Een paar jaar geleden
kocht ik bij een platenhandelaar de elpee World Gone Wrong. De
doorzichtige hoes om de elpee heeft een sticker met BOOTLEG er op. De
elpee zelf is een groene persing. Reden genoeg om eens contact op te
nemen met Tom Willems, de grootste Dylan-kenner van de Lage Landen.
Hij kon me uitstekend helpen.
Wat blijkt? Deze persing
van World Gone Wrong is een zogenaamde 'counterfeit', een heuse
vervalsing van de originele persing. Dat het om een counterfeit gaat
(mooi Engels woord, trouwens, counterfeit), is te zien aan de streep,
verticaal boven Dylan's linkerhandschoen op de hoesfoto. En vanwege
de matrijzen, de cijfers in de uitloopgroeven: kant A: D 94 A, kant
B: D 94 B.
Waarvan akte.
Goede hoesfoto ook. Een
verhaal met een Nederlands tintje:
Desmond van Oostrom uit Hengelo is
in Londen aan het winkelen met zijn vriendin, als hij volkomen
onverwacht de tafelgast wordt van Bob Dylan. Die is namelijk in dat
café bezig met een fotoshoot voor zijn nieuwe elpee World Gone
Wrong. Dat zijn toch mooie verhalen?
Voor dit folkalbum
schrijft Dylan ook de liner notes. Hij sluit af met een paar woorden
over de Never Ending Tour: “By the way, bon't be bewildered by the
Never Ending Tour chatter. There was a Never Ending Tour but it ended
in 1991 with the departure of guitarist G. E. Smith. That one's long
gone but there have been many others since then: 'The Money Never
Runs Out Tour' (Fall of 1991) 'Southern Sympathizer Tour' (Early
1992) 'Why Do You Look At Me So Strangely Tour' (European Tour 1992)
'The One Sad Cry Of Pity Tour' (Australia & West Coast American
Tour 1992) 'Outburst Of Consciousness Tour' (1992) 'Don't Let Your
Deal Go Down Tour' (1993) and others, too many to mention each with
their own character & design."
Dat was 1993;
tweeëntwintig jaar later spreken we nog steeds over de Never Ending
Tour. De liner notes voor een folkalbum hebben niet mogen baten.
Misschien wel omdat in die dagen werd gedacht dat Dylan's carrière
rond was met dit folkalbum – net als bij voorganger Good As I Been To You. In 1992 werd Dylan's vijftigste verjaardag gevierd,
gelijktijdig met de dertigste verjaardag van zijn debuut-album, ook
al een folkalbum.
Enfin.
World Gone Wrong is het
enige volledige album van Dylan dat ik ken, die hij in zijn uppie en
onder zijn eigen naam (en niet onder een pseudoniem) heeft
geproduceerd. Natuurlijk heeft Dylan meer geproduceerd onder zijn
eigen naam, maar dan was het een paar nummers per plaat – met
andere woorden, een co-productie. Overigens wees Tom me op een Barry
Goldberg-album, dat door Dylan is geproduceerd onder zijn eigen naam.
De productie van zijn
laatste albums doet Dylan altijd zelf, onder het pseudoniem Jack
Frost. Daar begon hij al mee bij Time Out Of Mind, waarbij hij als
co-producer Daniel Lanois ondersteunt. We kunnen dit soort feiten
alleen maar ter kennisgeving aannemen, maar deze feiten interpreteren
is een geheel ander verhaal.