Meer bloed, meer nummers

De dag die je wist dat zou komen: de dag dat More Blood, More Track verscheen. Het is aflevering 14 uit de Bootleg Series van Bob Dylan en is vandaag, Allerzielen 2018, verschenen. More Blood, More Tracks behandelt het geboorteproce van Blood On The Tracks, één van Dylan's meesterwerken.

Het verhaal over Blood On The Tracks is al de moeite waard. Na een ruzie met Columbia Records, begin jaren zeventig, maakt Dylan de overstap naar Asylum Records van David Geffen. Hier verschijnen de albums Planet Waves en Before The Flood, beiden met The Band; het eerste is het enige studio-album van Dylan & The Band, het tweede is een live-dubbelaar van de eerste tournee van Dylan in 8 jaar tijd.

Als wraak van Columbia, verschijnt in 1973 het allegaartje Dylan, met outtakes van Self Portrait en New Morning. De zanger zelf had nog een album tegoed volgens het contract met Columbia, wat hiermee dan is ingevuld. Maar na een jaar of drie is alles weer koek en ei tussen Dylan en Columbia, en mag Dylan weer albums maken bij deze platenmaatschappij.

Het eerste album is Blood On The Tracks en vertelt over een huwelijk in ontbinding. Het zou over het huwelijk van de maestro zelf moeten gaan, want zoon en muzikant Jakob Dylan vertelde later over dit album: "the songs are my parents talking." De meeste nummers gaan over liefdesverdriet, boosheid en eenzaamheid. Maar volgens de zanger zelf zijn de teksten gebaseerd op de korte verhalen van Anton Tsjechov.

Alle nummers van dit album in september opgenomen in New York en geproduceerd door Phil Ramone. Als studio werd gekozen voor Studio A van A&R Studios in New York, dezelfde plek als waar Dylan zijn carrière ooit startte. Mede dankzij schilderlessen van de Russische Amerikaan Norman Raeben, is Dylan over zijn writer's block gekomen en weer terug op een creatief hoogtepunt. In vier dagen tijd neemt Dylan het nieuwe album op, bij sommige nummers bijgestaan door een band, soms enkel met een basgitaar en zelfs enkel met zijn mondharmonica en akoestische gitaar: back to the old days.

Ramone maakt alvast drukpersingen van Blood On The Track, als Dylan eind dat jaar naar Minnesota vertrekt, om de feestdagen met zijn familie door te brengen. Daar laat hij de testpersing horen aan zijn broertje David Zimmerman, die zijn grote broer weet te verleiden om een aantal nummers opnieuw op te nemen. Hier en daar een kleine tekstuele wijziging, en ondersteund door musici uit Davids vriendenkring in Minnesota. In Sound 80 Studio in Minneapolis worden vijf nummers opnieuw op de plaat gezet.

Deze nieuwe opnames, aangevuld met de overige vijf New Yorkse nummers, vormen de officiële release van Blood On The Tracks, dat 20 januari 1975 in de schappen ligt. Maar zoals het gaat in de ondoorgrondelijke wereld van de bootlegs, via een lek zijn ook de oorspronkelijke New York-tapes gaan circuleren onder de Dylan-fans.

Tot vandaag lagen die originele tapes in de kluizen van Columbia Records en – zij het in mindere of belabberde staat – bij de Dylan-verzamelaars. Nu zijn die tapes uitgebracht in drievoud. Een enkele eenvoudige cd, een dubbel-elpee met dezelfde tracks als de cd-versie én een box met zes cd's met alle opnames van de nummers. Uiteraard bevat de box ook een mooi boekwerk, leuke verhalen en prima foto's.

Als altijd is het interessant om te kijken of in het boekwerk nog Nederlanders worden genoemd. Net als bij de box Trouble No More (de Bootleg Series over de Jesus Years), worden twee Nederlanders genoemd. De eerste Nederlander is Arie de Reus, de huisarts (in ruste) te Eefde en een halve eeuw Dylan-verzamelaar. De Reus wordt genoemd in een illuster gezelschap: “A great deal of the ephemera included in this package would not be possible without the gracious assistance of the following.”
Ephemera, ik heb het even moeten opzoeken wat dit woord betekent. Het woordenboek vertaalt het als volgt: “1: ééndagsvlieg, efemeride; 2 efemera”. Als je wat verder struint rondom dit woord, heeft het ook iets met sterrenkunde te maken. Je zou dus kunnen zeggen dat dit woord te maken heeft met iets dat snel opvlamt, kort te zien is om vervolgens even snel weer af te taaien.

Die andere Nederlander is Jeroen van der Meer, product manager. Volgens zijn LinkedIn-pagina is Van der Meer Senior Director Marketing Legacy Recordings at Sony Music Entertainment, het moederbedrijf van Columbia Records. Tussen 1985 en 1991 studeerde hij Economie aan de Universiteit van Amsterdam. We zullen het de Amerikanen niet euvel duiden dat ze de achternaam van Jeroen per abuis spellen als 'van deer Meer'.

Er is nog een foutje geslopen bij de productie van More Blood, More Tracks. Er ontbreken vier pagina's uit Dylans notitieboekje. Die pagina's kunnen van Dylans officiële website worden gedownload. Zo zijn ze dan ook wel weer.

Nog één ding. More Blood, More Tracks verschijnt een jaar na de vorige aflevering uit de Bootleg Series, Trouble No More. Het lijkt een trend te worden dat deze boxen elkaar steeds sneller opvolgen; of in ieder geval het eerste weekend van november. Zo vlak voor december, met sinterklaas en Kerst. Zo'n Dylan-release lijkt een aankondiging te zijn van Jack Frost, dat weer de aankondiger van de winterperiode is.

En het is het pseudoniem waar Dylan zijn reguliere studio-albums mee produceert.

Zes cd's, uren aan muziek. Mooi om zo de donkere herfstdagen mee door te komen.

Dit blog verscheen ook op FritsTromp.nl.