Komende zaterdag is het
vijftig jaar geleden dat Dylan voor het eerst elektrisch speelde –
op het Newport Folk Festival, waar hij al twee keer speelde. Dylan
was de belofte, woordvoerder van de jonge en talentvolle generatie
singer-songwriters.
Het was niet zozeer dat
Dylan zijn publiek verraadde, door zijn gitaar in te pluggen. Meer
folkartiesten hadden hun gitaren versterkt, zoals Johnny Cash (onder
andere). Nee, de reden dat Dylan door het publiek werd uitgejouwd,
kwam doordat hij niet te verstaan was. En omdat hij definitief brak
met zijn folk-verleden.
Tekstueel was Dylan al
een andere weg in geslagen, getuige ook zijn laatste 'pure' folkplaat
Another Side Of Bob Dylan. Niet alleen maar protest, maar ook meer en
meer liefdesliedjes. Alsof die ontbraken op de voorgaande albums.
Maar met meer op de liefde geënte teksten was Dylan al niet meer
“één van ons”.
Met het gebruik van een
rockband, geformeerd uit blues- en folkartiesten die op het festival
aanwezig waren – het kon niet door de beugel. De vader van de
folkmuziek, Pete Seeger, zou volgens het verhaal met een bijl bij de
stroomtoevoer hebben staan, klaar om met één klap een einde te
maken aan Dylans optreden.
Maar het is duidelijk dat
Seeger niet heeft doorgezet.
Enfin.
50 jaar rock op een
folk-festival. Reden genoeg om er maar eentje op te drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten