woensdag 29 juli 2020

Politieke campagnes

Een aantal grote, internationale muzikanten heeft een open brief geschreven aan de Amerikaanse Democratische en de Republikeinse Partij waarin gevraagd wordt te stoppen met het ongeautoriseerd gebruik van hun muziek tijdens politieke campagnes. Dat meldt het blad Variety.
Ik kan me niet herinneren dat ooit een song van Bob Dylan is gebruikt voor een presidentscampagne. Misschien komt dat omdat ik de campagnes nooit zo op de voet volg. En dan is het mijn eigen tekortkoming.
Wel weet ik dat de mannen van The Band zich hebben geleend voor een Democratische kandidaat. Voor Jimmy Carter nam de band het nummer Georgia On My Mind, gezongen door pianist Richard Manuel. Het was het laatste nummer van de Canadees-Amerikaanse formatie in de klassieke samenstelling.

zondag 26 juli 2020

Drafi Deutscher

Zaterdag was een merkwaardige dag. Want het was de 55e verjaardag van Dylan's elektrische optreden op het Newport Folk Festival. Tom Willems zet enige nuances bij het beeld dat sindsdien over dit optreden is ontstaan.
Bob Dylan werd in de rug gesteund door Michael Bloomfield, Sam Lay, Al Kooper, Jerome Arnold en Barry Goldberg, met wie Dylan de nummers Maggie's Farm, Like A Rolling Stone en It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry speelde en vertrokken.
Pete Seeger wilde, zoals de overlevering dat vertelt, de stroomkabels doorhakken. Als protest voor de muzikale ommezwaai van zijn folk-adoptie. Of omdat het geluid gewoon zo hard was, dat je niets hoorde - en omdat Seeger met zijn gehoorapparaten last had van het geluid.
Mythes hebben zo hun eigen waarheden, die naast elkaar blijven bestaan.
Na een korte pauze kwam Bob Dylan voor een tweede maal het podium op, ditmaal zonder band, en speelde It's All Over Now, Baby Blue en Mr. Tambourine Man.
Ik kreeg gisteren de elpee Gemischte Gefühle van Drafi Deutscher in handen. Omdat hier een cover is te horen van een nummer van Bob Dylan. Het gaat om Wigwam. Wat kun je daar nou aan coveren? Een lied met een gitaar en een zanger die een melodie humt.
Drafi Franz Richard Deutscher heeft een tekst op de melodie gezet en de titel veranderd naar Weil Ich Dich Liebe. Van Wigwam is alleen nog een verre echo te horen. Desalniettemin krijgt Dylan nog wel een deel van de credits.
Ik heb wel eens betere covers en bewerkingen van Dylan-songs gehoord.

zaterdag 25 juli 2020

Leonard

Freek de Jonge sprak in zijn bijdrage in de BOBcast over imperfectie. En dat imperfectie bij Dylan een rode draad is in zijn carrière. Een nummer opnemen en dóór! Die gedachte onderstreep ik wel. De studio-albums van Dylan zijn momentopnames. Soms ook niet meer dan een probeersel of een aanzet.
Het beste voorbeeld is dat van Blind Willie McTell, dat op The Bootleg Series vol. 3 is terug te vinden. De opname was mooi, maar niet goed genoeg om mee te nemen op de elpee Infidels. En dus verdween het in de kast, om pas in 1991 weer tevoorschijn te worden getoverd.
De mannen van The Band, in een herschikking weer bijeen, hoorden dit nummer en maakten een eigen versie van 'Willie'. Die versie was volgens His Bobness de definitieve uitvoering van dat nummer.
Ik moest door De Jonge ook denken aan Leonard Cohen. Net als Dylan Joods. En dichter. Beiden genoemd als laureaat van de Nobelprijs voor de Literatuur; Dylan kreeg die in 2016, het jaar dat Cohen het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde.
Cohen schreef het nummer Anthem, met daarin de mooie zin: There is a crack in everything / That's how the light gets in.
En zo is het.

vrijdag 24 juli 2020

Strand

Time is an ocean but it ends at the shore
You may not see me tomorrow

Aan deze zinnen uit Oh Sister moest ik deze week denken. De reden is vrij eenvoudig: ik stond aan een kust, tijdens een vakantie. En dan denk je onwillekeurig aan tijd, water, kusten, afscheid nemen. Het bekende werk.
De afgelopen week kreeg ik opnames binnen van het optreden in Hamburg, vorig jaar. Daar was ik met een collega. Hij weet hoe je online aan opnames kunt komen. Dat is dus genieten van dat optreden in Barclaycard Arena.
Mooie herinneringen.
En tegelijk nog denken aan het verscheuren van de foto van de paus door Sinead o'Connor.


maandag 20 juli 2020

30th anniversary

In 2014 werd The 30th Anniversary Concert Celebration opnieuw uitgebracht, dit keer op zowel cd als dvd. Het album kwam ook al in 1992 uit. Het is de live-registratie van een groot feest. Bob Dylan was 50 geworden én zijn debuutalbum was precies drie decennia jong. Kwade tongen beweerden daarnaast dat de cirkel van 's mans carrière rond was: hij bracht twee folkalbums uit en er verscheen een box met onbekend materiaal.
Niets is minder waar, gelukkig.
De dvd verschilt van de cd-uitgave. Natuurlijk. Een commerciële afweging. Op beide uitgaven staan wel een of twee nummers die de andere uitgave niét heeft; als je dat nummer toch wilt zien of horen, moet je die andere uitgave ook kopen, en krijg je dus ook iets extra's wat je al hebt of niet per se wilt hebben.
Op beeld zie je wat je op de cd enkel hoort. Je ziet de aankondigers aan de zijkant van het podium de volgende artiest aankondigen. Je hoort de langere toespraken tussendoor. Je ziet dat geluid en beeld niet altijd synchroon lopen. Je ziet veel vrienden, namen voorbij komen.
En op de dvd staat ook de bijdrage van Sinead O'Connor. Op de eerste cd-uitgave en de heruitgave staat haar bijdrage niet. Zij werd uitgejoeld door de Dylan-fans, omdat zij kort daarvoor als de paus het kindermisbruik had aangekaart.
Als wraak voor dit gejoel declameerde Sister Sinead de tekst van War, geschreven door reggae-frontman Bob Marley. Waarna zij in de armen werd genomen door Kris Kristofferson. Aan Neil Young vervolgens de ondankbare taak om de draad weer op te pakken.
Dat deed ome Neil overigens uitstekend, met zijn versies van Just Like Tom Tumb's Blues en All Along The Watchtower.

zondag 19 juli 2020

BOBcast: Freek de Jonge

In de vijfde aflevering van de BOBcast is Freek de Jonge te gast. Zijn betrokkenheid op Dylan is natuurlijk bekend: in 1997 scoorde De Jonge een nummer 1-hit met zijn bewerking van Death Is Not The End. Bij de domineeszoon werd dat Leven Na De Dood.
De serie van de VPRO gaat over Dylan, maar ook over de geïnterviewde zelf. Een aantal uitspraken blijft toch hangen. Over de imperfectie. Dat Dylan zijn nummers opnam en hup, door. "Beter aan iets nieuws beginnen dan blijven frummelen aan wat al bestaat."
Of neem dat Dylan 'in de Heer raakte'. "Je wilt toch met een gelijke praten."
Naast dat God ook iets van discipline geeft.

zaterdag 18 juli 2020

John Lewis

John Lewis, een van de pioniers van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, is overleden. Dat heeft de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi bekendgemaakt. 
De 80-jarige Lewis was de laatst overlevende van de groep van zes burgerrechtenactivisten die onder leiding van Martin Luther King in de jaren 60 richting gaven aan het Afro-Amerikaanse protest tegen discriminatie en voor gelijke rechten. Hij was op 23-jarige leeftijd een van de organisatoren van de grote mars naar Washington in 1963 en sprak de mensenmassa toe vlak voor King zijn beroemde 'I have a dream'-speech hield.
Het is dezelfde tocht als waar Bob Dylan onder meer zijn nummer North Country Blues speelde. Mooi liedje.

vrijdag 17 juli 2020

Geel vinyl

Vier weken nadat de cd-versie van Rough And Rowdy Ways verscheen, is er nu dan ook de elpee-uitvoering op de markt gebracht. En net als bij de cd, kocht ik de nieuwe Dylan niet bij mijn vaste platenboer Wobbe, maar bij King Kong - little elves.
Het resultaat is bekend. Een prachtig album, verdeeld over tien nummers, met dat lange nummer over de moord op John F. Kennedy. Minstens net zo leuk zijn de trivia, de randverschijnselen, de manier waarop deze geluidsdrager vorm krijgt.
Rough And Rowdy Ways (RARW) is geperst op twee schijven. Dat vinyl is niet standaard-zwart, maar geel. Het geluid is er uiteraard niet minder om. De tien nummers zijn verdeeld via het schema 3-3-3-1 nummers. Drie keer drie is negen, Murder Most Foul beslaat met zijn 17 minuten de vierde plaatkant.
Net zoals Sad-Eyed Lady of the Lowlands op Blonde On Blonde en Highlands op Time Out Of Mind.
De package van de elpee heeft dezelfde vormgeving als de cd. Maar anders dan de cd, hebben de elpee-schijven nog een extra kartonnen hoes. Op de achterkant van die hoezen staat welke songs op de betreffende schijf staan.
De voorkant van schijf A/B staat de 'singelhoes' van False Prophet, inclusief de aankondiging 'From the forthcoming album by Bob Dylan'. De voorkant van de hoes van plaat C/D heeft de foto die verscheen bij de release van I Contain Multitudes, de gitaarspelende Dylan.
De elpee-versie heeft alleen al vanwege de (grotere) hoes een meerwaarde bovenop de cd-release. Vanavond de hoes maar naast mijn bed zetten.

donderdag 16 juli 2020

BOBcast

Sinds eind mei wordt elke twee weken een nieuwe aflevering vrijgegeven van de BOBcast. Een initiatief van de VPRO, ter voorbereiding op de 80e verjaardag van Bob Dylan.
Het idee is natuurlijk erg leuk. Steeds een uitzending van om en nabij een uur, waarbij de gast uitgebreid mag vertellen over zijn of haar fascinatie met Dylan. Je kunt natuurlijk niet gauw te weinig aandacht besteden aan Dylan.
Op het blog van Tom Willems wordt de BOBcast ook besproken. Natuurlijk. Wat wil je van misschien wel de grootste Dylan-blog in de Lage Landen? De reacties van de lezers en fellow Dylan-fans zijn niet mals. Grachtengordelig, slordige feitjes, volstrekt oninteressante, moeizame gesprekken. En de kritiek is ook wel terecht.
We kennen het commentaar inmiddels wel, waarbij de mensen van dienst elkaar napraten. Over met de rug naar het publiek (hoe recent is dat, en hoe vaak gebeurde dat?), de dansende benen, de praatjes tussendoor en het gebrek daar aan. Beetje gewauwel, geklets.
Het wordt heel anders als je Tom Willems uitnodigt voor de BOBcast. Misschien is hij ook wel gevraagd, maar heeft hij vriendelijk bedankt. Je weet soms niet welke voorbereidingen zijn getroffen.
Overigens, de aflevering met Huub van der Lubbe vond ik zeker de moeite waard om wel te luisteren.

maandag 13 juli 2020

Live Aid

Vandaag is het 35 jaar geleden dat Live Aid werd gehouden. Eén concert, twee locaties en tientallen muzikanten die acte de présence geven. Het optreden dat Queen gaf, wordt algemeen beschouwd als het beste concert aller tijden.
Voor zover je concerten met elkaar kunt vergelijken. Het is geen economie. Alsof een rockconcert beter is dan de uitvoering van de Matthäus Passion. Alsof twintig minuten meer zegt dan twee uur. Alsof zes nummers van meer belang zijn dan zestig.
Of toch wel? Het optreden van Bob Dylan, samen met de Stones-gitaristen Keith Richards en Ron Wood, als een der slechtste optredens ooit wordt beschouwd. Omdat het trio lichtelijk beschonken was. Maar ook omdat Dylan voorstelde om een deel van de opbrengst niet naar Afrika, maar naar de armlastige boeren in de Verenigde Staten te schenken.
Bij Bob Geldof kwam het stoom uit de oren.
Dylan had sowieso al een matige reputatie bij dit goede doelen-gebeuren. De opnames voor de clip van We Are The World gingen niet vanzelf - zoek maar eens de beelden op YouTube.
Ach. Dylan de protestzanger. "We" liepen met hem weg toen hij de maatschappelijke verhoudingen bekritiseerde. Toen Dylan protest aantekende of enige nuances aanbracht bij andere vormen van kritiek, was het gedaan met de vriendschap met Dylan.
Het zijn maar wat wilde ideeën naar aanleiding van de 35e verjaardag van Live Aid.

zondag 12 juli 2020

Travelin' Thru

Opeens had ik zin om Travelin' Thru te luisteren. Het is deel 15 uit de Bootleg Series en behandelt de periode 1967 tot 1969. Jaren waarin Dylan zijn albums John Wesley Harding en Nashville Skyline opnam. Maar ook de jaren dat hij met The Band zat te jammen (1967) en huisvader was.
Enfin.
Johnny Cash is op dit album ook te horen. Een uitstekende gastmuzikant, natuurlijk.
Deze aflevering uit de Bootleg Series, helemaal onverwacht kwam dat niet. Het is voor een gedeelte te herleiden tot het overlijden van Charlie Daniels. De country-ster is te horen op onder meer Nashville Skyline.
Een andere reden is de verschijningsdatum van dit album: vrijdag 1 november 2019. Een dag later had ik het 'Dankweekend' van Project Beerze. We keken terug op de zomer van dat jaar, en we keken vooruit met onder meer een Visiedocument.
Dat was geen fijne ochtend, maar ik wordt dit seizoen nog wel vaak aan dit 'weekend' herinnerd. 
Het zijn van die kleine triviale zaken, waardoor ik zin krijg in een album.

vrijdag 10 juli 2020

Rob Mutsaerts

Mgr. Rob Mutsaerts is hulpbisschop van ‘s-Hertogenbosch. En hij is fan van Bob Dylan. De katholieke geestelijke is een van de geïnterviewden voor de zogenoemde BOBcast.
Deze podcast-serie verschijnt elke twee weken en eindigt rond de 80e verjaardag van de zanger. Ter voorbereiding op ‘zijn’ BOBcast, schreef Mutsaerts alvast een column voor het Katholiek Nieuwsblad.
Over Dylan, over somberheid, over hoop, over God. Een prima verhaal.
Ik moet denken aan de katholieke kerk. In 1997 trad Dylan op tijdens de Jongerendagen. Daarbij kwam Dylan op audiëntie bij de toenmalige paus Johannes Paulus II. Diens opvolger paus Benedictus XIV, was als kardinaal ook aanwezig bij dit feest. Maar die was minder gecharmeerd van Dylans aanwezigheid.
Enfin.
BOBcast. Met een geestelijke uit de kerk. Mooi.
Met dank overigens aan Harm Peter Smilde, die de katholiek al interviewde voor zijn boek How Does It Feel? Dat was mijn eerste Dylanesque kennismaking met Mutsaerts.

woensdag 8 juli 2020

Charlie Daniels

Afgelopen maandag overleed country-zanger Charlie Daniels. Hij werkte onder meer mee op het album New Morning van Bob Dylan. Met dit album zou Dylan zich, volgens sommige besprekers, revancheren voor het dubbelalbum Self Portrait.
Op New Morning staat het liedje If Dogs Run Free, waar Daniels mede-verantwoordelijk voor is. Althans, zowel het nummer van het liedje als de naam van de sessiemuzikant staan op één hoes vermeld.
In 2002 was ik bij mijn eerste concert van Bob Dylan. Eén van de nummers van de lange setlist van die avond was If Dogs Run Free. Ik zou het bijna vergeten zijn, als ik niet een opname van dit optreden weer uit de kast pakte.

Dit blog staat ook op FritsTromp.nl.

dinsdag 7 juli 2020

Charlie Daniels

Charlie Daniels is maandag op 83-jarige leeftijd aan een beroerte overleden in een ziekenhuis in Tennessee. Hij is onder meer te horen op de Dylan-albums Nashville Skyline, Self Portrait en New Morning. Reden genoeg om op dit blog stil te staan bij diens overlijden.

maandag 6 juli 2020

Just like a woman

She takes just like a woman, yes, she does
She makes love just like a woman, yes, she does
And she aches just like a woman
But she breaks just like a little girl

Met dit refrein uit Just like a woman beschrijft Dylan zijn relatie met Edie Segdwick. De Nederlandse zanger Ernst Jansz heeft het nummer uitstekend vertaald naar Als Een Vrouw. In een brief aan zijn beste vriend H., legt Jansz verantwoording af over zijn vertaling. En gaat hij dieper in op de achtergronden van dit nummer.
Ik moest hier aan denken, vanwege een andere vrouw. Een klein meisje. Met dit verschil dat de situatie waar ik nu naar verwijs, niet tot een definitieve breuk heeft geleid.

zondag 5 juli 2020

Laatste keer?

Vandaag is het een jaar geleden dat ik Bob Dylan in Hamburg zag optreden. Het was mijn eerste buitenlandse (Dylan)-concert, de tiende keer dat ik met de bard in dezelfde ruimte verkeerde. Ik was er met een collega van mij, Fokke - net als ik fervent fan. Zoiets schept een band, zeker als je samen zo'n reis onderneemt naar de Duitse havenstad.
Op zwakke momenten denk ik dat dit mijn laatste concertbezoek aan Dylan is geweest. De coronamaatregelen noopten de man al tot thuisblijven; optredens in Japan en in de Verenigde Staten werden geannuleerd. En de zanger is in zijn 80e levensjaar: ziet hij het nog wel zitten om in gezonde tijden weer de grote plas over te steken? Of gaat hij mei libben en wolwêze met de tourcamper door zijn eigen geboorteland?
Het zijn vragen waar je nu geen antwoord op krijgt. Je weet zoiets ook pas achteraf.

vrijdag 3 juli 2020

Tears of rage

Zaterdag is het de nationale feestdag in de Verenigde Staten van Amerika. De Amerikanen vieren Independence Day, ter viering van de aanname van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring van 4 juli 1776. In deze verklaring werd de onafhankelijkheid van de VS tegenover het Koninkrijk Groot-Brittannië bevestigd.
Ik verheug me op deze dag. Niet omdat ik een Amerikaan ben, wel omdat het uitnodigt om een lied te draaien. Dat is het nummer Tears Of Rage, afkomstig van het debuutalbum Music From Big Pink van The Band. Tekst en muziek zijn van Bob Dylan en Band-pianist Richard Manuel. Het duo zet hoog in: We carried you in our arms / On Independence Day / And now you’d throw us all aside / And put us on our way.
Een repetitie-versie is terug te vinden op The Basement Tapes, opgenomen in de kelder van diezelfde roze woning. 
Daar verheug ik me dus op, om te luisteren.

woensdag 1 juli 2020

Administratie RARW

De hoes van Rough And Rowdy Ways vertelt wat feitjes, maar bij lange na niet alle wetenswaardigheden. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als Bjorner.com. Op deze website is wel de administratie terug te vinden.
Zoals over de opnameperiode: januari en februari 2020. Dus nog voordat sprake was van een corona-pandemie. Zelfs nog voordat gedacht werd aan het annuleren van optredens.
Minstens net zo interessant is de muzikale bijdrage van de artiesten. En van de gastartiesten. Bjorner meldt: 

Bob Dylan (guitar).
Charlie Sexton (guitar), Donnie Herron (violin, mandolin, steel guitar), Robert Britt (guitar), Tony Garnier (bass).
6 Bob Dylan (harmonica).
2, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 10 Matt Chamberlain (drums).
5 Matt Chamberlain (percussion).
1, 2, 3, 4, 5, 7, & 8 Blake Mills (guitar).
4 Charlie Sexton (background vocals).
10 Donnie Herron (violin).
9, 10 Benmont Tench (Hammond organ).
10 Alan Pasqua (piano).
10 Fiona Apple (piano).
Fiona Apple (background vocals).
Tommy Rhodes (guitar, vocals).

Het maakt misschien voor de muziek niets uit. Het wordt niet mooier of slechter. Maar als je deze informatie ziet, wil je het ook wel gewoon weten.