Light Come Shining

Andrew McCarron heeft een boek gepubliceerd over het leven en werk van Bob Dylan: Light Come Shining. Hierin gaat McCarron in op drie crises in het leven van Dylan. Het gaat hierbij om het motorongeluk in 1966, de bekering in 1978 en de Godservaring in een bar in Californië in 1987. Voor dit boek heeft McCarron geen interviews of research gedaan – in die zin, dat hij zich enkel beroept op bestaande vraaggesprekken.

Zoals het interview uit 2012, met Mikal Gilmore van Rolling Stone. Hierin heeft Dylan het onder meer over de transfiguratie, dat heeft plaatsgevonden rondom zijn mysterieuze motorongluk. Maar waar ik vooral erg benieuwd naar ben, is die ervaring, die crisis uit 1987.

Een crisis was het zeker, dat jaar. Het was de tijd van de opnames van Hearts Of Fire, één van de films waar Dylan een rol in speelt. Niet een grote klassieker, deze film. Zelfs niet als “awkward”-film. Het was het jaar dat Dylan tourde met Tom Petty & The Heartbreakers en The Grateful Dead. De periode dat hij begon aan zijn Never Ending Tour. De tijd dat hij getrouwd was met Carolyn Dennis, de moeder van zijn dochter Desiree Gabrielle Dennis-Dylan. De fase in zijn carièrre, waarin Dylan kampte met een writer's block – hoewel hij voor The Traveling Wilbury's dan weer wél muziek kon schrijven. Het was in die tijd dat de rechtszaak met zijn voormalige manager Albert Grossman tot een afwikkeling kwam – gedoe met rechten en zo, inzake de Witmark Demos.

Maar dus ook de tijd dat Dylan opnieuw door God werd aangeraakt. Het frustreert me dat ik niet weet waar McCarron op doelt. Ik ken deze passage niet. Het komt niet bij me boven, dit incident. De crisis, daar kan ik me alles bij voorstellen en indenken. Maar dat God juist op dát punt weer in Dylan's leven kwam? Ik moet het boek maar gewoon lezen, denk ik. Het is nog even afwachten, Bol.com levert het boek pas eind maart af.

Geduld, geduld.