Alweer vele jaren later
zal Ballion zijn ervaringen bij La Dernière Heure verwerken
in de roman – eigenlijk eerder een verzameling schetsen – Par
fil spécial (ofte wel 'Van onze bijzondere
verslaggever'). Het is zijn eigen versie van Modern Times: een
boek waarin machines een belangrijker rol spelen dan mensen en waarin
mensen niet méér zijn dan machines-om-nieuws-te-produceren. Daarin
staat wat een omschrijving van zijn baan als secretaris inhoudt:
'Nieuwsberichten, commentaren, columns, de prijs van de boter,
toneelrecensies: alles wat in onze krant terechtkomt, wordt kopij
nadat het eerst onder het potlood van de secretaris is doorgegaan.
Nederig potlood! Het schrijft de titels. Het bewerkt, het gumt weg,
het verbetert. Het past bepaalde principes toe: sommige daarvan
worden in de grammatica's uitgelegd, andere hebben niks met
grammatica te maken. Een streep hier, en die manke zin loopt weer:
dat is grammatica. Een komma daar, en die drie regels die “zwart”
beweerden, zeggen nu “wit”: dat is geen grammatica meer.'
Uit: Frans Denissen –
De gigolo van Irma Ideaal. Andre Baillon, of een geschreven leven,
pag. 135, Uitgeverij Promotheus Amsterdam, eerste druk 1998
Geen opmerkingen:
Een reactie posten