maandag 29 augustus 2016

Herfst

Dit weekend overviel me de herfst. Of nou ja, misschien is de kwalificatie 'herfst' nog wat aan de vroege kant – het duurt nog 3,5 week voordat het volgens de kalender herfst is. Laat ik dan dit zeggen, dat ik schrok dat het najaar zich aandient. Om negen uur 's avonds wordt het al donker, het is meer dan een voorzichtige schemering.
Door deze schrikbarende ontdekking, besloot ik om de elpee Time Out Of Mind te gaan draaien. Een album dat uitstekend past bij deze tijd van het jaar: de herfst, het najaar. Maar in zekere zin past het ook mijn huidige staat van 'zijn'. Een album over de herfst van het leven van de ik-persoon, en waarom zou het niet een weerslag kunnen zijn van Dylan's toenmalige gesteldheid?
Maar net zo goed gaat TOOM over leven, de tegenhanger van de naderende dood. Over liefde. Over God. Thema's waar ik de afgelopen dagen wat over heb nagedacht. Waar ik over heb gesproken met vrienden. Kortom, er was meer dan één reden om deze elpee (de dubbelaar als equivalent van de cd-versie) uit de kast te pakken en op te zetten.
En nee, de oude bard uit Minnesota stelt me wederom niet teleur.

zondag 28 augustus 2016

Girl From The North Country

Afgelopen week had ik een oud-collega van me over de vloer. We kwamen te spreken over Bob Dylan – geen wonder, want in mijn woonkamer hangen verschillende posters van deze zanger. Vanzelfsprekend moest er ook muziek worden gedraaid. Je kunt niet over Dylan praten, zonder de maestro zelf aan het woord te laten. Maar wat draai je dan?
Uit de grote voorraad koos ik voor Girl From The North Country. En dan niet alleen voor de versie zoals die op The Freewheelin’ Bob Dylan is te vinden. Natuurlijk, daar begin je wel mee. Maar dan begint het ook pas.
Want nadat ik het origineel had laten horen aan mijn oud-collega, was de volgende versie het duet met Johnny Cash, te horen op Nashville Skyline. Om vervolgens de live-versie uit de kast te trekken, die Dylan liet horen in de Heineken Music Hall in november 2003.
Vervolgens was het de beurt aan twee cover-versies. De ene versie is van Jacques Mees, te vinden op zijn Dylan-tribute-album Shooting Star uit 2010. Afsluitend is er de live-versie van Eels, een hartverscheurende uitvoering – te horen op het album Eels with Strings: Live at Town Hall.
Het is maar een begin. En het is maar een keuze uit het repertoire van Dylan. Ik had ook tal van andere nummers en versies kunnen laten horen. Maar dat heb ik niet gedaan. In de beperking toont zich immers de meester.

woensdag 24 augustus 2016

De laatste wals

Over precies drie maanden is het 24 november 2016 – nogal logisch natuurlijk. En geen speld tussen deze stelling te krijgen. Maar 24 november 2016 is een bijzondere datum. Die dag is het namelijk veertig jaar geleden dat The Band groots afscheid nam van haar publiek. In de Zwolse popzaal Hedon wordt 24 november uitgebreid stil gestaan bij de veertigste verjaardag van The Last Waltz. De Hedon Allstars Band, bestaande uit Bauke Bakker (drums/zang), Serge Bredewold (gitaar/zang), Bas Schouten (gitaar/zang), Gertjan van de Weerd (toetsen/zang) en Rick Mensink (percussie), kruipt in de huid van The Band. Dat wordt ouderwets genieten!  


zaterdag 20 augustus 2016

Bassist

Gisteren vierde John Deacon zijn 65e verjaardag. De bassist van Queen heeft zijn pensioen-gerechtige leeftijd behaald. Gezien zijn rustige levensstijl en bescheiden karakter, was dat voor de benjamin van Queen waarschijnlijk de minste twijfel. Een dag eerder was Tony Garnier, de bassist van Bob Dylan, jarig. Garnier mocht zestig blaasjes uitblazen.
Tony Garnier, al sinds jaar en dag de muzikale compaan van Dylan. De officieuze bandleider van de zogenaamde Never Ending Band. De enige uit de begeleidingsband, die het zo lang met de bard uit Minnesota vol houdt. Sinds 1989 onafgebroken in de band. Volgens mij met veel plezier, als ik hem zo zie genieten op het podium.
Garniers zestigste verjaardag, het zou bijna onopgemerkt zijn gebleven.
Bijna.


woensdag 17 augustus 2016

Freddie Koella

Wat is er van Freddie Koella geworden? Daar moest ik aan denken, toen ik de 3cd Collected van Willy DeVille beluisterde. Tussen 18 april 2003 en 14 april 2004 maakte Koella deel uit van de zogenaamde Never Ending Band van Dylan – een tussenjaar, want daarvoor en daarna speelde Koella weer in de band van DeVille.
Naar verluidt eindigde de samenwerking van Dylan-Koella, toen de gitarist vanwege een griep niet meer mee on tour kon met Dylan. Spijtig, want dat het een begaafde muzikant is, is wel duidelijk. Ik heb Koella eenmaal in actie gezien. Dat was tijdens het concert van 10 november 2003 in de Heineken Music Hall. Das war einmal.
Maar nu DeVille niet meer leeft (deze maand is het al zeven jaar geleden dat Willy stierf!), ben ik benieuwd of Dylan nog wel eens gebeld heeft met Koella. Ik zou het niet erg vinden als deze weer plaatsneemt in de Never Ending Band.

dinsdag 16 augustus 2016

Amerikaanse najaarstournee 2016


In oktober wordt een driedaags festival gehouden: Desert Trip. Drie avonden met 'gouwe ouwe': The Who, Neil Young, Roger Waters, The Rolling Stones, Paul McCartney en Bob Dylan. Na dit festival gaat Dylan weer on tour door de Verenigde Staten. De avonden zijn al gepland, mogelijk dat hier en daar nog een extra concert wordt toegevoegd. Het reisschema ziet er als volgt uit:

Zondag 16 oktober: Phoenix
Dinsdag 18 oktober: Albuquerque
Woensdag 19 oktober: El Paso
Donderdag 20 oktober: Lubbock
Zaterdag 22 oktober: Thackerville
Zondag 23 oktober: Tulsa
Dinsdag 25 oktober: Shreveport
Woensdag 26 oktober: Baton Rouge
Donderdag 27 oktober: Jackson
Zaterdag 29 oktober: Huntsville
Zondag 30 oktober: Paducah

Dinsdag 1 november: Louisville
Woensdag 2 november: Charleston
Vrijdag 4 november: Durham
Zaterdag 5 november: Roanoke
Zondag 6 november: Charlotte
Woensdag 9 november: Knoxville
Donderdag 10 november: Columbia
Zaterdag 12 november: Asheville
Zondag 13 november: Chattanooga
Dinsdag 15 november: Birmingham
Woensdag 16 november: Mobile
Vrijdag 18 november: Jacksonville
Zaterdag 19 november: Clearwater
Zondag 20 november: Fort Myers
Dinsdag 22 november: Orlando
Woensdag 23 november: Fort Lauderdale

Wat opvalt, zijn de bezoeken aan onder meer Orlando en Baton Rouge. Twee steden die in het nieuws zijn gekomen, vanwege rascistisch geweld. Een ander opvallende stad: Mobile – nu maar hopen dat Dylan daar niet vast komt te zitten met zijn Memphis Blues.

zondag 14 augustus 2016

Hoe talrijk...

Vanmorgen de eerste reguliere kerkdienst in mijn eigen gemeente meegemaakt. De eerste dienst na een mooie week van E&R in Paasloo. Het is altijd goed om weer in je thuisgemeente te komen. Eén van de gezongen liederen vanmorgen, was psalm 139. We zongen het berijmde vers 8. De berijming betreft de Bijbelverzen 17 en 18:
Hoe rijk zijn uw gedachten, God,
hoe eindeloos in aantal,
ontelbaar meer, meer dan er zandkorrels zijn.
Ontwaak ik, dan ben ik nog bij u.
Deze woorden zouden volgens Ernst Jansz ten basis liggen voor het indrukwekkende lied Every Grain Of Sand. “Het idee bij vele gelovigen, dat good cheer een nevenverschijnsel is van wanhoop, is in mijn ogen een gevolg van het feit, dat geloofsbelijdenis over het algemeen voortkomt uit diezelfde wanhoop, getuige dit lied,” aldus Jansz.
Een geloofsbelijdenis, voortkomend uit wanhoop. Geen betere plek dan dit te erkennen in de kerk, de plek bij uitstek voor wanhopigen en hun geloofsbelijdenis.

zaterdag 13 augustus 2016

E&R Paasloo '16

She said, “Where ya been?” I said, “No place special”
She said, “You look different.” I said, “Well, I guess”
She said, “You been gone.” I said, “That’s only natural”
She said, “You gonna stay?” I said, “If you want me to, yes”

Bob Dylan, Isis (Desire), 1976

vrijdag 5 augustus 2016

Augustus

Als het meezit, kunnen we volgende week honderden vallende sterren zien. Sterrenkundigen verwachten dat de Perseïdenzwerm dit jaar, in de nacht van 11 op 12 augustus mogelijk extra spectaculair is. En waarom ook niet – dat wordt een nachtje overslaan en op je rug naar de hemel kijken.
Maar het is dan ook een goede gelegenheid om Bob Dylan te draaien, Shooting Star. Bij voorkeur de versie op MTV Unplugged, wat mij betreft een betere uitvoering dan de studio-variant op Oh Mercy. Dat heeft met smaak te maken en daarover valt niet te twisten.
Ik weet ook wel dat er geen aanleiding hoeft te zijn om naar Dylan te luisteren. Elke dag heeft wel een reden om muziek van de maestro aan te zetten. Vandaag ook weer. En morgen. Overmorgen ook weer. Elke dag Dylan-dag, als middelpuntvliedende kracht.
Zoiets.
Als er dan ook nog sterren vallen, is mijn dag helemaal goed. Zelfs de nacht.

dinsdag 2 augustus 2016

Zimmy

Het is deze maand 54 jaar geleden dat Bob Dylan zijn naam officieel heeft gewijzigd. De jongen die op 24 mei 1941 werd geboren en ingeschreven als Robert Allen Zimmerman, heette sindsdien volgens de wet Robert 'Bob' Dylan. Volgens een Dylan-kalender zou deze naamswijziging hebben plaatsgevonden op 9 augustus 1962, in de Supreme Court in 'downtown Manhatten, New York'. Omdat de jonge Zimmy nog minderjarig was, ging manager Albert Grossman mee als 'voogd'.
De naamswijziging volgde na een tocht naar Minnesota. Zou Bob iets aan zijn ouders hebben verteld? Zouden Abram Zimmerman en Beatrice "Beatty" Zimmerman-Stone, geweten hebben van wat hun oudste zoon van plan was? Het was in ieder geval helder dat Robert zijn Joodse achtergrond achter zich wilde laten. Zijn Amerikaanse naam moest en zou worden gewijzigd, daar was geen ontkomen meer aan.
Waarom 'Dylan'? Het is geen vol eerbetoon aan de Welshe dichter Dylan Thomas, hoewel dit wel een rol speelt. In zijn autobiografie Chronicles, Volume One schrijft Dylan dat hij in vroeger dagen 'Robert Allen' werd genoemd, afgewisseld met 'Bob'. In die tijd was er ook een saxofonist, die de naam 'Robert Allyn' had. Die ypsilon sprak de schrijver erg aan, maar zichzelf 'Robert Allyn' noemen zat er natuurlijk niet in. Maar 'Dylan', een naam die enige verwantschap heeft met 'Allyn', was een gepast alternatief. En zo was de naam 'Bob Dylan' geboren.
Het is dus fout om te zeggen dat 'Bob Dylan' de artiestennaam is van Robert Allen Zimmerman. Die laatste naam bestaat niet meer – in het paspoort staat wel degelijk 'Dylan' als familienaam. Vandaar ook, dat filmmaker Jesse Dylan en muzikant Jakob Dylan dezelfde achternaam hebben als Bob: het is hun familienaam.
En dan hebben we ook nog de Hebreeuwse naam van Dylan, שבתאי זיסל בן אברהם (Shabtai Zisl ben Avraham). Maar dat voor een volgende keer.