Vandaag ontving ik via de
post twee pakketjes, die te groot zijn voor het reguliere post-werk.
Het eerste is een dik pakketje van Bol.com, met daarin een boek. Het
betreft de Bob Dylan-aantekeningen tussen februari 2015 en april 2016
van blogger Tom Willems, gebundeld onder de titel Geef De Anarchist
Een Sigaret. De auteur is misschien wel de grootste Dylan-kenner van
de Lage Landen; in ieder geval troeft hij mij af als het gaat om
(triviale) feitjes rondom onze gezamenlijke held.
Het verschil moet er
zijn.
De blog van Tom is
interessant, niet alleen vanwege zijn eigen stukken, maar ook vanwege
het podium dat Bob Dylan In (Het) Nederland(s) Is. Zo schreef Jochen
gisteren de bijdrage over het Dylan-nummer Jolene, waarbij hij een
koppeling legt met muzikant Mink/Willy DeVille. Waar Jochen (bewust?)
geen aandacht aan besteed, is die andere link tussen Dylan en
DeVille: gitarist Freddie Koella.
Koella is onder meer de
tweede gitarist tijdens de tournee van 2003, waarbij Dylan and his
band in november van dat jaar in de Heineken Music Hall speelden. En
de 'frontman' voor het eerst zijn elektrische pianootje
introduceerde.
Dat andere pakketje van
vandaag was een ronde kartonnen staaf. Een verpakking om een heuse
poster te versturen. En jawel, in deze staaf zat een poster. Namelijk
de een poster van The Cutting Edge. Met deze bijzonder mooie poster,
als promotie van The Best Of The Cutting Edge, kan ik weer een stukje
muur behangen.
Alsof ik een bakvis ben
en fan van The Backstreet Boys.
Maar ik ben geen bakvis
en evenmin idolaat van een boyband.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten