woensdag 30 juni 2021

Plagiaat

Olivia Rodrigo wordt beticht van het plagiëren van onder anderen Courtney Love en Elvis Costello. Waar Love woedend reageerde, zegt Costello er geen probleem in te zien.
"Dit is prima, wat mij betreft. Het is hoe rock-'n-roll werkt. Je pakt de stukjes van een ander pleziertje en maakt er je eigen speelgoed van. Zo deed ik het," aldus Costello.
Zo is het. Costello, a man who needs no introduction, zegt niets nieuws. We weten van Dylan hoe hij regelmatig teksten en melodieën leende bij collega's.
Bij geval las ik afgelopen weekend De jonge Rembrandt. Een biografie, geschreven door Onno Blom. "Net als in de klassieke poëzie en retorica, waarin Rembrandt op de Latijnse school was onderwezen, werd in de schilderkunst ‘imitatio’ niet als minderwaardig gezien, maar als een manier om je tot de traditie te verhouden. Het ‘rapen’ van een thema, motief of personage was geen intellectuele diefstal, maar een elegante verwijzing naar bewonderde of gewaardeerde voorgangers."
Leg zoiets maar uit aan juristen. Kunstenaars weten wel beter hoe het zit. Sommige kunstenaars.

dinsdag 29 juni 2021

Pensioen

Sheila Sitalsing schreef in de Volkskrant afgelopen zaterdag over pensioenen. Zij citeerde in haar stuk Bob Dylan, met zijn veranderende tijden. Het is natuurlijk prettig als je ergens Dylan tegenkomt. Dus ook bij deze column sprong mijn hart op.
Wat dan altijd wel een beetje lastig blijft, is het citeren van alleen het bekende werk. Alsof Dylan een one hit wonder is, een eendagsvlieg. Met alleen deze hit. Dat is eenvoudigweg niet zo. Dat de tijden veranderen, staat als een paal boven water.
Maar de columniste had ook iets anders van Dylan kunnen citeren. Bijvoorbeeld uit Things Have Changed, voor de film Wonderboys. Dylan kreeg voor deze song een Oscar. Hij zingt: I used to care, but things have changed.
Als een soort antwoord op de tijden die veranderen.
Het een sluit het ander niet uit. De tijden veranderen. En de dingen zíjn veranderd. Zo ook met de pensioenen, misschien.

woensdag 23 juni 2021

Film Odd and Ends

Het management van Dylan is bezig met het opschonen van het archief. Dat wisten we natuurlijk al wel, omdat we vaak worden verwend met de Bootleg Series. En de nodige uitgaven, zoals onlangs met de 1970-opnames, waar Dylan met George Harrison is te horen.
Nu verschijnt binnenkort de digitale film Bob Dylan: Odds and Ends. Dit betreft een samenstelling van promotiemateriaal, beelden van andere documentaires die op de snijzaal zijn blijven liggen en diverse demo's en alternatieve takes uit de zes decennia lange carrière van de singer-songwriter.
Opnieuw dus een digitale film, net als Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese. Het maakt natuurlijk niet uit hoe of wat verschijnt, als het maar om Dylan en zijn muziek gaat.



maandag 21 juni 2021

Livestream

Over een kleine vier weken geeft Bob Dylan zijn online concert. Gefaciliteerd door Shadow Kingdom en het eerste optreden sinds anderhalf jaar. Eindelijk mag de bard weer zijn kunsten vertonen.
Heel even heb ik gedacht: het zal toch niet zijn afscheidsconcert zijn? Het is een eenmalig optreden, en dan ook nog online. Op die manier hoef je niet de hele wereld over te reizen om een groot publiek aan te spreken. Daar komt bij dat het nog steeds Corona is, dus heel veel mogelijkheden voor fysieke optredens zijn er nog steeds niet. Dylan is inmiddels 80 en behoort dus tot een risicogroep voor dit vermaledijde virus. En hij heeft de rechten van zijn oeuvre verkocht: ruim 600 nummers voor een slordige 300 miljoen dollar.
Je weet het niet. Dylan is een sluwe vos. Altijd in voor verrassingen.
Tegelijk bij deze overweging dacht ik: "Nou en?" We hebben ons te voegen naar de grillen van de Amerikaan. Dat we al zestig jaar van zijn muziek genieten, is al iets om blij mee te zijn.
Enfin.
Feit is dat over vier weken een nieuwe live-show van Dylan is te beleven. Misschien de afronding van een leven lang in de muziek. Misschien een prelude op wat nog komen gaat voor ná de corona-pandemie. Speculeren op voorhand is voer voor psychologen.
Niet voor Dylan-fans.

zaterdag 19 juni 2021

Eén jaar

Vandaag is Rough And Rowdy Ways jarig. Precies een jaar geleden verscheen het album op de markt, nadat via internet de digitale singles I Contain Multitudes, False Prophet en Murder Most Foul al waren verschenen; Murder Most Foul, met 17 minuten het langste nummer uit 's mans oeuvre, bereikte Dylan voor het eerst de nummer 1-positie in de Amerikaanse hitlijsten.
RARW is in januari en februari 2020 opgenomen in de Sound City Studios in Los Angeles. Dat was toen in China al iets duidelijk was geworden over een merkwaardige longziekte, dat later zou uitgroeien tot het beruchte Corona-virus. Dylan ging er in die maanden nog gewoon vanuit dat zijn tournee in Japan zou doorgaan. Veertien optredens, waarvan drie in Osaka en de rest in Tokio.
Sterker nog, de zomertournee van 2020 door de Verenigde Staten werd ook aangekondigd. Corona dwong de zanger om een pauze in te lassen in zijn zogenoemde Never Endig Tour.
Maar daar was in januari en maart van dat jaar nog geen sprake van.
De administratie van RARW is wel helder, bekend is welke muzikanten bij welk nummer acte de présence geven. Maar wie is toch de producer van het album? Dylan zelf wordt niet genoemd, niet onder eigen naam en niet als zijn producers alter ego Jack Frost. Misschien is het Blake Mills, die op RARW gitaar speelt. Of misschien ook wel Fiona Apple, pianiste en achtergrondzangeres.
Wie de producer is, wordt niet genoemd in de liner notes. Daarom houd ik het er maar op dat Dylan zelf aan de knoppen heeft gezeten. Waarom ook niet?
Een mooie dag vandaag om Rough And Rowdy Ways weer te draaien. Om de hoezen te bekijken. En om me te verheugen op het optreden bij Shadow Kingdom over een maand.

donderdag 17 juni 2021

Shadow Kingdom

Bob Dylan geeft 18 juli een optreden. Hij doet dat onder de titel Shadow Kingdom; het is zijn eerste optreden sinds de verplichte tourneepauze vanwege corona. "Shadow Kingdom will showcase Bob Dylan in an intimate setting as he performs songs from his extensive body of work, created especially for this event," meldt de organisatie.
Een online optreden, voor het bedrag van 25 dollar. Dat zijn nog eens vriendenprijsjes. Benieuwd naar hoe het zal zijn.
Een eenmalig optreden, dus. Met een intieme setting, met werk voor speciaal deze avond. Dat is goed nieuws.

woensdag 16 juni 2021

Like a Rolling Stone

Het is vandaag 56 jaar geleden dat Bob Dylan zijn nummer Like a Rolling Stone opnam. Het is een van zijn bekendste nummers. Voor Al Kooper, als gitarist bij de opnamen betrokken, is het zijn start als organist.
Like a Rolling Stone was bedoeld voor het album Highway 61 Revisited. Het is het enige nummer waarbij Tom Wilson verantwoordelijk is voor de productie; tijdens het opname-proces nam Bob Johnston het stokje over. En het is misschien het enige nummer dat veel tijd kostte om op te nemen.
In 2015 verscheen de box The Cutting Edge 1965–1966, aflevering 12 uit de Bootleg Series. Dit deel behandelt de jaren dat Dylan zijn drie "elektische" albums albums Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited and Blonde on Blonde op de geluidsband zette. Drie platen, waaronder een dubbelaar, opgenomen tussen January 13, 1965 – May 13, 1966; nog geen anderhalf jaar tijd.
Op de luxe editie, met zes schijven, is disc drie gereserveerd voor twintig uitprobeersels van Like A Rolling Stone; op de Collector's edition staan nóg meer versies. Het geeft iets aan van de worsteling van de zanger met zijn product.
Maar voor vandaag schakel ik over naar een bootleg van het optreden in Hamburg, bijna twee jaar geleden. Hier was ik met een collega van NDC naar toe. Deze live-uitvoering is eentje met wisselende snelheden: halverwege het couplet schakelt de band over naar een trager tempo.
Buiten vallen de eerste mussen van het dak vanwege het warme weer. Binnen luister ik naar Dylan. Als een rollende steen.

zondag 13 juni 2021

Sportzomer

Het Nederlands Elftal trapt vanavond af voor de eerste wedstrijd van het Europees Kampioenschap 2020. Vanwege de Coronacrisis is dit EK een jaar verschoven; maar de titel is ongewijzigd gebleven, ondanks een nieuw jaartal.
Over een paar weken beginnen in Japan de Olympische Spelen 2020. Vanwege diezelfde vermaledijde virus is ook dit jaartal onaangepast. In Brazilië wordt de strijd om de Copa América gehouden, de eindronde voor het Zuid-Amerikaanse voetbalkampioenschap.
Bob Dylan zit deze zomer opnieuw verplicht thuis. Net als vorig jaar geen tournee langs verschillende concert- en theaterzalen. Dylan houdt wel van sport. Hij fietst regelmatig door de stad waar hij 's avonds optreedt. Onherkenbaar, met hoodie en een zonnebril, wordt hij dan gespot in den lande. Zoals toen in het Groningse Noordpolderzijl.
Bekend zijn natuurlijk Hurricane en Who Killed Davey Moore, twee songs over boksers. Dat is het dan wel zo ongeveer, het aantal sportnummers in het oeuvre van de bard.
Maar zou Dylan, nu hij dus thuis zit, ook afstemmen op de Copa América? Of op de Olympische Spelen, straks? Volgt hij de Europese voetballers? Geen idee. Misschien wel. Glas whiskey naast zich, een grote sigaar. En wat kinderen en kleinkinderen om hem heen. Gewoon lekker kijken.
Misschien ook wel niet. De sporters doen hun spel ook wel als Dylan niet kijkt. Liever gaat hij zelf weer met zijn city- of mountainbike door de straten en bossen in de omgeving. Ook niks mis mee.

zaterdag 12 juni 2021

Spaanse leien

Tienduizend leien leggen Hans Wonderen en Dennis Vlug op het nieuwe dak van de Nieuw-Apostolische kerk Stadsfenne aan de Sneker Middelzeelaan.
Dat is natuurlijk mooi voor de gelovigen in Sneek. Maar het is ook een goede reden om weer eens naar When I paint my masterpiece van Dylan te luisteren. Vanwege die ene zin: On a cold, dark night on the Spanish Stairs.
Het nummer verscheen als Dylan-song op Bob Dylan’s Greatest Hits Volume II; in hetzelfde jaar verscheen het ook op het album Cahoots van The Band. Voor de Canadees-Amerikaanse formatie reden genoeg om het nummer uit te voeren tijdens The 30th Anniversary Concert Celebration.
Misschien dat Wonderen (passende naam voor deze arbeider) en Vlug nog laarzen uit Spanje kunnen meenemen.

woensdag 9 juni 2021

Under the red sky

Het album Under The Red Sky wordt niet als het meesterwerk van Dylan gezien. Muzikaal niet heel sterk, ondanks de hulp van Stevie Ray Vaughan, Slash en George Harrison. Ook tekstueel wordt het album maar zo-zo genoemd. Wiggle, Wiggle, Wiggle like a gyspy queen - het is wat anders dan The answer is blowin' in the wind.
De sleutel om dit album te begrijpen zit in dat kleine zinnetje op de hoes: For Gabby Goo Goo. Dat is het koosnaampje dat Dylan gebruikte voor zijn dochter Desiree Gabrielle Dennis-Dylan, die hij in 1986 kreeg bij zijn tweede echtgenote Carolyn Dennis.
Een koosnaam voor een kleuter. Dan worden de teksten ook wel anders. Wiggle Wiggle Wiggle, je hoort vader spelen met zijn dochtertje. Born In Time kan daardoor zomaar te maken hebben met de geboorte van het meisje. En de openingsregels uit het titelnummer, There was a little boy and there was a little girl..., klinken dan meer als een sprookje, een verhaal voor het slapen gaan.
Waarmee Under The Red Sky als album een inkijkje geeft in het gezin Dylan van de tweede helft van de jaren tachtig.

maandag 7 juni 2021

Contact

Het was nog wel een leuke vraag, die Chris Kijne en Lars Hulshof aan Larry Campbell stelden. De gitarist is te gast in de laatste aflevering van de BOBcast. Tussen 1997 en 2004 speelde Campbell in de begeleidingsband van Dylan.
Het Nederlandse interviewduo vroeg Campbell of hij Dylan nog heeft gefeliciteerd met zijn 80e verjaardag. Campbell ontkende; de muzikanten hebben vrijwel geen contact meer. Het laatste contact was een mail van Dylan aan Campbell, toen Larry's moeder was overleden. Dat waardeerde Campbell wel.
Zo gaat dat, het contact verwaterd, ondanks dat je jarenlang nauw en intensief met elkaar optrekt. No hard feelings. Het gaat zoals het gaat.

zondag 6 juni 2021

De baas

De laatste BOBcast staat inmiddels online. Chris Kijne en Lars Hulshof interviewen een uur lang Larry Campbell, die tussen 1997 en 2004 verantwoordelijk was voor alle snaren in de begeleidingsband van Dylan. Veel dichter bij de bard kun je niet komen.
Misschien komt het door de fysieke afstand tussen Den Haag en de Verenigde Staten. Of de taalbarrière, hoewel Hulshof en Kijne keurig Engels praten. Misschien komt het ook wel door de status van Campbell. Maar het Nederlandse interviewduo kunnen zich niet verschuilen achter de algemeenheden, waar ze in de vorige afleveringen nog wel eens mee kokketeerden: de stem, het gitaarspel, met de rug naar het publiek spelen, de Jesus Years.
Enfin.
Een mooi gesprek, dat moet worden gezegd. Over hoe Campbell bij de band kwam en in eerste instantie weigerde: hij wilde wat anders doen, na zijn anderhalf jaar durende tournee met k.d. lang. Over zijn vertrek, omdat hij na acht jaar toe was aan iets nieuws: tijd om te produceren en zijn eigen creativiteit uit te venten; in de tijd dat hij in Dylans band zat, was Campbell aan het produceren en dan belde Bob dat ze weer op tournee gingen. Tjah, als de baas je roept, laat je alles uit je handen vallen en kom je aan wat langdurige nevenprojecten niet goed toe.
In het gesprek komt ook de film Masked and Anonymous ter sprake, de film uit 2003. De film is geschreven door Dylan (onder het pseudoniem Sergei Petrov) en regisseur Larry Charles (als Rene Fontaine). Dylan zelf speelt de hoofdrol als Jack Fate. In de film komt ook de toenmalige begeleidingsband in beeld, als Fate een aantal nummers speelt. Campbell laat vallen dat hij het script uiteraard gelezen heeft, maar geen idee heeft waar de film over gaat.
Het gesprek met Campbell duurt ruim een uur. Het is de allerlaatste aflevering in de BOBcast. Een mooie afsluiter van een jaar lang Dylan bij de VPRO. Een mooi jaar.

zaterdag 5 juni 2021

Sinéad O'Connor

De Ierse zangeres Sinéad O'Connor gaat met pensioen. Ze is nog maar 54 jaar jong. Sinéad is in Dylan-land vooral bekend vanwege haar optreden tijdens The 30th Anniversary Concert Celebration, waarbij ze door het publiek werd uitgefloten. Kort daarvoor had ze in de Amerikaanse televisieshow Saturday Night Live een foto van de toenmalige paus Johannes Paulus II verscheurd, om misbruik in de kerk bespreekbaar te maken.
Sinéad Marie Bernadette O'Connor is in 2018 bekeerd tot de islam. Sindsdien luistert ze naar de naam Shuhada Davitt. Dat doet me denken aan Precious Angel van Dylan.

Sister, lemme tell you about a vision I saw
You were drawing water for your husband, you were suffering under the law
You were telling him about Buddha, you were telling him about Mohammed
in the same breath
You never mentioned one time the Man who came and died a criminal’s death

Daar denk ik alleen maar aan. Je kunt er niets mee, verder.

donderdag 3 juni 2021

Simmonscourt

Het is vandaag 32 jaar geleden dat Tony Garnier zijn eerste concert speelde in de begeleidingsband van Dylan. Hij viel in voor collega Kenny Aaronson, die de avond daarna nog wel weer van de partij was - om per 8 juni 1989 definitief door Garnier te worden vervangen.
Die 3e juni 1989 was de eerste show in Simmonscourt in Dublin, Ierland. De show bestond uit 17 nummers, waarvan de laatste drie songs tijdens de toegift werden gespeeld. De setlist was als volgt:

Subterranean Homesick Blues
I'll Remember You
John Brown
You're A Big Girl Now
Every Grain Of Sand
Highway 61 Revisited
Gates Of Eden
Mr. Tambourine Man
The Lonesome Death Of Hattie Carroll
Knockin' On Heaven's Door
Silvio
I Shall Be Released
The Water Is Wide
Like A Rolling Stone


Eileen Aroon
Girl From The North Country
All Along The Watchtower

(Met dank aan Bjorner.com).

G. E. Smith was de gitarist van dienst, Christopher Parker zat achter het drumstel.

dinsdag 1 juni 2021

Kronieken 69 | Juni

Bob Dylan is al ruim een week 80 jaar. In mijn achterhoofd hield ik er rekening mee, dat de zanger op zijn verjaardag zou komen te overlijden. De cirkel is rond: sterven op je 80e verjaardag. Maar niets is minder waar.
Lars Hulsof en Chris Kijne hebben het afgelopen jaar de BOBcast gemaakt. Elke twee weken een Nederlandstalige gast in de podcast. Met als grote finale een live-uitzending op NPO Radio 1, vrijdagavond voorafgaand aan Dylan's verjaardag. Ze kondigden aan dat een week later een extra BOBcast zou komen.
Een interview met Larry Campbell, die jarenlang de snaren in Dylan's begeleidingsband beroerde. Letterlijk. Van elektrische en akoestische gitaren via slide en pedalsteel-gitaren naar viool en banjo. Dichter bij Dylan kun je niet komen. Of je moet Tony Garnier te pakken krijgen, die al sinds eind jaren tachtig onafgebroken de bassist is in de zogenoemde Never Ending Band.
Die BOBcast moet nog komen. Misschien komende zondag pas. Je maakt wel eens een foutje in de agenda.
Over agenda gesproken, ik heb bij '1 juni' genoteerd dat Dylan wel eens naar Nederland zou kunnen komen. Dat was namelijk wat Leon Ramaker heeft gezegd. Ramaker was jarenlang de hoogste baas bij concertorganisator MOJO. En hij was de gast in BOBcast #10 van 11 oktober 2020. "Bob is bored," zou zijn management tegen Ramaker hebben gezegd. En of Dylan in juni 2021 in de Ziggo Dome kon optreden. En of Ramaker dat kon regelen.
De onderlinge contacten van Ramaker met Dylan's management is voor buitenstaanders niet te controleren. We moeten Leon maar op zijn blauwe ogen geloven. Al bij het horen van deze stelling had ik zo mijn twijfels. Misschien dat Leon Ramakers beetje een praatjesmaker is. Om zelf weer even in de belangstelling te staan.
Dylan is 80. Een overtocht over de grote plas, naar Europa of naar Azië, lijkt me sterk. Ik kan me beter voorstellen dat Dylan alleen nog maar tourt door de Verenigde Staten. Geef hem eens ongelijk.