woensdag 31 mei 2017

The Band

Heugelijk nieuws: sinds deze week ben ik in het bezit van het hele oeuvre van The Band op elpee. Het gaat hierbij om de platen die de mannen maakten in hun originele bezetting van 1968 tot 1976. De drie albums uit de comebackperiode van 1983 tot 1999 had ik al in bezit (dat betreft enkel de cd-persingen).
Ik kende de platen al wel, maar vooral vanwege de heruitgaven op cd. Maar niets is mooier dan om de albums op het zwarte vinyl te hebben. En dus is mijn platenkast nu verrijkt met alle Band-platen uit hun eerste periode:
  • Music from Big Pink;
  • The Band;
  • Stage Fright;
  • Cahoots;
  • Rock of Ages;
  • Moondog Matinee;
  • Northern Lights - Southern Cross;
  • Islands; en
  • The Last Waltz
Negen albums, Music From Big Pink To The Last Waltz. Zo noemde Leo Blokhuis de theatertournee die hij over The Band hield. Tegendraadse muziek van vier Canadezen en een Amerikaan. Geïnspireerd door Ronnie Hawkins, die de mannen als The Hawks liet debuteren als begeleidingsband. Begeisterd door Bob Dylan, die deze muzikanten mee nam op zijn tocht als rock-artiest. Bezield door de (zuidelijke) Amerikaanse cultuur.
Maar vooral een groep van gedegen lui, die weten wat muziek maken is. Sinds ik de discografie compleet heb, draai ik de platen met plezier. Een welzijn voor het oor.

zondag 28 mei 2017

Waardering

Momenteel “hangt” Bob Dylan in museum De Fundatie in Zwolle. De serie Face Value werd in 2012 geschilderd. Deze twaalf schilderijen selecteerde Dylan voor een presentatie in 2013 in The National Portrait Gallery in Londen. Daarna reisden de werken naar Denemarken, de Verenigde Staten, Duitsland en nu doen ze Nederland aan. De portrettenserie in Zwolle is in bruikleen van The Bob and Jenny Ramsey Collection.
De schilder Dylan kennen we al een halve eeuw. Na zijn fameuze motorongeluk in juli '66 trok hij zich terug uit het openbare leven. In de tussentijd nam zijn voormalige begeleidingsband nummers op voor hun debuut Music From Big Pink. De hoes van deze elpee werd geschilderd door Bob Dylan. Een soort groepsportret. De stijl die Dylan bij 'Big Pink' laat zien, is hetzelfde als wat bij andere portretten zichtbaar is.
In 1970 verscheen het dubbelalbum Self Portrait. En inderdaad, deze hoes wordt opgeluisterd met een geschilderd zelfportret van de zanger. Uit dezelfde schildersessie is de hoes van The Bootleg Series vol. 10: Another Self Portrait, dat in 2013 verscheen. Maar er zijn meer werken van Dylan als hoezen verschenen.
Neem bijvoorbeeld Planet Waves uit 1973, het enige studioalbum met The Band (los van de versies van The Basement Tapes). Ook hier is weer een tekening van Dylan te zien. Het schilderen is een manier voor de zanger om zijn creativiteit weer op gang te helpen.
In 1974 gaat Dylan op schilderlessen bij een gepensioneerde schilder: Norman Raeben. De Nederlandse journalist en Dylan-biograaf Sjoerd de Jong schrijft in 1991: “Raeben leert zijn pupillen technieken om hun 'hoofd, geest en ogen' te combineren, aldus Dylan, om zo 'de tijd stil te zetten,' het oogmerk van alle ware kunst.”
Toch duurde het tot 2008 dat er een expositie van Dylans schilderwerken kwam. In het Oost-Duitse Chemnitz, ooit onderdeel van de DDR, was in 2007 de tentoonstelling Drawn blank series. Ook de huidige Face Value-serie heeft in Chemnitz gehangen.
Face Value werden in 2012 geschilderd, het jaar dat Tempest uitkwam. Wat hebben de karakterstudies van Face Value en de teksten van Tempest met elkaar te maken? Dylan wilde van Tempest een religieus album maken, maar dat lukte hem niet. Misschien hebben de karakterstudies hem wel geholpen om een geheel andere weg in de slaan en met de uiteindelijke versie van Tempest te komen.
Misschien zijn het pogingen, zowel Tempest, Face Value en zelfs misschien Triplicate... – pogingen om “in praktijk te brengen wat Norman Raeben hem in 1974 leerde, om met kunst de tijd stil te zetten.”

Dit bericht verscheen ook op FritsTromp.nl



zaterdag 27 mei 2017

Face Value

Sinds afgelopen woensdag wordt in De Fundatie in Zwolle de expositie Face Value gehouden. Twaalf schilderijen van de hand van Bob Dylan. De werken hangen over drie wanden aan een zijde van de zaal, aan de andere zijde van de zaal hangen de tussen 1651 en 1658 door Gerard ter Borch gemaakte portretten van Willem Craeyvanger, Christine van der Wart en hun kinderen. Verder is in het museum in de Hanzestad exposities te zien van componist Michiel Borstlap (audire et videre I) en Jeroen Krabbé (Het Late Licht).
Ik ben geen kenner of liefhebber van schilderkunst. Desalniettemin toog ik vandaag naar Zwolle, mijn oude studentenstad, om het museum te bezoeken. En aangezien ik er toch was, heb ik gelijk ook de andere tentoonstellingen bekeken. Het gaat bij dit blog natuurlijk om het werk van Dylan.
De portrettenserie Face Value uit 2012 is in bruikleen van The Bob and Jenny Ramsey Collection. Voor de tentoonstelling van Face Value in De Fundatie is geen catalogus gedrukt, maar de catalogus van de tentoonstelling van Face Value in Chemnitz (zomer 2016) is te koop in De Fundatie.
Enfin, wat vind ik er van? Ik ben geen kenner van kunst, dus ik kan het niet op waarde schatten. Ik zie de twaalf “karakterstudies”. De manier van schilderen is typisch Dylan: sla de hoezen er maar op na van Music From Big Pink, Self Portrait en Another Self Portrait en je ziet saamhorigheid met Face Value.
Leuk vond ik het om ook deze kunstvorm van Dylan te bekijken. Toch is mijn leven niet per se verrijkt of mijn kennis en inzicht in Dylan's werk toegenomen. Face Value is vooral een aardigheid, een extraatje.
De schilderijen zijn tot en met 20 augustus te zien, daarna gaan ze weer terug naar Bob en Jenny Ramsey. Om zich voorlopig nooit meer aan de wereld te vertonen. Ach, wat is nooit meer?

donderdag 25 mei 2017

Manchester

Maandagavond blies een IS-terrorist zichzelf op. Hij deed dat na een concert van de Amerikaanse popster Ariana Grande, in de hal van de Manchester Arena. Onder de slachtoffers vooral kleine kinderen, de jongste was 8 jaar (Saffie). Dieptriest, zoiets.
Ik moest onwillekeurig denken aan Dylan's optreden in Manchester Free Trade Hall van 17 mei 1966. Het zijn twee totaal verschillende gebeurtenissen. Dylan's confrontatie met zijn fans staat in geen verhouding tot het verliezen van je familie of kind.
Dat gezegd hebbende, heb ik vandaag toch maar The "Royal Albert Hall" Concert beluisterd. Dit is het vierde deel uit de Bootleg Series van Dylan. Abusievelijk is de ondertitel in al die jaren ongewijzigd gebleven. Het concert waar het hier om gaat, is niét opgenomen in The "Royal Albert Hall" Concert, maar in de Free Trade Hall in Manchester.
Dit optreden is één van de meest gebootlegde concerten uit de popmuziek. Waar de fout is geslopen dat het optreden in Londen zou hebben plaatsgevonden, weet ik zo niet. Wel dat iedereen weet dat de ondertitel foutief is. Dit is gecorrigeerd bij 'Bob Dylan: The 1966 Live Recordings'. Dit is een box met vrijwel alle opnames van deze Engelse tournee.
Het verhaal rondom deze tournee en met name dit optreden moge bekend zijn. Dylan stapte in deze periode over van akoestische naar elektrische muziek. Tijdens de tournee speelde hij voor de pauze een akoestische set, na de pauze kwam het rockgedeelte waar Dylan werd bijgestaan door de jongens van The Hawks (later The Band).
De tournee was een aanvaring met het publiek, dat veelal bestond uit 'conservatieve folkliefhebbers'. Zij vonden dat de zuivere folk gespeeld wordt door akoestische singer-songwriters zoals Woody Guthrie, Joan Baez en Pete Seeger. In Manchester kwam de slag tussen Dylan en de fans tot een climax. Vanuit het publiek schreeuwde iemand “Judas!”, waarna Dylan antwoordde: “I don't believe you. You're a liar!”
De zanger draaide zich om naar zijn band en gaf de dienstmededeling: “Play it fuckin' loud.”
In een interview met Mikal Gilmore (Rolling Stone #1166, september 2012) zei Dylan over dit voorval het volgende: “It's an old thing – it's a part of the tradition. It goes way back. These are the same people that tried to pin the name Judas on me. Judas, the most hated name in human history! If you think you've been called a bad name, try to work your way out from under that. Yeah, and for what? For playing an electric guitar? As if that is in some kind of way equitable to betraying our Lord and delivering him up to be crucified. All those evil motherfuckers can rot in hell.”
Maar deze fan-artiest-botsing staat in geen verhouding tot de aanslag bij Ariana Grande.

woensdag 24 mei 2017

Forever Young

Bob Dylan is jarig. De man wordt 76 jaar. En dat mag best gevierd worden. Het afgelopen jaar ontving de zanger natuurlijk de Nobelprijs voor de Literatuur. Zijn derde album Triplicate, een drievoudig album, met nummers uit de American Songbook verscheen. Drie shows in AFAS Live. Zomaar wat zaken van het afgelopen levensjaar. En vandaag begint in De Fundatie in Zwolle de tentoonstelling Face Value, pasteltekeningen van Dylan en in bruikleen van The Bob and Jenny Ramsey Collection.
Mooie dingen. Het had zomaar anders kunnen zijn gegaan. Precies twintig jaar geleden scheerde Dylan langs de dood. Dochter Maria Himmelman had een verjaardagsfeestje georganiseerd voor de 56ste verjaardag van de troubadour. Tijdens het eten voelde Dylan zich niet goed: pijn in zijn borst. “De pijn verlamde me en mijn hersenen sloegen op tilt. Ik was zo ziek dat ik niets meer wist,” zei hij later. De dokter van het universitair medisch centrum in Los Angeles raadde de zanger aan om naar het ziekenhuis te gaan.
Aldaar werd de diagnose geconstateerd: histoplasmosis, een infectie van het vlies om het hart. De schimmelinfectie is ernstig, want Dylan liep er al een tijdje mee rond.
Maria Himmelman. Zij is getrouwd met Peter Himmelman en is niet Dylan's biologische dochter. Maria is geboren uit het huwelijk van Sara en Hans Lownds – Sara is de eerste mevrouw Dylan. Bij hun huwelijk heeft Bob Maria als wettige dochter geadopteerd. Een vriendelijke geste van Maria voor haar stiefvader.
Ik heb vandaag maar Planet Waves opgezet, kant B. Vanwege de twee versies van Forever Young. Met de klassieke rustige versie van dit nummer wordt kant A afgesloten. Met de rock-versie opent kant B. Planet Waves is een plaat zonder artiest of albumtitel op de hoes. Een hoes die door Dylan is geschilderd. Het enige studio-album van Dylan met The Band (The Basement Tapes niet meegerekend).
May God bless and keep you always
May your wishes all come true

zondag 21 mei 2017

Kronieken #21: The Beats

Gisteren ontving ik de bibliofiele uitgave Bob Dylan and the Beats: Magpie Poetics van Anne Waldman. Ik kende de naam niet, maar dat kan natuurlijk mijn eigen fout zijn. De achterflap vertelt over de schrijfster: “She was a member of the troupe on Bob Dylan's Rolling Thunder Revue in the mid 1970s.”
Sterker nog, deze Anne Waldman (goede Hollandse naam, overigens) speelt een rol in de film Renaldo and Clara. Zij speelt de Sister of Mercy. Deze term betekent in goed Nederlands 'liefdezuster' of 'hoofdverpleegster, -zuster'. Dylan brengt in deze film zijn kijkers continue op een dwaalspoor: zelf speelt hij Renaldo, zijn aanstaande ex-vrouw Sara is Clara, Ronnie Hawkins is Bob Dylan en Ronee Blakley kruipt in de rol van Mrs. Dylan.
Niets is wat het lijkt in Renaldo And Clara. De rol van Anne Waldman kan ook zomaar een verwijzing zijn naar het nummer Sisters of Mercy van Leonard Cohen uit 1967. Of niet, natuurlijk. Je weet het nooit helemaal bij Dylan.

zaterdag 20 mei 2017

Anne Waldman

Vandaag kreeg ik post uit Engeland. De Britse uitgever Kevin Ring stuurde me het boek Bob Dylan and the Beats: Magpie Poetics van Anne Waldman. Een bibliofiel exemplaar, want er zijn slechts 125 exemplaren van “Magpie Poetics” verschenen. Ze zijn allen met de hand genummerd, mijn editie heeft nummer 95 gekregen.
Zo'n boekje zegt veel over mij. Het toont mijn verzamelwoede omtrent één onderwerp. Een bewijs van mijn man-zijn, zal ik maar zeggen. En van mijn grote voorkeur voor Dylan, dat ik zelfs uit het Verenigd Koninkrijk een klein boekje laat bezorgen.
Maar het zegt ook iets over mijn liefde voor boeken en bibliofiele uitgaven. Ik had namelijk ook kunnen zoeken naar Beat Scene #72 uit het voorjaar van 2011. Want Waldman's essay verscheen toen voor het eerst. Ik heb niet gezocht, ik wilde de fysieke uitgave van Kevin Ring hebben. Omdat het (a) een boek is en (b) omdat het een bibliofiele en zeldzame uitgave betreft.
Ik ben weer de koning te rijk.


woensdag 17 mei 2017

I Threw It All Away

Wat ben ik blij met het blog van Tom Willems! Hij wordt wel de beste Dylan-blogger van de Lage Landen genoemd. En hij biedt ruimte aan “fellow Dylan-bloggers” zoals Jochen. Die publiceerde afgelopen week een mooi verhaal over I Threw It All Away, een nummer van Nashville Skyline. Een schitterend mooie versie van dit nummer speelde Dylan in 2002, tijdens mijn eerste Dylan-concert.
Nick Cave heeft het nummer ook gespeeld. Of in ieder geval, de Australiër heeft iets met dit nummer. Cave. Ik houd wel van die man. Mede vanwege zijn werkethos. Maar ook vanwege zijn liefde voor Dylan. Of zoals Jochen het opschrijft: Al ruim twintig jaar gaat het verhaal rond dat hij in elke stad waar hij komt een exemplaar van Dylans Nashville Skyline koopt, en de bron van dat verhaal is Cave zelf, in een interview met Andy Gill voor het blad Q, mei ’95:
Ik blijf telkens maar weer een en hetzelfde album kopen; ik heb zó ontzettend veel versies van Nashville Skyline – ik heb van Dylan zo langzamerhand wel … weet ik veel, zoveel als nodig is.
Mooi, daar kunnen we weer mee vooruit.

zondag 14 mei 2017

Kerkdiensten

Over tien dagen viert Bob Dylan zjn 76e verjaardag. Tel daarbij op dat Dylan het afgelopen jaar de Nobelprijs voor de Literatuur heeft gekregen. Het resultaat zijn diverse lezingen en optredens rondom het thema 'Dylan'.
Volgende week houdt De Windwijzer in de serie ‘Zin op Zondag’ op zondag 21 mei van 15.00 – 16.30 uur een bijeenkomst over de levenslust en levenszin in de songteksten van Bob Dylan. Kick Bras, schrijver van boeken over spiritualiteit, verdiepte zich in de ‘spirit’ van de teksten van Bob Dylan en schreef daarover het boekje ‘the answer is blowing in the wind’. Bart van Dorp zal liedteksten van Bob Dylan ten gehore brengen. Hij begeleidt zichzelf daarbij op gitaar.
Leuk.
Vandaag is in de Morgenster in Papendrecht een Dylan-kerkdienst. Ik schrok: de Morgenster kerkt over Dylan, en ik weet er niets van? Mijn eigen gemeente is ook een Morgenster – maar ik vergader in Leeuwarden en de Dylan-dienst is in Papendrecht. Het wordt tijd dat we in Leeuwarden ook nadenken over “de religieuze Dylan”.

zaterdag 13 mei 2017

Modern Times

Alweer vele jaren later zal Ballion zijn ervaringen bij La Dernière Heure verwerken in de roman – eigenlijk eerder een verzameling schetsen – Par fil spécial (ofte wel 'Van onze bijzondere verslaggever'). Het is zijn eigen versie van Modern Times: een boek waarin machines een belangrijker rol spelen dan mensen en waarin mensen niet méér zijn dan machines-om-nieuws-te-produceren. Daarin staat wat een omschrijving van zijn baan als secretaris inhoudt: 'Nieuwsberichten, commentaren, columns, de prijs van de boter, toneelrecensies: alles wat in onze krant terechtkomt, wordt kopij nadat het eerst onder het potlood van de secretaris is doorgegaan. Nederig potlood! Het schrijft de titels. Het bewerkt, het gumt weg, het verbetert. Het past bepaalde principes toe: sommige daarvan worden in de grammatica's uitgelegd, andere hebben niks met grammatica te maken. Een streep hier, en die manke zin loopt weer: dat is grammatica. Een komma daar, en die drie regels die “zwart” beweerden, zeggen nu “wit”: dat is geen grammatica meer.'


Uit: Frans Denissen – De gigolo van Irma Ideaal. Andre Baillon, of een geschreven leven, pag. 135, Uitgeverij Promotheus Amsterdam, eerste druk 1998

vrijdag 12 mei 2017

Setlist Dublin, Ierland, 11 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
Don't Think Twice, It's All Right (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
Why Try To Change Me Now (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob on piano then center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob standing at piano)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Dublin (met dank aan BobLinks). Met het optreden in de stad van James Joyce is de Europese voorjaarstournee ten einde. Halverwege juni gaat de Never Ending Tour verder, met dan drie shows in Port Chester, New York.


woensdag 10 mei 2017

Setlist London, Engeland (4/4), 9 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
Don't Think Twice, It's All Right (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
Why Try To Change Me Now (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob standing on piano)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Londen (met dank aan BobLinks). Het is de vierde show in de Britse hoofdstad, maar de enige van de vier in The SSE Arena, Wembley.


dinsdag 9 mei 2017

Setlist Liverpool, Engeland, 8 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
Don't Think Twice, It's All Right (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
Why Try To Change Me Now (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob center stage then sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob on piano)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van Liverpool van gisteravond (met dank aan BobLinks). Voor de gelegenheid geen Roll On, John of een uitvoering van Something.

maandag 8 mei 2017

Setlist Glasgow, Scotland, 7 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
To Ramona (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
This Nearly Was Mine (Bob standing at piano) (Live Debut)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob center stage then sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob center stage)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Glasgow, Scotland (met dank aan BobLinks).

zondag 7 mei 2017

Kronieken #20: De dag dat Feyenoord géén kampioen werd

Het is 7 mei 2017 en iedereen was het er wel over eens: Feyenoord zou landskampioen gaan worden! Het hele seizoen 2016/'17 stond de club uit Rotterdam-Zuid al bovenaan in de vaderlandse competitie. De wedstrijd tegen stadgenoot Excelsior zou de kampioenswedstrijd worden, tijdens de voorlaatste competitieronde. Maar niets bleek minder waar: de club uit de Rotterdamse wijk Kralingen versloeg de 'grote broer' uit de Kuip met liefst 3 tegen 0.
Terwijl veel voetbalsupporters zich met de belangrijkste bijzaak in het leven bezig hielden, hield ik me met anderen weer bezig met de belangrijkste hoofdzaak van het leven. Ik kon het niet nalaten dat ik tijdens de preek van vanmiddag aan Dylan moest denken. De dominee van dienst las onder meer een tekst uit Exodus 20, net nadat de Tien Geboden aan het volk zijn voorgelezen. Rondom deze voordracht siddert het volk van angst: de heiligheid van JHWH is hen te groot.
Het doet me denken aan Thunder On The Mountain, de opener van Modern Times uit 2006. In dit nummer gaat het ook over Gods grootheid uit Exodus. Bergen beven, de aarde trilt, niemand is zijn leven zeker wanneer de HEER verschijnt.
Ik moet ook denken aan I And I van Infidels, 1983: I and I / One say to the other, no man sees my face and lives.
Maar ik vermoed dat de predikant hier niet aan dacht. En de supporters in het Van Donge & De Roo Stadion evenmin.

zaterdag 6 mei 2017

Setlist Nottingham, Engeland, 5 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
To Ramona (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
Why Try To Change Me Now (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob center stage then sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob center stage)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Nottingham, Engeland (met dank aan BobLinks).



vrijdag 5 mei 2017

Setlist Bournemouth, Engeland, 4 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
To Ramona (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
Why Try To Change Me Now (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob center stage then sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob center stage)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Bournemouth, Engeland (met dank aan BobLinks).



donderdag 4 mei 2017

Setlist Cardiff, Wales, 3 mei 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
To Ramona (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
I Could Have Told You (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob center stage then sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob center stage)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Cardiff, Wales (met dank aan BobLinks).



woensdag 3 mei 2017

Opstanding

Deze week zijn we als Dylan-club weer bij elkaar gekomen. Zoals wel vaker bij dit genootschap, stonden we stil bij een thema. Deze week was het onderwerp 'Opstanding', omdat we in de weken na Pasen zitten. De opdracht bij deze avonden is helder: zoek een Dylan-tekst die bij het onderwerp past.
Zulke avonden leveren altijd mooie resultaten op. Zo kwam een der leden met het nummer God Knows, van Under The Red Sky uit 1990. Het is zo'n nummer waar je niet vaak naar luistert. Zo'n weggemoffelde song, ten onrechte. Toen de tekst tijdens de Dylan-avond werd beluisterd, raakte mij vooral het laatste gedeelte van het nummer. Zoiets gebeurd vaker bij Dylan: het is vaak het plot in zijn teksten die mij raakt.
Bij God Knows gaat het hierom:

God knows there’s a purpose
God knows there’s a chance
God knows you can rise above the darkest hour
Of any circumstance

God knows there’s a heaven
God knows it’s out of sight
God knows we can get all the way from here to there
Even if we’ve got to walk a million miles by candlelight

Kijk, op deze manier staan we op en kunnen we weer de miljoenen kilometers bij kaarslicht lopen. Een onbekend pareltje uit het oeuvre van Dylan.
Zelf kwam ik met twee nummers. Het eerste was Wait For The Light To Shine, de versie die Dylan speelde tijdens mijn eerste Dylan-concert. Opstanding heeft natuurlijk alles met licht te maken. Het tweede nummer nam ik in twee versies mee.
Het gaat om Red River Shore, door Ernst Jansz op uitstekende wijze vertaald als Het Meisje Van De Rode Rivier. Het origineel van Dylan is terug te vinden op Tell Tale Signs, het achtste deel uit de Bootleg Series en ooit (in 1997) afgekeurd voor het reguliere studio-album Time Out Of Mind. Jansz' vertaling staat op Dromen Van Johanna, het project waarbij de Doe Maar-frontman twaalf Dylan-teksten heeft overgezet naar het Nederlands.
Ook hier is het laatste couplet dat me ontroert, maar ook is dit het couplet dat past bij opstanding. Jansz vertaalt:

en nu hoorde ik van een man uit een verre tijd
en er gaat een vreemd gerucht
als iemand daar de dood in was gegaan
hij gaf hem aan het leven terug
ik weet niet in welke taal hij sprak
en of ze dat nog doen nu en hier
maar soms denk ik dat niemand mij hier ooit heeft gezien
dan het meisje van de Rode Rivier

In het Amerikaans van Dylan is de tekst als volgt:

Now, I've heard of a guy who lived a long time ago
A man full of sorrow and strife
Whenever someone around him died and was dead
He knew how to bring 'em back to life
Well, I don't know what kind of language he used
Or if they do that kind of thing anymore
Someties I think nobody saw me here at all
'Cept the girl from the Red River Shore

In deze originele tekst komt de profetie uit Jesaja 53 naar voren: Hij werd veracht, door mensen gemeden, hij was een man die het lijden kende en met ziekte vertrouwd was, een man die zijn gelaat voor ons verborg, veracht, door ons verguisd en geminacht. In de vertaling van Jansz komt dit Bijbelgedeelte minder naar voren. Maar dat geeft niet.
Enfin.
Opstanding. Het leverde weer mooie en opvallende bevindingen op.

dinsdag 2 mei 2017

Ahoy

Vijftien jaar geleden ging ik voor het eerst naar een optreden van Bob Dylan. Ik was kort daarvoor “ingestapt” bij Dylan, bij de release van zijn album “Love & Theft”. Na deze kennismaking met de 'studio-Dylan', wilde ik ook een concert van de zanger meemaken. En dat gebeurde dus 2 mei 2002, in Ahoy, Rotterdam.
Het kaartje kostte €38,50, waar nog €4,08 aan servicekosten overheen kwamen. Geen voorprogramma, geen afterparty. Maar wel een uitstekend concert! Met Jim Keltner als invaller op de drums, George Receli had een polsblessure. Verder bestond de band uit bassist Tony Garnier en de gitaristen Charlie Sexton en Larry Campbell, die bij twee nummers het achtergrondkoor vormden.
Wat ik me nog herinner van het concert? Niet eens zo heel erg veel meer, maar gelukkig kan ik teruggrijpen op een bootleg. Zodoende kan ik dit optreden regelmatig terugluisteren. Wat ik mij herinner: we waren met een groepje van drie broers (incluis mijzelf), een huisvriend en diens kameraad. Deze kameraad kwam uit Engeland, en was in 1978 ook bij een Dylan-concert geweest. In 1978 deed Dylan onder meer Budokan aan, wat resulteerde in een geweldige live-plaat.
Ik herinner me dat we naast Frank Boeijen in de zaal stonden. Of Frank Boeijen naast ons, dat kan natuurlijk ook. Wat ik me ook nog herinner, is dat Dylan Blind Willie McTell speelde, en dat wij elkaar aankeken, omdat we verheugd waren met dit nummer. Live tijdens óns concert! Wat wil een Dylan-fan nog meer?
Veel meer herinner ik me na vijftien jaar niet meer. Tenminste, niet wat ik met zekerheid kan zeggen. Want mede dankzij de bootleg, kan het zomaar zo zijn dat die opnames zorgen voor “nieuwe herinneringen”, die ik in werkelijkheid niet zelf heb opgedaan.
Enfin. We zijn vijftien jaar verder. Inmiddels staat het aantal Dylan-concerten op 9, verdeeld over drie concertzalen (Ahoy, Heineken Music Hall/AFAS Live en Carré). In de tussentijd werd politieke nieuwkomer Pim Fortuyn vermoord (vier dagen na “Ahoy”), kwam Jan Peter Balkenende op en ging hij ten onder, slaagde ik achtereenvolgens voor de mavo, de havo en de opleiding Journalistiek, verhuisde ik naar Leeuwarden, ben ik ouderling geworden. Om maar eens wat zaken te noemen – vijftien jaar.

maandag 1 mei 2017

Setlist Londen, Engeland (3/4), 30 april 2017

Things Have Changed (Bob standing at piano)
To Ramona (Bob sitting at piano)
Highway 61 Revisited (Bob standing at piano)
Beyond Here Lies Nothin' (Bob sitting at piano)
I Could Have Told You (Bob center stage)
Pay In Blood (Bob standing at piano)
Melancholy Mood (Bob center stage)
Duquesne Whistle (Bob sitting at piano)
Stormy Weather (Bob standing at piano)
Tangled Up In Blue (Bob center stage then sitting at piano)
Early Roman Kings (Bob standing at piano)
Spirit On The Water (Bob sitting at piano)
Love Sick (Bob center stage)
All Or Nothing At All (Bob center stage)
Desolation Row (Bob standing at piano)
Soon After Midnight (Bob standing at piano)
That Old Black Magic (Bob center stage)
Long And Wasted Years (Bob center stage)
Autumn Leaves (Bob center stage)

Encore

Blowin' In The Wind (Bob sitting at piano)
Ballad Of A Thin Man (Bob standing at piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Londen (met dank aan BobLinks).
Uit de column van Rob Schouten in dagblad Trouw van vandaag: “'Bob Dylan is ook niet mooi,' zei ik, 'maar juist daarom is het zo intrigerend. Soms moet kunst lelijk of confronterend zijn om je op te schudden.”