat ik Augustinus seach,
omstrunend yn dit gebiet
krekt sa libben as iksels of do,
mar yn 't uterste fertriet.

© Bob Dylan, oerset troch Harmen Wind 2004

zondag 15 september 2019

Lucebert

'Alles van waarde is weerloos' is een bekende zin uit het werk van Lucebert. De dichter Lubertus Jacobus Swaanswijk leefde van 15 september 1924 tot 10 mei 1994; vandaag is het diens 95e geboortedag.
Schrijver en biograaf Wim Hazeu publiceerde vorig jaar zijn biografie over Lucebert. Niet veel later verscheen de geüpdatete versie van Hazeu's biografie over de Leeuwarder dichter en scheepsarts Jan Jacob Slauerhoff.
Lucebert. Biografie van Hazeu heeft twee motto's meegekregen. De tweede weet ik niet meer, de eerste daarentegen staat op mijn netvlies gebrand: Any day now, any day now, I shall be released.
Ik heb de biografie niet gekocht.

zaterdag 14 september 2019

Alice in Bangweer

Na vier jaar is Langweer in oktober 2019 weer het decor van het Muziektheater. Al wandelend wordt het publiek ondergedompeld in de bijzondere fantasiewereld van het theaterstuk Alice in Bangweer. Leuk, natuurlijk, want het iepenloftspul is een Friese traditie. Toneelstukken in de buitenlucht. In dit geval dus Alice In Wonderland, gespeeld in Langweer. Alice in Bangweer, voor de gelegenheid. Hoe worden de personages vormgegeven in deze familievoorstelling van regisseur en acteur Romke Gabe Draaijer?
En in mijn geval: hoe zien Tweedle Dee & Tweedle Dum er uit in deze voorstelling? De twee figuren die op "Love and theft" van Bob Dylan zijn terug te horen.
Kaarten voor Alice in Bangweer zijn verkrijgbaar via www.muziektheater-langweer.nl of bij bakkerij Langweer.


vrijdag 13 september 2019

007

De Britse acteur Daniel Craig speelt in de film No Time to Die voor de vijfde keer de rol van James Bond, de geheim agent van MI6 met als titel 007. Onlangs heeft hij laten weten dat het tijd wordt dat een vrouw de rol van dit personage op haar zal nemen.
James Bond als vrouw, een vrouw als James Bond. Het is misschien wel de politieke correctheid ten top. Net zoals de Gouden Eeuw niet meer met deze bijnaam noemen, maar gewoon als de zeventiende eeuw te bestempelen.
Heel gek is het overigens niet, om James Bond door een vrouw te laten spelen, bedacht ik later. Immers, in de film I'm Not There van regisseur Todd Haynes, speelt Cate Blanchett het Bob Dylan-karakter Jude Quinn, de stevig drugsgebruikende existentialist, levens- en muziekfilosoof, die zich onbegrepen voelt en zich stoort aan het onvermogen van anderen om zijn gedachtegangen te doorgronden.
Het kán dus.
Maar dan moet je wel goed weten wat je wilt laten zien. En uitstralen.
Bij de biopic over Dylan pakte het goed uit.
Zou het bij James Bond ook goed slagen?

donderdag 12 september 2019

Nazareth, Drachten

I pulled into Nazareth, was feeling ‘bout half past dead
I just need some place where I can lay my head
Hey, mister, can you tell me, where a man might find a bed?
He just grinned and shook my hand, “No” was all he said.

Take a load off Fanny, take a load for free
Take a load off Fanny, and you put the load right on me



© Robbie Robertson/The Band, 1967

woensdag 11 september 2019

"Love and theft"

Je kunt er zo'n dag als vandaag niet om heen: het is de verjaardag van Bob Dylan's album "Love and theft". Liefde en diefstal. Gezien de aanhalingstekens, lijkt de titel een citaat te zijn uit het werk van een ander. Geen gek idee, want voor deze plaat zou Dylan ruimschoots geput hebben uit het boek Confessions of a Yakuza van de Japanse schrijver Junichi Saga.
"Liefde en diefstal".
Het was mijn eerste eigen aankoop van een cd van Bob Dylan. De officiële releasedatum is 11 september 2001, maar geheel volgens de regels van de commercie lag de plaat al het weekend voorafgaand aan deze datum in de winkels. Zo is het gekomen dat ik al een paar dagen naar "Love and theft" kon luisteren, voordat die elfde september aanbrak.

The ladies down in Darktown, they’re doing the Darktown Strut
You always got to be prepared but you never know for what
There ain’t no limit to the amount of trouble women bring
Love is pleasing, love is teasing, love’s not an evil thing

Om vervolgens in het laatste couplet een oproep te plaatsen: Look up, look up—seek your Maker—’fore Gabriel blows his horn.
Vandaag is "Love and theft" jarig en viert het de achttiende verjaardag. 18 alweer, in Nederland bereik je dan de volwassen leeftijd.

dinsdag 10 september 2019

Najaarstournee 2019

Bob Dylan begint volgende maand aan een nieuwe tournee. In oktober en november treedt hij op in concertzalen in de Verenigde Staten. Zijn voorlopige tourschema is als volgt:

11 oktober – Irvine, California
12 oktober – Santa Barbara, California
14 oktober – Palo Alto, California
17 oktober – Denver, Colorado
19 oktober – Lincoln, Nebraska
20 oktober – Kansas City, Missouri
22 oktober – St. Louis, Missouri
23 oktober – Ames, Iowa
24 oktober – Mankato, Minnesota
26 oktober – Milwaukee, Wisconsin
27 oktober – Bloomington, Indiana
29 oktober – Normal, Illinois
30 oktober – Chicago, Illinois
1 november – South Bend, Indiana
2 november – Muncie, Indiana
4 november – Columbus, Ohio
5 november – East Lansing, Michigan
6 november – Ann Arbor, Michigan
8 november – Highland Heights, Kentucky
9 november – Akron, Ohio
10 november – Moon Township, Pennsylvania
12 november – Baltimore, Maryland
13 november – Petersburg, Virginia
15 november – University Park, Pennsylvania
17 november – Ithaca, New York
19 november – Lowell, Massachusetts
20 november – Providence, Rhode Island
21 november – The Met Philadelphia

maandag 9 september 2019

Dorpsdokterrotonde

The bridge at midnight trembles
The country doctor rambles
Bankers’ nieces seek perfection
Expecting all the gifts that wise men bring
The wind howls like a hammer
The night blows cold and rainy
My love she’s like some raven
At my window with a broken wing



© Bob Dylan, 1964

zondag 8 september 2019

Joker

Joaquin Phoenix speelt de hoofdrol in film Joker van de Amerikaanse regisseur Todd Phillips. De film gaat over het leven van de Joker, de geduchte tegenstander van Batman. Afgelopen weekend kreeg de film een Gouden Leeuw.
Phoenix speelde in 2005 de rol van Johnny Cash in de film Walk the Line.
Joker.
“There must be some way out of here,” said the joker to the thief
“There’s too much confusion, I can’t get no relief
Businessmen, they drink my wine, plowmen dig my earth
None of them along the line know what any of it is worth”

vrijdag 6 september 2019

The Train Tracks #2

Vorige week werd in Gallerie Castle Fine Art in Edinburgh schilderijen verkocht van Bob Dylan. Het betrof 195 exemplaren van The Train Tracks. Voor hoeveel geld zijn de doeken over de toonbank gegaan? Ik heb het bericht gemist.
Iets van een geheel andere orde, afgelopen week kwam ik de naam John Van Hamersveld tegen. De man zegt verantwoordelijk te zijn voor de hoes van Pat Garrett & Billy The Kid, de soundtrack van Dylan voor de gelijknamige film.
De Engelstalige Wikipedia meldt dat John Van Hamersveld in 1941 is geboren in Baltimore, Maryland. Ik gok zomaar dat zijn voorouders Nederlandse immigranten zijn. Maar daarover lees ik verder niets.
The Train Tracks, schilderijen met een uitzicht naar vrijheid. De ouwe Van Hamersveld is die vrijheid vanuit Nederland gaan opzoeken in de Verenigde Staten. Dylan's voorouders uit Oekraïne en Litouwen net zo. "It's the land of the free," nietwaar?
De trein schrijft liedjes van verlangen, is de titel van een bloemlezing met gedichten over treinen. Samengesteld door Henny Vrienten. Het zou zomaar een Amerikaanse anthology kunnen zijn. Met een schilderij van Dylan op de cover.

donderdag 5 september 2019

Kronieken #51: Caribbean Wind

In augustus 2005 stormde de orkaan Katrina over New Orleans. Van de stad New Orleans (Louisiana) bleef na afloop weinig over. Nou ja, de bakermat van de slavenmuziek en de gospelmuziek werd zwaar getroffen door de hurricane.
Twee maanden later trad Bob Dylan op in Ahoy, Rotterdam. Het was het optreden met een wonderschone uitvoering van Maggie's Farm. Bij de introductie van de bandleden gaf Dylan aan bij drummer George Recile: He's from New Orleans. En bij bassist Tony Garnier: He's from New Orleans, too.
Ik moest hier aan denken bij het nieuws over orkaan Dorian. "Orkaan Dorian blijk blijkt zwaar te hebben huisgehouden op Abaco. Twee dagen lang trok de storm over het eiland, met zware verwoestingen tot gevolg," meldt de NOS.
Net als bij Katrina reageert de Republikeinse regering in Washington D.C. op geheel eigen wijze. President Bush jr. kreeg felle kritiek op zijn beoordeling van de gevolgen van de dijkdoorbraken. 
De Amerikaanse president Donald Trump toonde woensdag een kaart met het voorspelde traject van orkaan Dorian die zo is aangepast dat ook de staat Alabama in het gebied ligt dat mogelijk zou worden getroffen. Het lijkt er sterk op dat de baan met viltstift is aangepast. Trump kreeg eerder kritiek omdat hij ten onrechte Alabama als risicogebied had aangemerkt.
De hulpverlening wordt bemoeilijkt doordat veel vliegvelden op de Bahama's zijn beschadigd door Dorian. Ook havens zijn nauwelijks te gebruiken. "Er staat een team klaar in de hoofdstad Nassau, dat vertrekt zodra de luchthaven toegankelijk is. Ook staat er een vliegtuig met hulpgoederen in Panama," somt een woordvoerder van het Rode Kruis op. Daarnaast is een stroom vrijwilligers onderweg.
Hoofdstad Nassau. Een storm. Ik moet hierdoor ook denken aan iets anders van Dylan, namelijk zijn song Caribbean Wind uit 1985, verschenen op de verzamelaar Biograph. Maar dat heeft niets met Dorian te maken.

woensdag 4 september 2019

Echo Of The North Country

Ashley Hutchings is een gelukkig mens, zo stel ik mij sinds dit weekend voor. Afgelopen zaterdag heeft hij tijdens the Million Dollar Bash op Isle of Wight een onbekend gedicht van Dylan voorgelezen. Dat gedicht heeft de welluidende titel Echo Of The North Country gekregen.
Dat noorderland is een bekend gebied voor Dylan. Daar komt ook dat meisje vandaan. Echo Helstrom.
Hoe komt die Hutchings aan dat gedicht? En wat betaalde hij om het handgeschreven gedicht in bezit te krijgen?
Wel een goede gelegenheid om dat gedicht voor te dragen. Het was afgelopen zaterdag immers vijftig jaar geleden dat Dylan een optreden gaf tijdens Isle Of Wight - terwijl hij juist een sabbatical had als huisvader.
Gelukkig hebben we de foto van het gedicht. En de voordracht.

dinsdag 3 september 2019

The relentless gigging

Dylan schroeft het aantal optredens per jaar drastisch naar beneden. Tenminste, zo lijkt het erop na een bericht van bassist Rob Stoner. De geruchtenstroom kwam op gang, nadat de bassist van Dylan's Rolling Thunder Revue een bericht had geplaatst dat hij wordt vervangen door Tony Garnier, de bassist uit de huidige begeleidingsband van Dylan.
"Dylan's cutting back on the relentless gigging," aldus Stoner. Dylan bezuinigt op het meedogenloze tourschema. En dit keer doet hij dat door zijn agenda goed te beheren; een halve eeuw geleden had hij een alibi met een motorongeluk.

maandag 2 september 2019

Kolonel Qadhafi

Vijftig jaar geleden pleegde kolonel Qadhafi een staatsgreep in het toenmalige Koninkrijk Libië. Broeder Leider hervormde de staat tot de Libisch-Arabische Republiek.
Moammar Mohammed al-Qadhafi was vanaf 1 september 1969 tot zijn dood van 20 oktober 2011 de onbetwiste leider van dit Afrikaanse land. Die laatste dag werd hij nabij Sirte vermoord tijdens een NAVO-aanval.
Op internet zijn gruwelijke foto’s te zien van een stervende leider.
Qadhafi, of Kadhafi, Kaddafi, Khaddafi, Khadaffi, Gaddafi, Gadaffi en Gathafi, was bekend door zijn outfit met een luipaard-huid.
Die 20e oktober 2011 traden Bob Dylan en Mark Knopfler op in Ahoy Rotterdam. Een zogenaamde double-bill. Knopfler speelde voor de pauze, Dylan was na de pauze aan de beurt. “Bob Dylan blafte Knopfler van het podium.” Dat zegt iets over Dylans staccato-optreden. Maar ook over het wat zwakkere concert van Knopfler.
Het eerste nummer dat Dylan die avond speelde, het was dus al na de pauze, was Leopard-Skin Pill-Box Hat. Hij opende die tournee vrijwel elke avond met dit nummer. Sommige recensenten zagen hier een verwijzing in naar kolonel Qadhafi.
De Libische leider kleedde zich immers in een kostuum van luipaard-huiden.
Je kunt ook alles zo interpreteren dat het jezelf goed uitkomt.
Aan de andere kant: al vanaf februari 2011 was in Libië een opstand gaande. Dylan die zich met de buitenlandse politiek bezig houdt. Dát zou iets zijn.
Het zal wel niet.
Maar daar was die eerste septemberdag in 1969 nog bij lange na geen sprake van.

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.

zondag 1 september 2019

Kronieken #50: bootlegs

Met wel gevoel zijn de muziekfans na het Isle of Wight wakker geworden? Hoe zijn Dylan en The Band ontwaakt? Hoe keken ze die ochtend na hun optredens terug op die concerten? We weten het niet en van belang is het uiteraard ook niet. Voor gewone stervelingen als dat ik ben, geldt enkel de regel dat het draait om de muziek en de aanwezigheid op het podium.
Katers, gevoelens van melancholie, hoofdpijn, het zijn menselijke aspecten die ongetwijfeld ook bij Dylan spelen, maar waar wij als buitenstaanders niets mee te maken hebben.
Ook niet voor wie de muziek verzamelt.
En die muziekverzameling is groot. Van elk concert worden opnames gemaakt. Door de platenmaatschappij. Maar ook door fans, die het optreden weer verder verhandelen en daar geld aan verdienen. Met elke nieuwe schijf in de keten van de bootleggers, wordt de kwaliteit van die publieksopnames steeds minder goed.
Tot het moment dat een opname een deplorabel niveau bereikt.
Waarna het platenlabel de touwtjes in handen neemt en van de beste opnames een officiële uitgave op de markt brengt. Zoals dat in 2013 is gebeurd met het optreden op Isle of Wight. Het was toen geen aparte release, maar een bijlage in Another Self Portrait, deel 10 uit de Bootleg Series.
Eind dit jaar verschijnt mogelijk een nieuwe aflevering in de Bootleg Series. 'In een interview met Chris Cooper zegt Michael Chaiken - curator van het Bob Dylan Archief - in The Bridge no. 64: "(...) I think we're going to have larger hand in the next volume of the bootleg series which will be out at the end of this year."'
Tom Willems denkt aan de opnames van Bob Dylan en Johnny Cash, omdat anders het copyright voor deze opnamen verloopt.
We merken vanzelf wel waar we mee worden verwend.