Morgen is het Valentijnsdag. Ik doe niet mee aan dit feest. Beetje te commercieel. En te groots. Daar komt bij dat als mijn liefde voor mevrouw Frits van deze ene dag in het jaar afhankelijk is, dan gaat er ook wel iets mis.
Valentijnsdag is wel een mooie gelegenheid om Love Minus Zero/No Limit te draaien. Ik verheug me op dit lied. Ik denk dat ik morgen maar begin met de uitvoering van Dylan en zijn band in Ahoy, dat concert van mei 2002. Met Larry Campbell op steel guitar.
Om daarna over te stappen op de live-versie van zo'n anderhalf jaar later, in de Heineken Music Hall. (Bob op dat malle keyboard met piano-geluid, Larry Campbell met de pedal steel, Freddy Koella op akoestische gitaar en Tony Garnier achter zijn elektrsiche basgitaar. Mooi.
She knows too much to argue or to judge.
Het kan wat muziek betreft niet gauw genoeg 14 februari zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten