Kronieken #120 | September

Kris Kristofferson is op 88-jarige leeftijd overleden. Hij blies zaterdag zijn laatste adem uit. Kris heeft veel met Bob Dylan. In 1973 speelde hij de rol van Billy the Kid in Pat Garrett and Billy the Kid van Sam Peckinpah. Dylan verzorgde de soundtrack, waaronder het bekende Knockin' On Heaven's Door. En Dylan speelde de bijrol van Alias, speciaal voor hem in de film verwerkt.

In 1992 was The 30th Anniversary Concert Celebration, ter gelegenheid van de 30e verjaardag van Dylan's debuut-album. Kristofferson deed het introductie-woordje, zong zelf een lied en ving Sinead O'Connor op, toen zij tijdens haar bijdrage werd uitgejouwd door het publiek.

***

Afgelopen zaterdag was het Burendag. Een initiatief van Douwe Egberts, om meer verbinding te krijgen als buren. Uiteraard met de koffie van Douwe Egberts. Volgende week is het een jaar geleden dat Israël werd aangevallen door Hamas. Een oorlog ontbrandde, en is nog altijd gaande.

Nee, in het Midden-Oosten is niet echt sprake van een burendag. Ze drinken daar waarschijnlijk ook geen Douwe Egberts-koffie. Ik vermoed dat ze ook niet naar Dylan luisteren, laat staan dat ze zijn Neighborhood Bully, dat op Infidels is te vinden.

Over een bullebak als buurman. Je herkent het voortdurende conflict rondom Israël in dit lied.

***

Voor Kris is het allemaal achter de rug. Geen statements meer. Geen muziek, geen films, geen optredens.

De Tawl

Historicus en journalist Philip Dröge heeft zaterdag de Taalboekenprijs 2024 gekregen voor zijn boek De Tawl. In dit boek onderzoekt Dröge de invloed van het Nederlands in Amerika. Nederlandse kolonisten brachten de taal in de zeventiende eeuw mee naar wat toen Nieuw-Amsterdam heette, het huidige New York en New Jersey. Na verloop van tijd raakte het Nederlands, dat ook wel 'de tawl' werd genoemd, ondergesneeuwd door het Engels. De laatste spreker van dit Nederlands-Amerikaanse dialect stierf in 1962.

Toen Bob Dylan nog Robert Zimmerman heette, vertrok hij vanuit Hibbing (Minnesota) naar New York om Woody Guthrie te ontmoeten. En om zijn muziekcarrère te starten. Drie jaar eerder stond de jonge Zimmy als student Letteren, met als hoofdvak muziek, aan de University of Minnesota in Minneapolis.

Misschien werd op die uni ook wel iets verteld over het Nederlands-Engelse dialect in Nieuw-Amsterdam. En heeft Dylan daar iets van gehoord, of opgepikt. In ieder geval liep Dylan de laatste spreker van dit dialect mis, toen hij in New York aan kwam. De kans dat zijn naam in het boek van Dröge wordt aangehaald, lijkt me daarom niet voor de hand liggen.

Mary Jo

Bob Dylan heeft een Twitter-account, maar staat niet bekend als een fervent twitteraar. Hij plaatste donderdag het bericht: Happy Birthday Mary Jo! See you in Frankfort.

Nou ja, geen idee of Dylan zelf zo'n bericht plaatst. Mogelijk doet zijn manager dat. Maakt niet uit, het bericht staat nu eenmaal op het wereldwijde web. Op de website van muziekblad Rolling Stone is een discussie begonnen: wie is Mary Jo, hoe oud is ze geworden, en wat doen Dylan en Mary Jo in Frankfort?

Het zal niet om de Duitse stad Frankfurt gaan. Welke Frankfurt trouwens, die am Main of die juist aan de Oder?

Dylan reist volgende week naar Praag, als start van zijn Europese najaarstournee, onderdeel van de wereldwijde Rough And Rowdy Ways-tournee. Dan doet hij ook Frankfurt an Main aan, voor liefst drie optredens (woensdag 16, donderdag 17 en vrijdag 18 oktober).

Maar ja, woont Mary Jo dáár? En is het een tikfout van de oude bard? Wat niet gek is, want Dylan maakt wel vaker bewust foutjes in de teksten, om zijn fans gek te maken. Spelen met woorden, zoals het lied en album Tempest niet hetzelfde is als het Shakespeariaanse toneelstuk The Tempest - het lidwoord ontbreekt bij Dylan.

Ik moest even denken aan Miss Mary-Jane uit Tryin’ to Get to Heaven. Maar zij heeft een huis in Baltimore. En zij heet Mary-Jane, geen Mary Jo.

Het zijn onbelangrijke zaken. Triviale dingen. Niet ter zake doende aangelegenheden. Maar wel leuk om mijn hoofd over te breken, in de concertloze periode.

Terugkeer

Tom Willems is weer terug op het internet. Vorige maand begon hij aan zijn blog yowza yowza over 'muziek, tekst, soms wat Dylan & de rest'. Een comeback zou je het kunnen noemen.

Hoe vaak is Dylan niet teruggekeerd? Het is maar wie je het vraagt. Voor de één is Dylan heel vaak teruggekeerd. Terug naar de folk, terug naar de folkrock, terug naar zijn joodse roots, terug naar de populariteit, terug naar...

Voor de ander is Dylan nooit weggeweest. Ook niet toen hij tussen 1966 en 1974 niet op het podium stond. In de zomer van 1966, toen hij met The Band op tournee was, viel hij van zijn motor. Het was een mooie alibi om een teruggetrokken bestaan te leiden. Geen optredens, geen interviews, maar wel een stabiel gezinsleven.

In 1974 stond Dylan weer op het podium, opnieuw met The Band. Platenlabel Sony bracht onlangs de beschikbare opnames op de markt.

Ik denk aan een citaat uit een interview uit 2002, dat een aantal jaar als introductie werd uitgesproken tijdens de concerten: "The poet laureate of rock 'n' roll. The voice of the promise of the '60s counterculture. The guy who forced folk into bed with rock, who donned makeup in the '70s and disappeared into a haze of substance abuse, who emerged to "find Jesus," who was written off as a has-been by the end of the '80s, and who suddenly shifted gears and released some of the strongest music of his career beginning in the late '90s."

En ik moet denken aan Mississippi, het lied van een jaar eerder. Dylan zingt hier in: You can always come back, but you can’t come back all the wayTom is weer terug. Is hij ooit weggeweest? Geen idee, maar het is fijn dat hij weer zijn verhalen publiceert.

Muziek, tekst, soms wat Dylan & de rest

Tom Willems kan het niet laten. Nadat hij eind mei de lier van zijn Dylan-blog aan de spreekwoordelijke wilgen hing, is hij weer begonnen met bloggen. yowza yowza heet zijn nieuwe blog, en het gaat over 'muziek, tekst, soms wat Dylan & de rest'.

Het lijkt verdacht veel op de voortzetting van de Bob Dylan aantekeningen, wat op diens beurt weer een comeback was van Bob Dylan in (het) Nederland(s).

Ik snap het wel. Over bloed dat kruipt waar het niet gaan kan. Het altijd bezig zijn met Dylan - er hoeft weinig te gebeuren of een citaat van de bard zit in je hoofd. Of je ziet een naam voorbij komen en denkt: "Hé, maar die heeft met Dylan te maken."

Dat soort dingen.

Je hoeft me daar niets over te vertellen, over hoe dat werkt.

Ik neem het Tom dan ook niet kwalijk dat hij toch weer is begonnen. Integendeel, misschien hoopte ik er ook wel op. Stiekem rekende ik op een digitale terugkeer van Tom. Het is altijd fijn om zijn ideeën te lezen, maar ook zijn uitstekende graafwerk.

Welkom terug, Tom. yowza yowza. Ik ben heel nieuwsgierig wat je zin dicteert: wat, wanneer en waarover. Met je rustige grote plezier.

Vergeving of wraak

"Uitgesproken" heet de column-reeks van Jos van Noord. Hij schrijft zijn wekelijkse commentaar op de site van Omroep Zilt, een vorige werkgever van me. Van Noord vertolkt in zijn columns een rechts geluid. Daar mag uiteraard ruimte voor zijn.

In de column van dit weekend gaat het over Vergeving of wraak. Hij schrijft naar aanleiding van de moord op Ryan, onder meer te lezen bij de Leeuwarder Courant.

Nu is het mij niet zozeer te doen om weer commentaar te geven op een commentaar. Of op het nieuwsfeit als zodanig. Wel dat rondom dit verhaal een citaat van Dylan bij mij op kwam. Een alinea uit Precious Angel, afkomstig van Dylan's eerste gospel-elpee Slow Train Coming. Dylan zingt onder meer:

Sister, lemme tell you about a vision I saw

You were drawing water for your husband, you were suffering under the law

You were telling him about Buddha, you were telling him about Mohammed

in the same breath

You never mentioned one time the Man who came and died a criminal’s death

Misschien een mooi lied om in de setlist op te nemen, als Dylan over twee weken weer Europa aan doet. Of valt de bard terug op de vaste nummers van de Rough And Rowdy Ways-tour? We gaan het merken als hij vrijdag 4 oktober Praag bezoekt, voor de eerste van drie optredens.

Gilford, New Hampshire

Vanavond zou Dylan optreden in Gilford, New Hampshire, ter afsluiting van de Outlaw Music Festival Tour. Maar onvoorziene omstandigheden dwingen de bard om thuis te zijn. Tenminste, ik denk dat het thuisfront hem verwacht, vandaag.

Ik had geen kaartje voor dit afsluitende concert. Gilford, New Hampshire is toch te ver weg, het is geen Antwerpen. Overigens gaan de geplande optredens van Willie Nelson en John Mellencamp wel gewoon door. Die Nelson trouwens, die liet aan het begin van deze tournee verstek gaan.

Vandaag verschijnt ook The 1974 Live Recordings. Mooi historisch materiaal. Vooral voor de Dylan-liefhebber. De muziek-journalisten. De chroniqueurs. Die verschillende rollen vallen soms samen. We gaan een halve eeuw terug in de tijd.

Maar wie bij Dylan verwacht dat teruggaan in de tijd gelijk staat aan een avondje Memory Lane, komt altijd bedrogen uit.

Setlist Buffalo, New York, 17 september 2024

All Along the Watchtower (Bob on piano, Doug on acoustic guitar)

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Desolation Row (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Buffalo, New York (met dank aan BobLinks). De Outlaw Music Festival Tour 2024 zit er op voor Dylan, zijn makkers Willie Nelson en John Mellencamp geven vrijdag nog een afsluitende show.

Dylan kan zich opmaken voor Praag, 4 oktober. Drie optredens in de Tsjechische hoofdstad, als begin van de Europese najaarstournee 2024, onderdeel van de wereldwijde Rough And Rowdy Ways-tour.

Maar dat is over een paar weken pas.

Ernst Langhout overleden

Muzikant en poptroubadour Ernst Langhout is maandag overleden. Hij is 68 jaar oud geworden.

De zanger leed aan maagkanker; in een uitgebreid Zomergesprek in de Leeuwarder Courant sprak Langhout onder meer over zijn ziekte. Dit interview stond vorige week dinsdag in de papieren krant.

Dat was niet de enige tegenslag in 's mans werkzame leven. De boerderij in Gauw waar hij sinds de jaren tachtig woonde, brandde in 2003 volledig af. Zijn gitaren en songteksten en de Landscape-opnamestudio van Jan Switters gingen verloren.

Ik ken Langhout als de helft van het duo Ernst Langhout & Johan Keus. Zij kwamen in 2004 en 2005 met Friestalige uitvoeringen van de teksten van Bob Dylan, voor het grootste gedeelte vertaald door Harmen Wind. Vandaag draai ik de cd's maar weer: Dylan Yn It Frysk en Dylan Yn It Frysk 2. Als hommage aan Langhout.

Setlist Clarkston, Michigan, 15 september 2024

All Along the Watchtower (Bob on piano, Doug on acoustic guitar)

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano, Doug on acoustic guitar)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in (met dank aan BobLinks). Een verjaardags-setlist, voor de 50e verjaardag van mijn middelste zus. Morgenavond nog naar Buffalo, en dan zit de Outlaw Festival Music Tour erop voor Dylan; in oktober met de neus en de tourbus naar Europa.

Setlist Burgettstown, Pennsylvania, 14 september 2024

All Along the Watchtower (Bob on piano)

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Burgettstown, Pennsylvania (met dank aan BobLinks). Shooting Star stond niet op het menu.

Setlist Cuyahoga Falls, Ohio, 12 september 2024

All Along the Watchtower (Bob on piano)

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Cuyahoga Falls, Ohio (met dank aan BobLinks).

Setlist Cincinnati, Ohio, 11 september 2024

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Cincinnati, Ohio (met dank aan BobLinks). De standaard-setlist, geen verwijzingen naar “Love and Theft”.

9/11

Vanavond treedt Dylan op in Cincinnati, Ohio. Of er een verwijzing komt naar de terroristische aanslagen van 11 september 2001, lijkt me niet. Tenzij je natuurlijk overal een verwijzing in kunt zien.

De aanslagen, uitgevoerd door strijders van al-Qaida, vonden plaats aan het begin van de dag. De Amerikaanse datumnotatie (cijfer van de maand – september is de negende maand, dus: 9- gevolgd door het cijfer van de dag: 11) is sinds die dag synoniem voor deze terreur: 9/11.

De terroristen vlogen met twee vliegtuigen in de Twin Towers van het World Trade Center in New York, met een vliegtuig op het Pentagon, het Amerikaanse ministerie van Defensie, en een vierde vliegtuig kwam neer in de buurt van Shanksville (Pennsylvania).

De aanslagen en Bob Dylan zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Diezelfde datum is namelijk de officiële release-datum van “Love And Theft”. Bij dit album ben ik ingestapt in het (leven en) werk van Dylan.

Ik moet ook dan denken aan de documentaire How Many Roads van Jos de Putter. In deze docu komen fans aan bod over hun relatie met Dylan. Ook de teksten van “Love And Theft” komen voorbij, alsof Dylan wist wat die elfde september zou gebeuren.

Dylan zelf was die maand overigens vrij. Er waren geen optredens gepland; pas 5 oktober verscheen hij weer op de bühne van Spokane, Washington. Die show zag er als volgt uit (met dank aan BobLinks):

Wait For The Light To Shine (acoustic) (Larry on mandolin) (song by Fred Rose)

The Times They Are A-Changin' (acoustic)

Desolation Row (acoustic)

Searching For A Soldier's Grave (acoustic) (Larry on mandolin) (song by Johnnie Wright, Jim Anglin and Jack Anglin)

Tweedle Dee & Tweedle Dum (Tony on acoustic bass)

You're A Big Girl Now (Bob on harp and Larry on pedal steel)

Summer Days (Tony on acoustic bass)

Blind Willie McTell (Larry on bouzouki)

Don't Think Twice, It's All Right (acoustic)

Masters Of War (acoustic) (Charlie on dobro)

Tomorrow Is A Long Time (acoustic) (Bob on harp)

Watching The River Flow (Larry on slide guitar)

Sugar Baby (Tony on acoustic bass)

Drifter's Escape (Bob on harp)

Leopard-Skin Pill-Box Hat

Encore

Honest With MeLike A Rolling Stone

Knockin' On Heaven's Door (acoustic) (Charlie on electric guitar)

All Along The Watchtower

Blowin' In The Wind (acoustic)

Aan deze koppeling denk ik altijd, zo'n dag als vandaag. Omdat het zo met elkaar verbonden is. Het waren andere tijden. Terug naar de onze.

Setlist St. Louis, Missouri, 8 september 2024

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

It Ain't Me, Babe (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in St. Louis, Missouri (met dank aan BobLinks). Silvio heeft als opener plaats gemaakt voor Rainy Day Women #12 & 35. Mickey Raphael mocht na Simple Twist Of Fate blijven staan om mondharmonica te spelen bij Ballad Of A Thin Man.

Hebben ze in St. Louis de bard wel laten zijn wie hij is? In het nummer Tryin' to get to heaven zingt Dylan:

When I was in Missouri

They would not let me be

I had to leave there in a hurry

I only saw what they let me see

Maar goed, dat was in 1997, toen Time Out Of Mind verscheen - het album waar Tryin' to get to heaven op staat.

Setlist Tinley Park, Illinois, 7 september 2024

Silvio (Bob on piano)

It Ain't Me, Babe (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano, Tony on standup bass) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano, Tony on standup bass)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano, Doug Lancio on acoustic guitar)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Tinley Park, Illinois (met dank aan BobLinks). Met It Ain't Me, Babe op de speellijst. Silvio is weer de opener, voor de tweede avond op rij. Mickey Raphael heeft zich ook weer gemeld, om mondharmonica te spelen bij Simple Twist Of Fate. Doug Lancio heeft bij I'll Be Your Baby Tonight de akoestische gitaar uit het rek gepakt.

Setlist Somerset, Wisconsin, 6 september 2024

Silvio (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Somerset, Wisconsin (met dank aan BobLinks).

Amfitheater

Vanavond geeft Bob Dylan een optreden in het Somerset Amphitheater; daarmee begint het derde deel van zijn Outlaw Music Festival-tour, samen met John Mellencamp en Willie Nelson. Veel van de optredens van deze tournee vinden plaats in een amfitheater, afhankelijk van de locatie is de spelling van het theater.

Een amfitheater is een ovaal open gebouw uit de Romeinse oudheid dat gebruikt werd voor gladiatorengevechten, jachtpartijen en gevechten met wilde dieren. Het lijkt alsof Dylan in deze fase van zijn leven met de Romeinen bezig is.

Dat begon al met Early Roman Kings, dat te vinden is op Tempest (2012). En dan hebben we ook nog Rough And Rowdy Ways, waar onder meer Crossing the Rubicon is te beluisteren. Mogelijk is het toeval, deze verwijzingen naar het oude Romeinse rijk. Misschien is het toeval, maar bij Dylan weet je dat nooit zeker. Alsof toeval bij hem bestaat.

Somerset Amphitheater

Overmorgen begint de derde en afsluitende reeks van de Outlaw Music Festival. Een optreden in het Somerset Amphitheater; in krap twee weken geeft de bard acht optredens. Het hadden negen shows kunnen zijn geweest, ware het niet dat het concert van 20 september in Gilford, New Hampshire, is geannuleerd. Onvoorziene omstandigheden. Tjah, dat weet je dus niet van tevoren.

De andere outlaws John Mellencamp en Willie Nelson treden wel gewoon op.

Voor Dylan een paar extra vrije dagen. Want vanaf begin oktober staat een Europese tournee gepland. Dylan pikt dan de draad weer op van zijn wereldwijde Rough And Rowdy Ways-tour.

Iets geheel anders, ik zag op ExpectingRain.com een bericht voorbij komen van Brian May. De gitarist van Queen is vorige week getroffen door een beroerte. Nu is de Britse krullenbol een befaamde muzikant, en doctor in de sterrenkunde - maar ik kan me niet heugen dat May ooit met Dylan heeft samengewerkt. Of het moet een allstar-samenwerking zijn, zoals Artist United Against Apartheid, of zoiets.

De link tussen Dylan en May zie ik niet zo gauw. Ze worstelen beiden soms met hun gezondheid; in 1997 werd Dylan onwel door een hartinfectie. Nou ja, een magere link. Heel zwak. Maar je zoekt toch naar een verbinding tussen de twee.

Kronieken #119 | Mr. Jones

Vandaag zijn de eerste colleges weer begonnen. Dat wil zeggen, de colleges van het academisch schooljaar. Voor basisonderwijs en de middelbare scholen waren sommige jaargangen al van start gegaan. Afhankelijk van de regio waar je woont, uiteraard.

Ik woon in regio Noord, maar had vandaag ook een eerste schooldag. Om 9 uur moest ik mij melden voor het college Communicatie En Cognitie. Dit vak is onderdeel van de pre-master Journalistiek, zoals dat wordt gegeven aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.

Toch een (pre-)master Journalistiek. Alsnog. Ik denk bij deze studie vaak aan de dunne man, voor wie Dylan zijn ballade schreef. De man met zijn pen in de hand, de vele contacten, de professoren. Maar uiteindelijk: er is iets aan de hand, en je weet niet wat dat is - nietwaar, meneer Jansen?

Ondertussen opent de Britse minister Lisa Nandy, die over cultuur gaat, een onderzoek naar de prijzen van concertkaartjes. Dat doet ze nadat de concertkaartjes voor de reünie van Oasis wel heel vlot omhoog schoten. Het is ook niet niks, die optredens van de broes Gallagher.

Voor een kaartje van een concert van Dylan betaal je ook wel een aardig bedrag. Maar dit soort prijsvorming, zoals bij Oasis, heb ik bij optredens van Dylan niet gehoord. Geen wanklanken, althans. Uitzonderingen bevestigen de regel.

Maar ja, tussen Dylan en Oasis is ook wel een verschil, denk ik. Dat is niet eens het verschil tussen de Verenigde Staten en het Britse eiland. Maar dit is voer voor sociologen.