De Japanse tournee is
voorbij, Dylan zal inmiddels wel weer thuis in Malibu, Florida, zijn.
Een rustige maand voor de boeg: geen optredens. Zijn 75e verjaardag
zal de maestro wel thuis vieren, misschien met zijn kinderen en wat
goede vrienden. Misschien ook wel niet, wie zal het zeggen? En wie
gaat het eigenlijk wat aan?
Een drukke en dure maand
voor de fans wordt mei wel. Rond de verjaardag van de bard worden de
nodige feestjes gevierd. Ik denk met veel plezier terug aan het
NoordNederlandsDYLANfestival, dat vijf jaar geleden werd gehouden in
Mussel – tijd vliegt, als je het naar je zin hebt. Het weekend
voorafgaand aan Dylan's verjaardag verschijnt zijn nieuwe Frank
Sinatra-album Fallen Angels. Datzelfde weekeinde verschijnt de
boxset The Last Word On First Blues van dichter Allen Ginsberg. Dylan
is (onder meer) te horen op de basgitaar in het nummer Do The
Meditation Rock.
En dat zijn zomaar wat
gedachten op deze Dag van de Arbeid. Een rustdag, deze eerste dag van
een nieuwe maand. Ik weet niet of Dylan nog iets doet met deze
internationale dag. Voor mij is het desalniettemin een reden om de
bootleg Pointed Shoes And Shakespeare Hats te draaien. Dit is een
opname van het concert dat Dylan 28 oktober 2015 gaf in Ahoy,
Rotterdam. Een optreden dat begon met een puike versie van Maggie's
Farm.
I ain’t gonna work
on Maggie’s farm no more
No, I ain’t gonna
work on Maggie’s farm no more
Well, I try my best
To be just like I am
But everybody wants
you
To be just like them
They sing while you
slave and I just get bored
I ain’t gonna work
on Maggie’s farm no more
Een protestlied waarmee
hij protesteerde tegen zijn folkpubliek; berucht is zijn uitvoering
op het Newport Folk Festival in 1965, toen hij voor het eerst het
publiek liet kennismaken met de 'nieuwe Dylan'. Het bleek een hard
gelag.
Dat was toen. Ruim een
halve eeuw geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten