Gisteren was het
Aswoensdag, de start van de vastenperiode voorafgaand aan het
Paasfeest. In veel (katholieke) kerken en gemeenten wordt voorbereid
op misschien wel het belangrijkste christelijke feest, namelijk dat
Jezus Christus de dood overwon en de duivel de kop vermorzelde.
In de komende periode
wordt ook in mijn gemeente de vastenperiode vormgegeven. Bij ons
worden onder meer workshops, een stiltewandeling en een film-avond
voor jongeren gehouden. Aan mij de eer om een heus filosofisch café
te leiden. Uit twee bijeenkomsten bestaat mijn etablissement, met
beide keren dezelfde inhoud: wie de ene bijeenkomst niet kan, is van
harte welkom bij de andere bijeenkomst.
In mijn filosofisch café
komen we bijeen om te luisteren en te praten over teksten van
filosofen en theologen over het thema 'donker-licht', van ellende
naar verlossing.
Wat heeft Dylan met dit
thema te maken? Dylan is geen theoloog of filosoof. Dylan is
'slechts' kunstenaar. Maar in de voorbereiding op dit café denk ik
wel aan Dylan. Natuurlijk met zijn magistrale nummer Ain't Talkin',
van het album Modern Times uit 2006. In dit lied is het
Pesach-verhaal verweven met het Paas-verhaal; als een heuse Joodse
verhalenverteller weet Dylan beelden met elkaar te verbinden.
Maar ik heb ook
regelmatig gedacht aan Just Like Tom Thumb's Blues, vanwege die
openingszin: When you’re lost in the rain in Juarez / And it’s
Eastertime too...
Hieraan denkend, dacht ik
aan die magnifieke versie van 16 oktober 1992, de avond van The 30th
Anniversary Concert Celebration. De Canadese gitarist Neil Young
speelde 'Tom Thumb' in misschien wel de beste (live-)uitvoering die
er van dit lied bestaat.
Pasen. Laat het maar
komen. We drinken er eentje op in mijn kerkelijke logement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten