zaterdag 29 februari 2020

Kronieken #55: Solid Rock

Met een collega had ik het gisteravond over Bob Dylan. Een goed onderwerp om over te praten, zeker als je gesprekspartner óók Dylan-fan is. We hadden het onder meer over het optreden van de zanger in Ahoy, mei 2002. Het was mijn eerste Dylan-concert, voor mijn collega bleek het een herinnering te zijn die werd gevormd op basis van de bootleg.
Een uitstekend concert. Vanwege de vele improvisaties. De akoestische gitaren. Het meerstemmige zingen met de gitaristen. Opener Wait For The Light To Shine. De uitvoering van Blind Willie McTell. De onovertroffen schoonheid met Blowin' In The Wind.
Maar het was ook het optreden met Solid Rock, afkomstig van het album Saved. Dat album is de laatste jaren wel iets meer voor me gaan betekenen dan in eerste instantie. Het was in mijn beleving een ondergeschoven kindje, dat moest opboksen tegen de muzikaal en tekstueel sterkere Slow Train Coming en Shot Of Love.
Maar luisterend naar Saved hoor je dat het niet zó'n slecht album is. Met dank aan het titelnummer, aan Solid Rock, In The Garden. Om maar eens wat te noemen.
En vanwege de goede hoes: het schilderij van Tony Wright.
Vandaag is het Schrikkeldag. De geboortedag van een van mijn Leeuwarder Dylan-vrienden, met wie ik in 2013 naar het concert in de Heineken Music Hall ben geweest. Het is een reden om de bootleg Man Of Steel And Constant Sorrow weer te draaien.
Goede titel voor een concert-registratie.
Het is ook een goede reden om de opnames van 2002 weer te draaien.
In willekeurige volgorde.
Schrikkeldag vandaag. Dylan heeft in zijn carrière één Schrikkeldag-concert gegeven, in 2008 in Monterrey, Mexico. Dit jaar is hij in februari thuis, misschien schrijft hij, zit hij in een studio of repeteert hij met zijn begeleidingsband. Want vanaf 1 april zit de Nobelprijs-winnaar in Japan voor een reeks concerten.
Mits dat niet door corona wordt afgeblazen.
Dat zien we dan wel weer. Eerst genieten van deze extra dag in het jaar.


vrijdag 28 februari 2020

Schrikkelen

Morgen is het Schrikkeldag, die ene dag in de vier jaar om de kalender weer gelijk te laten lopen met de baan van zon, maan en sterren. Wie geboren is tijdens Schrikkeldag, viert dus maar eens per vier jaar zijn verjaardag.
Nou ja, dat ligt ook wel iets anders. De ene schrikkelbaby viert 28 februari zijn verjaardag (ik ben in februari jarig), de ander doet dat 1 maart (ik ben ná 28 februari jarig). Het is in ieder geval een dag die past bij bijzondere mensen.
Wordt morgen weer een gewone reguliere dag? Zoals alle niet-schrikkeldagen? Vandaag en morgen zijn goede dagen om Shooting Star te draaien. Het was één van de meest geliefde liedjes van een bijzonder schrikkelkind.

woensdag 26 februari 2020

Aswoensdag 2020

Now I heard of a guy who lived a long time ago
A man full of sorrow and strife
That if someone around him died and was dead
He knew how to bring him on back to life

© Bob Dylan, 1997

maandag 24 februari 2020

Hans Gartner

As I walked out in the mystic garden
On a hot summer day, hot summer lawn
Excuse me, ma’am, I beg your pardon
There’s no one here, the gardener is gone

© Bob Dylan, 2006

zondag 23 februari 2020

Vele kamers

You know, news of you has come down the line
Even before ya came in the door
They say in your father’s house, there’s many mansions
Each one of them got a fireproof floor
Snap out of it, baby, people are jealous of you
They smile to your face, but behind your back they hiss
What’s a sweetheart like you doin’ in a dump like this?



© Bob Dylan,1983

zaterdag 22 februari 2020

De dochters van Bob Dylan

Anja, Sara, Angela, Cynthia, Jessica, Eva.
Dat zijn de dochters van Bob Dylan. Als we de schrijver Angelo Di Berardino moeten geloven. Hij schreef namelijk een boek met de titel De Dochters Van Bob Dylan. Die dochters zijn natuurlijk in overdrachtelijke zin Dylan's kinderen, want net als 'de folkzanger' protesteren deze zes meisjes tegen van alles.
Daarmee is de titel van het boek verklaard. Dylan komt nog tww keer aan bod. Via een citaat uit zijn songs. Masters of War en Pay In Blood.
Ik heb het boek gelezen. Een boek over en tegen klimaatverandering. Over een onmogelijke liefde. Het boek heeft dus niets met Dylan te maken, behalve de titel en een enkel citaat.
Goede kastvulling.


vrijdag 21 februari 2020

I threw it all away

Het singeltje I Thew It All Away kwam eigenlijk bij toeval in mijn handen terecht. Door dit singeltje ben ik weer even terug in 2002, bij het concert dat Dylan in mei van dat jaar gaf in Ahoy, Rotterdam.
Dat was in zijn zogenoemde bluegrass-periode, waarin de zanger werd bijgestaan door onder meer multi-instrumentalist Larry Campbell en de invallende sessiedrummer Jim Keltner. Het waren de jaren dat Dylan elk optreden begon met een gospel uit de traditional-hoek. Die avond was het Wait For The Light To Shine.
Na deze meerstemmige opener was het de beurt aan de eerste eigen compositie van de latere Nobelprijs-winnaar voor de Literatuur: I Threw It All Away. Een puike uitvoering, zelfs na het vele terugluisteren van de bootleg van de show.
Herinner ik me het nummer nog? Of heb ik de concert-opname zo vaak gehoord dat die live-registratie een eigen herinnering is gaan vormen? Beide opties zijn uiteraard mogelijk. En beide alternatieven doen me goed.
Goed genoeg om het singeltje weer te draaien.
Grijs te draaien.

dinsdag 18 februari 2020

Transfiguratie

Hoe zat het ook alweer? Ter gelegenheid van het verschijnen van Tempest in 2012, gaf Bob Dylan een interview aan het muziektijdschrift Rolling Stone. De zanger overvalt interviewer Mikail Gilmore door te beginnen over Hell’s Angel: The Life and Times of Sonny Barger and the Hell’s Angels Motorcycle Club, de biografie van Barger.
Met als onderwerp de transfiguratie. Alleen al het duo dat het verantwoordelijk is voor deze levensbeschrijving zou een belletje moeten doen rinkelen: Kent en Keith Zimmerman. Sonny Barger herinnert zich de dood van Bobby Zimmerman, dat 3 september 1961 gebeurde nabij Bass Lake, Californië. Een kleine vijf jaar later valt Bob Dylan, die tot 1962 officieel Robert 'Bobby' Zimmerman heette, van zijn Triumph 500.
Transfiguratie. Persoonsverwisseling. De een wordt de ander. Het past bij de mythevorming van de zanger. Maar het past ook in het filosofische geheel rondom de artiest en Nobelprijswinnaar.

maandag 17 februari 2020

Kronieken #54: John Hardy

De Nederlandse band CCC Inc. is misschien wel de enige folk- en americana-formatie van de Lage Landen. In ieder geval de bekendste, hoewel het niet een commercieel succes is. Maar waarom moet alles om euro's draaien?
Eind jaren zestig was Lennaert Nijgh nog manager en nog geen tekstdichter en hofleverancier van Boudewijn de Groot. Als manager had hij onder meer CCC in zijn portefeuille, die hij onder meer boekte voor zijn voormalige school, het Coornhert Lyceum.
In die jaren maakte de groep 'langharigen zonder status' opnames, die onder meer zijn bijeengebracht voor de box 1967-2017, waarin vrijwel al het materiaal van CCC is terug te vinden. Waaronder dus De VPRO en Nijgh Tapes.
Op die cd is onder meer nummers van Leadbelly opgenomen. Eén van die nummers is John Hardy. Alleen al het noemen van de naam Leadbelly verantwoordt het luisteren van CCC door Dylan-fans. Maar ook het noemen van het liedje John Hardy is zo'n Dylaneske link.
Vlak voor deze opnames verscheen de elpee John Wesley Harding van Dylan. De titelsong van deze plaat gaat over een Robin Hood-achtig figuur. Maar kijk eens naar de tekst van John Hardy. Het zou zomaar ter inspiratie kunnen gelden voor de Dylan-song.

zondag 16 februari 2020

Pay in blood

U hébt zijn macht leren kennen: hij liet u honger lijden en gaf u toen manna te eten, voedsel dat u nooit eerder had gezien en uw voorouders evenmin. Zo maakte hij u duidelijk dat een mens niet leeft van brood alleen, maar van alles wat de mond van de HEER voortbrengt. -- Deuteronomium 8:3 (Nieuwe Bijbelvertaling)

Dagelijks Woord

zaterdag 15 februari 2020

Voor altijd jong

Huub van der Lubbe is zanger en tekstdichter van De Dijk. Ook heeft hij zijn hobbyproject met Formatie Concordia. En de acteur is ook nog eens fan van Bob Dylan. Wat wil een mens nog meer? 
Van der Lubbe schreef al eens een vertaling van Make You Feel My Love, dat hij onder meer ten gehore bracht tijdens de herdenkingsuitzending voor Martin Bril tijdens De Wereld Draait Door. Maar hij heeft nóg een Dylan-vertaling op zijn naam staan.
Een paar jaar terug zag ik Van der Lubbe met een solo-voorstelling in Meppel. Daar zong hij zijn bewerking van Forever Young. Met zijn variant op het refrein: ‘En blijf vooral voor altijd jong’.
Goede vondst.

woensdag 12 februari 2020

Oscar

Afgelopen weekend zijn de Oscars uitgereikt, de belangrijkste filmprijzen. Zo'n evenement is een goede aanleiding om in de archieven te duiken. In de annalen vind je de naam van Dylan terug: in 2001 kreeg hij het gouden beeldje voor zijn nummer Things Have Changed voor de film Wonder Boys.
De statue staat sindsdien elke concertshow op een monitor achter Dylan.
Dylan is een van de twee personen die zowel een Oscar als de Nobelprijs voor de Literatuur hebben gekregen. Dylan kreeg de Nobelprijs in 2016 voor de nieuwe dichterlijke uitingen in de Amerikaanse liedcultuur.
George Bernard Shaw is de andere dubbelwinnaar. Hij kreeg in 1939 een Academy Award voor Pygmalion; de Nobelprijs had hij toen al veertien jaar op zak.
Overigens kreeg ook dr. Martin Luther King zowel een Nobelprijs als een entertainment-award, zij het in andere disciplines en een erkenning pas postuum. De mensenrechtenactivist en predikant kreeg in 1964 de Nobelprijs voor de Vrede en in 1970 postuum een Grammy voor Best Spoken Word or Non-musical Album: Why I Oppose the War in Vietnam.

zondag 9 februari 2020

Ciara

Didn’t I, didn’t I try to love you?
Didn’t I, didn’t I try to care?
Didn’t I sleep, didn’t I weep beside you
With the rain blowing in your hair?

I’ll remember you
When the wind blows through the piney wood
It was you who came right through
It was you who understood
Though I’d never say
That I done it the way
That you’d have liked me to
In the end
My dear sweet friend
I’ll remember you

© Bob Dylan, 1985

zaterdag 8 februari 2020

Stadstour Groningen

In het boekje Stadstour Groningen - 15 keer anders komt Bob Dylan kort voorbij: "Onbetwist is Bob Dylan. Hij overnachtte in het Familiehotel, Paterswolde, fietste er wat door de omgeving en speelde in maart 1995 in de Evenementenhal."
Hoe zit het met Noordpolderzijl? Waar "'ngekke Amerikoan aan de bar kovvie zit te drinken.”
Enfin.
Noordpolderzijl is geen stad Groningen.
Groningen is een provincie om nog maar weer eens de fiets voor te pakken.

donderdag 6 februari 2020

Guns N’ Roses

De Amerikaanse rockband Guns N’ Roses heeft afgelopen weekend het nummer Knockin’ On Heaven’s Door opgedragen aan de verongelukte basketballer Kobe Bryant.
De mannen rond zanger Axl Rose hadden begin jaren negentig een grote hit met dit nummer. Ze speelden een uitstekende versie tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert for Aids Awareness, dat Tweede Paasdag 1992 plaats vond. Deze versie overtrof de uitvoering door Eric Clapton.
Maar wie kan noemen dat dit nummer door Bob Dylan is geschreven en gezongen? Dat Knockin’ On Heaven’s Door deel uitmaakt van de soundtrack van de film Pat Garret & Billy The Kid uit 1973? De film onder regie van Sam Peckinpah? Dat voor de gelegenheid een rolletje werd gecreëerd voor Dylan, die als Alias zijn eerste acteurservaring heeft opgedaan? En wie weet dat dit nummer de naamgever is van de whiskey-lijn van de zanger?

Dit blog verscheen eerder op FritsTromp.nl.

maandag 3 februari 2020

De profeet

De afgelopen weken heb ik de naam van dominee Siebe Sijtsma al vaker laten vallen op dit blog. Dit weekend publiceerde de predikant van de Protestantse Gemeente in Meppel een essay in het Friesch Dagblad.
Ook hij betoogt dat Dylan een profeet is, die deze keer aan de hemelpoort klopt. Een leuke vondst voor de schrijver van Knockin' On Heaven's Door en de eigenaar van de whiskey-lijn Heaven's Door.
Dylan als profeet, de vergelijking is vaker gemaakt. Vaak door dominee's of christelijke journalisten. Het is een vergelijk dat wel terecht is, de overeenkomsten zijn goed te maken.
"In tegenstelling echter tot zijn vroegere teksten, die niet alleen kritiek maar ook hoop uitstraalden, zijn de teksten van de ouder wordende Dylan veel pessimistischer," schrijft de dominee. Ook dát is waar. En ook dát is een analogie dat klopt met het beeld van een onwillig profeet.