woensdag 31 maart 2021

Kronieken 66 | Maart

Het is de laatste dag van maart. De lente steekt voor even de kop op. Ondertussen is de nieuwe Tweede Kamer beëdigd. In drie etappes, omdat vanwege de Corona-maatregelen niet alle 150 Kamerleden tegelijk in de plenaire zaal mogen zijn.
Over een kleine twee maanden viert Bob Dylan zijn 80e verjaardag. De tweede verjaardag op rij die hij werkeloos thuis uitzit. Samen met zijn band speelde hij 8 december 2019 in The Anthem in Washington D.C., in de verwachting dat ze in april 2020 naar Japan zouden gaan voor een handvol optredens.
Niets bleek minder waar. De Japanse tournee, met optredens in Osaka en Tokio, werden vanwege Corona geannuleerd. Ook de Amerikaanse optredens, tussen begin juni en half juli, werden geannuleerd. Je zult maar dat optreden in Washington hebben bijgewoond - misschien wel het laatste optreden van Dylan.
Zijn Never Ending Tour is noodgedwongen stopgezet. Dylan had zelf al afscheid genomen van deze term in 1993, bij het schrijven van de liner notes voor World Gone Wrong: Don't be bewildered by the Never Ending Tour chatter. There was a Never Ending Tour but it ended in 1991 with the departure of guitarist G. E. Smith. That one's long gone but there have been many others since then: "The Money Never Runs Out Tour" (Fall of 1991) "Southern Sympathizer Tour" (Early 1992) "Why Do You Look At Me So Strangely Tour" (European Tour 1992) "The One Sad Cry Of Pity Tour" (Australia & West Coast American Tour 1992) "Outburst Of Consciousness Tour" (1992) "Don't Let Your Deal Go Down Tour" (1993) and others, too many to mention each with their own character & design.
Enfin.
Dylan was voortdurend onderweg. Per jaar was hij zo'n zes maanden uit van huis. Tot ruim een jaar geleden. Gelukkig had hij net voor de Corona-beperkende maatregelen een nieuwe plaat opgenomen. Die kon hij wel delen met de fans.
Misschien is Dylan wel aan het schrijven voor deel 2 uit Chronicles, zijn driedelige autobiografie. Misschien is hij bezig met George Cloony om Calico Joe te verfilmen. Misschien schrijft hij nieuwe muziek. Misschien doet hij dingen die ons totaal niet aan gaan.
Eind maart, een mooie lentedag. Reden genoeg om de zon op te zoeken en de vitamine D op te slurken.

zondag 28 maart 2021

Omerta

De BOBcast is vandaag toe aan aflevering 22 in de reeks. Voor deze uitzending is de Vlaming Jan De Smet te gast. Maar net als met Saskia De Coster, de gast in de vorige BOBcast, wordt het gesprek met De Smet op afstand gevoerd. De zanger in een studio in Antwerpen, de presentatoren vanuit Hilversum.
Wederom geen rondgang langs de privé-collectie. Jammer, want De Smet heeft een boel leuke dingen in huis, getuige het gesprek. Maar goed, niks aan te doen. Corona dwingt tot beperkt reisgedrag, zeker als het om internationale reisbewegingen gaat.
Aan het begin van het gesprek komt De Smet niet op de naam van het album dat door Don Was is geproduceerd. Dat moet volgens mij Under The Red Sky zijn, dat 10 september 1990 is verschenen. Het album komt verder ook niet meer ter sprake, mogelijk ook omdat de gast het zich niet meer herinnert.
Wel jammer dat ze Under The Red Sky wegzetten rondom Empire Burlesque. Met een ondertoon alsof het een besmette periode was. Toegegeven, Empire Burlesque is door die disco-sound wel een wat merkwaardig Dylan-album geworden. En de jaren die op deze plaat volgden, waren de magere jaren uit 's mans oeuve. Het ontbrak er nog maar net aan of de gospel-platen werden in dit verband ook aangehaald, met een neerbuigende toon.
Was het niet Leonard Cohen die zei dat de beste Dylan-teksten zijn gospel-songs waren?
Enfin.
Het gesprek wordt opgeluisterd door een mooi woord: omerta. Waarmee de radiostilte rondom Dylans privéleven wordt omschreven. Wikipedia zegt: De omerta (in het Italiaans 'omertà') is de geheimhoudingsplicht in de erecode van de Italiaanse georganiseerde misdaad, zoals de Siciliaanse maffia, de Napolitaanse camorra of de Calabrese 'Ndrangheta. Deze geldt voor de maffialeden zelf, maar ze wordt veelal ook verwacht van buitenstaanders en potentiële getuigen van maffiamisdrijven.
Dat is een vorm van winst in deze. Naast het aangename en goede gesprek, dat het Nederlandse duo heeft gevoerd met De Smet.

zaterdag 27 maart 2021

Gepromoveerd

Is Jack Fate gepromoveerd? Wat voor proefschrift heeft hij ingeleverd? Ik moest hier aan denken, toen afgelopen week bij een nieuwsmedium het bericht kwam, dat Pierce Brosnan is toegevoegd aan de cast van superheldenfilm Black Adam.
De Ier speelde vier keer de rol van James Bond (in de films GoldenEye, Tomorrow Never Dies, The World Is Not Enough en Die Another Day), en nu keert hij terug in de rol van Dr. Fate, een superheld met magische krachten. Als je eenmaal de smaak te pakken hebt met superhelden, dan wil je dat blijven doen, blijkbaar.
Dr. Fate dus. Brosnan oogt clownesque, met dat malle sikje en snor. Totaal een ander figuur van Jack Fate, het personage dat Dylan vertolkt in zijn zelfgeschreven film Masked And Anonymous uit 2003. Die film schreef hij onder het pseudoniem Sergei Petrov, zijn co-writer en regisseur Larry Charles noemde zich Rene Fontaine.
Maar ik heb het vermoeden dat Dr. Fate in Black Adam een ander figuur is dan Jack Fate uit Masked And Anonymous. Maar je weet nooit welke onderlinge grapjes worden uitgehaald in de filmwereld.

vrijdag 26 maart 2021

Bootleg Series

De box The Bootleg Series Volume 1 - 3 bestaat vandaag precies dertig jaar. Reden voor een bescheiden feestje. De verzamelaar is een van de eerste officiële uitgaven in de muziekgeschiedenis, waarin onbekend materiaal op de markt wordt gebracht. Althans, via de platenmaatschappij. Veel muziek op de box was via illegale kanalen al bij het grote publiek bekend, net zoals bijvoorbeeld The Basement Tapes. Om de muziekliefhebbers tegemoet te komen met de goede kwaliteit van de songs, en om zelf een graantje mee te pikken, brengt het platenlabel de muziek alsnog officieel uit.
In dit geval betreft het een box met drie cd's. Daarop zijn nummers te horen die tot die tijd in de kluizen van Columbia Records lagen, en dus niet bedoeld voor het grote publiek. Outtakes, alternatieve opnames, oefensessies, afgekeurde songs voor reguliere albums: je komt mooi materiaal tegen.
The Bootleg Series Volume 1 - 3 [rare & unreleased] 1961 - 1991 heet de box voluit. Met Blind Willie McTell, pianoversie van The Times They Are A-Chanin', de voordracht van het gedicht Last Thoughts On Woody Gutrhie, de Talkin' Hava Nageilah Blues, Farewell Angelina en Seven Curses, Someone's Got A hold Of My Heart en de alternatieve uitvoering van Every Grain Of Sand - met blaffende hond.
Dat was dertig jaar geleden. Inmiddels zijn we in blijde afwachting van aflevering 16 uit de Bootleg Series. Dit komende nummer, dat in mei of juni wordt verwacht, behandelt de periode van het album Infidels - waarvoor Blind Willie McTell werd geweigerd.
Enfin.
Drie cd's uit deze eerste Bootleg-box. Prima materiaal om het weekend mee te vullen.



woensdag 24 maart 2021

Calico Joe

Afgelopen najaar meldde De Telegraaf dat George Clooney het boek Calico Joe van John Grisham gaat verfilmen. Hij doet dat niet alleen, maar doet dit samen met Bob Dylan.
Inmiddels heb ik het boek gelezen. Een roman over Paul Tracey, diens vader Warren Tracey en Joe Castle (Calico Joe). Het gaat over een honkbalwedstrijd, over het letterlijk uitschakelen van de tegenstander en over de verhouding tussen vader en zoon.
De relatie tussen Paul en Warren. Een moeizame verhouding, zoveel wordt wel duidelijk bij het lezen van Grishams boek. Waarom zou Dylan als co-producer aan de verfilming meewerken? Misschien wel omdat hij zich herkent in het conflict tussen vader en zoon.
Misschien.
Misschien ook niet.
We moeten het maar doen met de artistieke uiting, met de boekverfilming. Het zal vast nog wel een paar jaar duren voor we de film kunnen zien. Op Netflix of in de bioscoop.
Geduld is een schone zaak.



maandag 22 maart 2021

Thuisgebracht

March 22, 1965: Dylan ‘Brings it All Back Home’, staat als kop boven een artikel op Best Classic Bands. Het artikel gaat over Dylan's album Bringing It All Back Home, dat vandaag jarig is. Het is het album met daarop een huiselijke foto met Sally Grossman op de bank. In Nederland is het album in eerste instantie genoemd naar het eerste nummer van de elpee, Subterranean Homesick Blues.
Een aantal liedjes van deze plaat heb ik live gehoord. She Belongs To Me, bijvoorbeeld. Gehoord tijdens het concert in de Heineken Music Hall, oktober 2013. En in Carré, november 2015. Maggie's Farm was de opener van het optreden in Ahoy, Rotterdam, oktober 2005. Love Minus Zero/No Limit hoorde ik in Ahoy, mei 2002 en in de HMH, november 2003. Mr. Tambourine Man eveneens in Ahoy, 2002. It's Allright Ma (I'm Only Bleeding) tijdens datzelfde optreden. It's All Over Now, Baby Blue stond op de setlist tijdens het 2003-optreden.
Het halve album is de revue gepasseerd. Je hebt verder niets aan deze statistieken, maar het is wel grappig.

vrijdag 19 maart 2021

Bob Dylan

On March 19, 1962 Columbia Records released a first album by new orders: Bob Dylan. Zo begint Kris Kristofferson zijn introductie tijdens de The 30th Anniversary Concert Celebration. Het was een feestje, die oktoberdag in 1992. Vanwege het dertigjarig jubileum van Dylans debuut. Vanwege de vijftigste verjaardag van de bard, een jaar eerder. En gewoon om muziek te maken.
Vandaag is het album opnieuw jarig. Maar nu is het 59 jaar jong. Een plaat met twee eigen liedjes (Talkin' New York en Song to Woody). De overige elf liedjes zijn traditionals. Dylan weet zich schatplichtig aan de muzikale traditie waarin hij met beide benen staat.
Mooi.

woensdag 17 maart 2021

TK2021

We live in a political world
Wisdom is thrown into jail
It rots in a cell, is misguided as hell
Leaving no one to pick up a trail

© Bob Dylan, 1989

dinsdag 16 maart 2021

Bob Dylan in Nederland 1965-1984

“Komt hij wel, of komt hij niet?” Sinds de release van Subterranean Homesick Blues als eerste Nederlandse Bob Dylan-single in 1965, is dat de grote vraag die gedurende de jaren zestig en zeventig onder de immer uitdijende groep Nederlandse Dylan-fans zindert. ’s Werelds meest invloedrijke troubadour laat lang op zich wachten, maar weet aanvankelijk ook zonder daadwerkelijk voet op Nederlandse bodem te zetten zijn stempel te drukken op de ontwikkeling van muziek, kunst, literatuur, radio en televisie.
Bob Dylan in Nederland (1965 – 1984) vertelt het volledige verhaal van de eerste twee decennia dat Dylan zijn onuitwisbare invloed uitoefent op het Nederlandse culturele landschap. Van de jaren waarin naar optredens wordt gesnakt en waarin de historische ‘basement tapes’ uitzendingen radiogeschiedenis schrijven, via de ontlading die Dylans Nederlandse podiumdebuut in De Kuip in 1978 is, tot en met zijn veelbesproken concerten in de Rotterdamse Ahoy’ in juni 1984.
Bob Dylan in Nederland 1965 - 1984 verschijnt op 24 mei in een beperkte oplage van 500 stuks. Het boek is reeds te bestellen via de website van Permafrost Publishers.
Zo lang de voorraad strekt: met door Martin Lodewijk gesigneerde art card van de befaamde Dylan-bootleg Portrait, tevens de omslag van het boek.
Bob Dylan in Nederland (1965 - 1984) telt 232 bladzijden en kost €29,50

Tom Willems (1973) geldt als een van de grootste Bob Dylan-connaisseurs van Nederland. In zijn jonge jaren gegrepen door Blowin’ In The Wind, wijdde hij een groot deel van zijn leven aan het werk van Dylan. Tom Willems runde jarenlang het blog Bob Dylan in (het) Nederland(s) en startte in 2020 het blog De Bob Dylan aantekeningen. Hij schreef tevens diverse Dylanboeken, zoals zes delen in de reeks De Bob Dylan Aantekeningen (2011 – 2017), Niemand Zingt Dylan (2014), De Dylan-Rammel En Andere Stukken (2018) en Dylan & De Beats (2018).


maandag 15 maart 2021

The Infidels Tapes

Op Twitter heeft Alan H Fraser gezegd dat een nieuwe aflevering van The Bootleg Series in de pijplijn zit. Nummer 16 verschijnt in mei/juni en behandelt de Infidels-sessies.
Het gaat dus in chronologie om de directe opvolger van Trouble No More, deel 13 uit Dylans nevendiscografie. Het duurt nog zeker twee maanden voordat BS16 verschijnt. En wat de tracklist wordt, is nog gissen.
Maar het is wel een goede reden om de bootleg Last Infidels Outtakes uit de kast te pakken. In 1987 op de markt gebracht door Icecream Records. De hoes is een schilderij uit de serie dat ook de alternatieve hoes van Saved siert: een live spelende Dylan met band.
Deze outtakes bevatten onder meer twee versies van Blind Willie McTell, een versie van Someone's got a hold on my heart en Julius & Ethel. Maar het is wel een échte bootleg: de geluidskwaliteit is soms van een deplorabel niveau. Het voordeel van Dylan's eigen bootleg-reeks is dat het geluid wordt opgepoetst. En natuurlijk de foto's en een mooie inleiding in het bijbehorende boekje.
Nog een week of 10 te gaan.




zondag 14 maart 2021

De alomtegenwoordige

Saskia De Coster is een Vlaamse schrijfster. En zij is Dylan-fan. Drie redenen voor Chris Kijne en Lars Hulshof om haar uit te nodigen voor de BOBcast: Vlaming, vrouw en fan van Dylan. In krap anderhalf uur praat het duo met de auteur over Bob, de alomtegenwoordige.
Hulshof en Kijne zitten in een Hilversumse studio, De Coster in Antwerpen. Dus geen rondgang langs de privé-bibliotheek van De Coster of verwijzingen naar curiosa of hebbedingetjes.
Doet er niet toe. Het gesprek is weer een op niveau. De Coster weet waar ze over praat - dat moet ook wel, want een van de protagonisten in haar roman Wij en Ik heeft in veel penibele situaties in het boek een Dylan-citaat bij de hand dat een uitweg wijst.
Dus.
Wat ook wel in het voordeel van dit gesprek telt, is dat De Coster niet over de geijkte paden gaat. Niet een nadruk op de jaren zestig, geen geneuzel over 'de stem' en wél positief spreken over de gospelperiode van Dylan. Dat is ook wel weer eens prettig om te horen.
In 86 minuten je laten bijpraten door een schone Vlaamse, met een mooie stem. Over Dylan. Een mooie invulling van de zondagmiddag.

zaterdag 13 maart 2021

Sally Grossman

Op de site van Best Band Classics staat dat Sally Grossman is overleden. De weduwe van manager Albert Grossman is 81 jaar geworden.
Zij is natuurlijk de vrouw van, maar ze is ook een zelfstandige bekende. Want Sally is de vrouw die in rode jurk te zien is op het album Bringing It All Back Home uit 1965. Deze elpee verscheen in Nederland onder de titel Subterranean Homesick Blues. Dat kon in die jaren, dezelfde plaat onder verschillende titels op de markt brengen.
Dat gebeurde toen de nationale filialen van de platenmaatschappijen nog grote mate van autonomie hadden. Ze moesten een eigen keuze maken over titels. Soms ook voor hoesfoto's. Zo is het gekomen dat dus de Nederlandse persing een andere titel heeft gekregen.
Ruim een halve eeuw later zijn die nationale autonome keuzes verdampt. Alles wordt nu vanuit het grote hoofdkantoor besloten. Tot in de details aan toe. Niet alles van de globalisering is een vooruitgang. Beweging kan ook achteruitgang zijn.
Enfin.
Sally Grossman overleden. 81 jaar jong. Vandaag houd ik de beide hoesplaten in handen.





woensdag 10 maart 2021

Soundz

Ter gelegenheid van Dylan's 80e verjaardag, eind mei, komt het muziekblad Soundz met een coverartikel over de zanger. Het zal toevallig zijn dat Leo Blokhuis in hetzelfde nummer een artikel heeft geschreven over The Band, naar aanleiding van de heruitgave van Stage Fright. Dit Band-album bestaat vijftig jaar.
Enfin.
In Soundz schrijft Joris Heynen, hoofdredacteur van Luister, over Dylan. Een aardig artikel, over de persoonlijke relatie met de zanger. Hij schrijft niet per se nieuwe dingen, niet echt verrassingen. Dat hoeft ook niet, het is een algemeen muziekblad en het gaat om een persoonlijk verhaal "waarin je jóuw visie geeft op het fenomeen Dylan".
Dat doet hij prima. Waarschijnlijk had ik een vergelijkbaar verhaal toegestuurd voor Soundz. Maar het artikel van Heynen heeft wel wat puntjes van kritiek. Bijvoorbeeld dat hij de naam 'Robert Allen Zimmerman' als Dylans echte naam laat noteren: dat is niet zo. Dylan werd weliswaar als Robert Allen Zimmerman geboren (je zou zelfs de Hebreeuwse naam Shabtai Zisel ben Avraham kunnen opschrijven: ook dát is zijn "echte" naam) - maar in augustus '62 liet hij zijn naam bij een rechtbank in Minnesota officieel wijzigen in Robert Dylan.
Nou ja, toe maar.
Nog zo'n dingetje uit Heynens verhaal. Waarin hij met een pennestreek vrijwel al het materiaal van Dylan van na Street Legal als minder of teleurstellend wegzet. "Hij kopieerde wat anderen deden," zegt de Luister-hoofdredacteur. Of nou ja, "Wat mij betreft is de burgeroorlogballade Cross The Green Mountain van de bootleg Tell Tale Signs (2008) het laatste écht meesterlijke nummer adt Dylan heeft afgeleverd."
Moet je zeggen dat Tell Tale Signs aflevering 8 is uit de Bootleg Series, en officieel geen illegale (zelfs geen grijze) uitgave is? Dat hij een apostrof mist in de titel? Okee, details. Daar wil ik niet teveel over zeggen. Hoewel je van een muziek-hoofdredacteur, geboren in een Dylan-gezin (zijn eigen woorden) misschien wel iets meer mag verwachten.
Deze details vallen in het niet bij de aankondigingen die jarenlang hebben geklonken bij de introductie van de Dylan-concerten. Afkomstig uit een interview uit 1997: Ladies and gentlemen, please welcome the poet laureate of rock 'n'roll. The voice of the promise of the 60s counterculture. The guy who forced folk into bed with rock. Who donned makeup in the 70s and disappeared into a haze of substance abuse. Who emerged to find Jesus. Who was written off as a has-been by the end of the '80s, and who suddenly shifted gears releasing some of the strongest music of his career beginning in the late '90s. Ladies and gentlemen — Columbia recording artist Bob Dylan!
Maar misschien dat Heynen ook wel behoort tot de groep fans die al zeker vijf concerten op Nederlandse bodem hebben gemist - omdat Dylan live niet kan zingen, geen contact maakt met het publiek, zijn nummers onherkenbaar ten tonele brengt, omdat...
Oke, genoeg. Dit is het voor nu. Voor ik doe voorkomen alsof Heynen de plank helemaal heeft mis geslagen. Dat is nou ook weer niet het geval.

dinsdag 9 maart 2021

Meghan Markle

A South politician preaches to the poor white man
“You got more than the blacks, don’t complain
You’re better than them, you been born with white skin,” they explain.

© 1963, Bob Dylan

---

Met Prince Phillip at the home of the blues
Said he’d give me information if his name wasn’t used
He wanted money up front, said he was abused
By dignity

© Bob Dylan 1991

--

Leden van het Britse koningshuis hadden zorgen over hoe donker de huidskleur zou zijn van Archie Mountbatten-Windsor, het zoontje van de Britse prins Harry en Meghan Markle. In een langverwacht interview met Oprah Winfrey zegt Markle dat het onderwerp ter sprake kwam toen er gesproken werd of Archie de titel prins zou krijgen.

Bron: NOS

vrijdag 5 maart 2021

Filmmuziek

Op NPO Radio 4 was afgelopen week de mooiste muziek die geschreven is voor het witte doek te horen. Vandaag werd de week afgesloten met de Filmmuziek Top 50, zes uur lang filmmuziek.
Leuk, zo'n initiatief. Filmmuziek is altijd interessant. Het is net dat beetje extra wat een film aantrekkelijk maakt. Of kan maken. Maar omdat het NPO Radio 4 is, ligt het accent natuurlijk op de klassieke muziek. Niks mis mee.
Ik heb vandaag maar de elpee Pat Garrett & Billy the Kid beluisterd. De soundtrack van Dylan voor de gelijknamige film, geregisseerd door Sam Peckinpah, met James Coburn als Sheriff Pat Garrett, Kris Kristofferson die Billy the Kid vertolkt en Dylan in de bijrol van Alias.
Behalve de successingel Knockin' on Heaven's Door, heeft het album ook veel muziek dat de scenes ondersteunt. Filmmuziek volgens de eisen. Zonder tekst. Geen bigband, maar wel genoeg instrumentaal om te kunnen concurreren met Hans Zimmer of John Williams.
Maar dat vinden de NPO Radio 4-luisteraars niet.



donderdag 4 maart 2021

Bijbel

Afgelopen zondag was Ernst Jansz de gast in de BOBcast van de VPRO. Een aangenaam gesprek van zo'n anderhalf uur. Het ging natuurlijk over de twaalf vertalingen die Jansz maakte van Dylan-teksten. Over de kunst van het vertalen. Maar ook over de lancunes binnen het vertaalwerk.
Jansz vertelde eerlijk dat hij niets heeft met religie. Een van zijn moeder geërfde 'gezonde weerstand tegen religie', noemde hij dat. Een echo van wat hij in Dromen Van Johanna ook al een keer onder woorden bracht. De Bijbel is Jansz onbekend, de verhalen zitten niet of niet goed in zijn eigen literaire bagage. Dat maakt het vertalen voor hem lastig, omdat hij dus niet dezelfde bronnen heeft als zijn vertaalobject.
Een eerlijke bekentenis. Onder meer deze opmerking maakt het gesprek met de Doe Maar-oprichter tot een aangenaam gesprek.

dinsdag 2 maart 2021

Murder Most Foul

Op Twitter zie ik een foto voorbij komen van een boek. Murder Most Foul, heet het en is geschreven door Stanley J. Marks. De ondertitel luidt: The Conspiracy That Murdered President Kennedy. 975 Questions & Answers. Volgens mij was het Clinton Heylin die het boekomslag deelde.
Marks gaat dus uit van een samenzwering. Een complot-denker. Dat Dylan zo'n titel leent, voor een lied over de moord op Kennedy, geeft wel te denken. Zei Dylan ook niet dat hij wel iets herkende in Lee Harvey Oswald, de vermoedelijke moordenaar van het staatshoofd? Waarmee hij het publiek van National Emergency Civil Liberties Committee voor het hoofd stootte, terwijl Dylan wat drankjes achterover sloeg ter gelegenheid van het verkrijgen van de Tom Paine Award?
Enfin.
De moord op Kennedy is altijd wat mysterieus gebleven. Dat het om een "gewone" moord zou gaan, is voortdurend met geheimzinnigheid omgeven. En Dylan vindt daar ongetwijfeld ook wel wat van. Al is het maar om zichzelf voortdurend van zijn eigen publiek te vervreemden, zoals dat Dylan eigen is.


maandag 1 maart 2021

Thank you!

In afwachting van het nieuwe boek van Jochen Markhorst, heb ik vandaag MTV Unplugged opgezet. Jochens nieuwe boek gaat over Tombstone Blues en dat is de opener van deze cd. Daar komt bij dat MTV Unplugged sowieso een aangename live-registratie is.
Het was me nooit opgevallen dat na Tombstone Blues iemand uit het publiek hard "Thank you!" roept. Misschien is die roep uit het publiek door de eindmix ook wel even extra hard gemaakt. Je weet het niet. Het is wel een terechte en oprechte reactie, door dit te roepen.
Iets anders dus dan de zanger voor Judas uitmaken.