Dit weekend overviel me
de herfst. Of nou ja, misschien is de kwalificatie 'herfst' nog wat
aan de vroege kant – het duurt nog 3,5 week voordat het volgens de
kalender herfst is. Laat ik dan dit zeggen, dat ik schrok dat het
najaar zich aandient. Om negen uur 's avonds wordt het al donker, het
is meer dan een voorzichtige schemering.
Door deze schrikbarende
ontdekking, besloot ik om de elpee Time Out Of Mind te gaan draaien.
Een album dat uitstekend past bij deze tijd van het jaar: de herfst,
het najaar. Maar in zekere zin past het ook mijn huidige staat van
'zijn'. Een album over de herfst van het leven van de ik-persoon, en
waarom zou het niet een weerslag kunnen zijn van Dylan's toenmalige
gesteldheid?
Maar net zo goed gaat
TOOM over leven, de tegenhanger van de naderende dood. Over liefde.
Over God. Thema's waar ik de afgelopen dagen wat over heb nagedacht.
Waar ik over heb gesproken met vrienden. Kortom, er was meer dan één
reden om deze elpee (de dubbelaar als equivalent van de cd-versie)
uit de kast te pakken en op te zetten.
En nee, de oude bard uit
Minnesota stelt me wederom niet teleur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten