Sommige artiesten hebben aan alleen hun voornaam of achternaam genoeg. Wie de naam Elvis laat vallen, heeft het over Elvis Presley. Wie het heeft over Dylan, praat over Bob Dylan. Voor Jakob Dylan schijnt zijn achternaam niet een rol te hebben gespeeld. Ik heb wel eens gehoord dat Jakob het muzikale succes van onder meer The Wallflowers vooral op eigen kracht heeft geboekt; sommige fans zouden misschien niet eens weten wie Bob is.
Ik denk er aan, nu de solo-albums van 'de kleine Dylan' op de achtergrond draaien. De albums Seeing Things en Women and Country worden afgespeeld via een nieuwe geluidsinstallatie. Dank, Huug! Een klein cadeautje. Je wordt immers maar één keer 37.
Ondertussen denk ik aan de aanstaande kroning van de Britse vorst Charles. Die kroning, vooral een ceremoniële gebeurtenis, vindt 6 mei aanstaande plaats. Zijn tweede echtgenote koningin-gemalin Camilla zal bij de plechtigheid de kroon van koningin Mary dragen. Die koningin Mary, Queen Mary, zij is is mijn vriendin.
Nee nee, niet mijn vriendin. Maar die van de mannelijke hoofdpersoon uit Just Like A Woman. She takes just like a woman, yes, she does / She makes love just like a woman, yes, she does / And she aches just like a woman / But she breaks just like a little girl.
Ik neem het ter kennisgeving aan. Om dan door te stomen naar het nummer Tempest van het gelijknamige album uit 2012. Dit nummer gaat over de ondergang van de Titanic, het schip dat niet zou kunnen vergaan. Maar ja, tijdens die eerste transatlantische tocht, in de nacht van 14 op 15 april 1912, verging het schip alsnog.
Van het wrak van het onzinkbare schip zijn nu beelden beschikbaar gekomen. De NOS citeert in haar verhaal onder andere duiker Robbert Ballard: "Ik denk dat iedereen zich afvraagt: wat had ik gedaan? Zou ik alles hebben gedaan om mijn leven te redden? Of zou ik net als de ontwerper van de Titanic, Thomas Andrews, mijn reddingsvest aan een vrouwelijke passagier hebben gegeven en in de salon zijn blijven zitten terwijl het schip zonk? Alle aspecten van de menselijke aard speelden hier een rol."
Dat doet me denken aan die ene alinea uit Dylan's verslag van het zinken van de Titanic.
Jim Dandy smiled
He'd never learned to swim
Saw the little crippled child
And he gave his seat to him
Dan breekt mijn hart, elke keer weer...
Misschien goed om na drie keer dit nummer te luisteren over te stappen op Nashville Skyline. Al is het maar vanwege het nieuwe boek van Jochen Markhorst, dat dit album behandelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten