Isle of Wight

Vandaag is het 55 jaar geleden dat Bob Dylan optrad op het Isle of Wight Festival. Een soort Woodstock, maar dan op een Brits eiland. Het was Dylans tweede optreden van dat jaar, anderhalve maand verscheen 'Elmer Johnson' te gast bij een concert van The Band.

Ook in Engeland werd Dylan in de rug gesteund door zijn vrienden van The Band. Zeventien nummers speelde de bard. Dat was wel bijzonder, want Dylan was al drie jaar een huisvader. Hij donderde van zijn Triumph T100, om zo onder de druk van een slopende concertreeks én het opnemen van platen te komen.

Vandaag draait de opname van het Isle of Wight-optreden. Het is een extraatje bij de bootleg Another Self Portrait uit 2013, aflevering tien uit die reeks. Toen deze box verscheen, begon ik met dit blog; ik maakte me op voor een concert van Dylan in de Heineken Music Hall. Mijn blog noemde ik naar Another Self Portrait.

Klein foutje in de liner notes van de box: hier staat namelijk dat het optreden 30 augustus 1969 was. Maar Dylan en The Band traden de laatste dag van die augustusmaand op.

Voor de chauvinisten onder ons, huisarts-in-ruste Arie de Reus uit Eefde wordt vriendelijk bedankt voor zijn aanvullende onderzoek voor Another Self Portrait; Jeroen van der Meer krijgt een eervolle vermelding. Het zijn leuke details, terwijl ik naar het optreden luister.

Don't Fence Me In

Opeens stond het online: de uitvoering van Don't Fence Me In door Bob Dylan. Het is Dylan's bijdrage aan de film Reagan, die dit jaar nog moet verschijnen. Het liedje is van Cole Porter. Veel meer heb ik niet gelezen over dit nummer, maar dat zal de komende dagen of weken wel anders worden.

Het is niet de eerst keer dat Dylan één nummer doet voor een album. In 2014 zong Dylan het liedje Things We Said Today voor de tribute-cd The Art of McCartney; drie jaar eerder maakte Dylan het liedje The Love That Faded van Hank Williams af, voor de cd The Lost Notebooks of Hank Williams.

Is het verschijnen van Don't Fence Me In een eenmalige bijdrage van Dylan? Of wordt het een opmaat voor een album met liedjes van Porter? We zullen het de komende maanden wel horen of merken.

I have a dream

Vandaag is het 61 jaar geleden dat de Mars naar Washington werd gelopen. Het was een betoging om op te komen voor de rechten van de Afro-Amerikanen. Geestelijk leider van deze beweging was Martin Luther King junior, een baptisten-predikant uit Montgomery (Alabama).

Bob Dylan liep ook mee in deze stoet. Hij zong ook, het nummer Only A Pawn In Their Game, een lied over Medgar Evers. Dylan had ook kunnen kiezen voor het liedje The Death of Emmett Till; Emmet Till was kort daarvoor gruwelijk gelyncht, omdat hij met een blanke vrouw zou hebben geflirt.

I have a dream. Ik heb een droom. Archibald MacLeish had ook een droom, hoewel een stuk minder belangrijk, in het licht van de mensenrechten-demonstraties. Archi wilde het boek The Devil and Daniel Webster van Stephen Vincent Benét op de toneelplanken brengen. Scratch moest deze toneelbewerking heten.

Voor de muziek had MacLeish Bob Dylan in gedachten. Die maakte een aantal liedjes, maar die pasten volgens de toneelschrijver niet goed bij de sfeer van Scratch. Dus werd Dylan vriendelijk bedankt voor zijn inzet, en werd de muziek door een collega gemaakt. Scratch werd twee avonden gespeeld. De affe liedjes gebruikte Dylan voor zijn langspeelplaat New Morning.

Dromen. Sommige dromen spatten uiteen als een luchtbel uiteen. Andere dromen worden werkelijkheid, na hard en stug werken.

Ruisend in de wind

Vanochtend heb ik overlegd met mevrouw Frits. Of we ergens een koffertje hadden met 85.000 dollar. In dat geval kunnen we een bod doen op de handgeschreven lyrics van Blowin' In The Wind. Maar helaas, in ons huis is geen verdwaalde geldkoffer. Wij zijn maar gewone arbeiders: arm, maar gezond. En daar gaat het om.

Maar gelukkig heb ik wel een list verzonnen. Ik heb die handgeschreven tekstvel in huis! Hoera. Via het Scrapbook, dat ik in 2005 kocht in een boekhandel in Amsterdam. In dit plakboek zitten leuke dingetjes. Toegangskaarten, schoolboeken, titelpagina's van boeken, posters, aankondigingen - maar ook de liedteksten in het handschrift van de maestro.

Een facsimile, uiteraard. Omdat die replica al in huis is, sla ik deze veiling maar over.

Over overslaan gesproken, het concert dat Dylan 20 september zou geven in Gilford, New Hampshire, is geannuleerd. Het zou de laatste show zijn van de Outlaw Music Festival Tour. De overige artiesten van dit reisgezelschap, Willie Nelson en John Mellencamp, geven wel acte de présence.

Maar dus zonder de 2016-laureaat van de Nobelprijs voor de Literatuur. "Due to unforeseen circumstances", heet het. Vanwege onvoorziene omstandigheden. Wat zouden die onvoorziene omstandigheden zijn om één optreden van één artiest van de club niet door te laten gaan? Een operatie, een begrafenis (weet je dat nu al?), een Open Dag?

Onvoorziene omstandigheden. Je weet het niet. Het antwoord blaast in de wind.

I shall be released

Afgelopen week zat ik met de Dylan-groep weer om tafel. Zo eens per zes weken komen we bijeen, om te eten en om een tekst van Dylan te bespreken.

We zijn kerkmensen, maar elk met een eigen achtergrond. De een is vrijgemaakt-gereformeerd (tegenwoordig lid van de Nederlandse Gereformeerde Kerk), de ander is als franciscaan deel van de rooms-katholieke kerk, de derde gaat wekelijks naar de Protestantse Kerk in de stad en de vierde is oudkatholiek.

Deze week stond het nummer I Shall Be Released op het menu. Een mooi nummer. Over gevangenschap. Is het een letterlijke cel waar de ik-persoon in zit? Het zou kunnen: I see my light come shining / From the west unto the east, zingt Dylan. Je ziet de schaduw in tegenovergestelde richting verschuiven - de zon komt op in het oosten, dus is de schaduw in het westen.

Of is het een gevangenis in overdrachtelijke zin? De Dylanologen zijn er niet eensluidend over. Het nummer zou ook kunnen slaan op de folk-periode, de tijd dat Bob als akoestische singer-songwriter begon aan zijn carrière. En de tijd dat hij zich gevonden voelde in een bepaald stramien, in de opvattingen van de folkies.

Zou kunnen. Beide interpretaties kunnen. Ze sluiten elkaar niet uit.

Het nummer is in verschillende versies te vinden. Op de elpee Musis From Big Pink, het debuutalbum van The Band. Op The Bootleg Series, Vol 1-3. Op The Complete Basement Tapes (Raw en Complete), deel 11 uit die Bootleg Series. En op Bob Dylan At Budokan, om maar wat te noemen. Plus de nodige verzamelalbums.

We hebben een goede bespreking gehad, deze week. Zoals we hebben afgesproken: What happens in Vegas stays in Vegas.

Shakespeare

In Diever wordt deze zomer weer een toneelstuk van William Shakespeare opgevoerd. In dit Drentse dorpje is een heel actief Shakespeare-genootschap. Elk jaar wordt een stuk van de Britse toneelschrijver ten tonele gebracht, in het Nederlands.

Dit jaar is het toneelstuk The Winter's Tale, dat in het Nederlands gewoon Wintersprookje heet. De titel doet me denken aan een lied van Queen, A Winter's Tale. Dat nummer is de laatste compositie van frontman Freddie Mercury, luttele maanden voordat hij aan aids bezweek.

Nu was Mercury een Brit, geboren in de Engelse kolonie Zanzibar. Hij had de kunstacademie gedaan. Het lijkt me sterk dat Mercury niks van Shakespeare heeft gelezen. Zo'n songtitel moet haast wel een verwijzing zijn naar een Shakespeariaanse voorstelling.

Beetje vergelijkbaar met Tempest. Dat is een nummer van Bob Dylan, dat in 2012 verscheen op het gelijknamige album. Tempest gaat over de ondergang van de Titanic, het schip dat onzinkbaar zou zijn. Maar op de eerste tocht bleek een ijsberg noodlottig en zonk het schip alsnog.

Tempest lijkt op The Tempest (De Storm), het laatste toneelstuk dat Shakespeare in zijn eentje schreef. Kwade tongen beweerden dat Dylan met Tempest zou aanvoelen dat zijn leven en carrière voorbij zouden zijn. Zoals Shakespeare, met zijn The Tempest. Maar Dylan liet in een interview optekenen dat Tempest net wat anders is dan Thé Tempest - een lidwoord kan het verschil maken.

The Winter's Tale is natuurlijk geen A Winter's Tale. Maar het verschil is ook weer niet zó groot.

De Rubicon oversteken

De Franse acteur Alain Delon is overleden. Hij is 88 jaar geworden.

Delon heeft niks met Dylan. Of nou ja, eigenlijk wel. De Fransman speelde in 2008 in de film Asterix en de Olympische Spelen (Astérix aux Jeux Olympiques). In deze film vertolkte Delon de rol van Julius Caesar.

Deze Romeinse keizer stak in het jaar 49 de rivier de Rubicon over, wat tot politiek gedoe leidde. Een staatsgreep was het gevolg. Deze geschiedenis ligt ten grondslag aan de uitdrukking "De Rubicon oversteken". Met deze uitdrukking kun je onder meer je min of meer zelfgekozen dood op een slagveld aankondigen.

Je bereidt je voor op het onvermijdelijke. En je kunt niet meer terug. Zoveel is wel duidelijk als je de Rubicon oversteekt. Reken maar dat Dylan die uitdrukking in zijn totaliteit gebruikt in het lied Crossing the Rubicon.

Een wankel verband, tussen Dylan en Delon. Maar ja, het verband is er, dus dat is reden genoeg om erover te schrijven.

Acteren

Frits Barend zal toch niet in 40-45, de Musical te zien zijn. De presentator was gecast voor de rol van Meneer Leon, maar zijn acteerwerk was volgens de makers van de musical niet goed genoeg.

Acteren is ook een vak apart. Hoeveel bekende personen, niet-acteurs, doen een dappere poging om toch een rol te spelen? Of nou ja, soms ook een minder dappere poging. Maar je ziet vaak de 'acteur' terug in het personage.

Dat zal bij Frits Barend dus misschien ook hebben meegespeeld. Noem maar eens een goede niet-acteur die toch een goede rol speelt. Herman Finkers misschien, in De beentjes van Sint-Hildegard.

Dylan kan hier overigens ook over meepraten. Zijn laatste rol als acteur was in Masked & Anonymous uit 2003. De film schreef hij zelf, als Sergei Petrov, samen met regisseur Larry Charles, die als Rene Fontaine op de aftiteling stond.

Dylan speelt de rol van de gewezen muzikant Jack Fate, die uit de gevangenis wordt gehaald voor een benefiet-optreden. Hij is de enige act op het podium. Maar ja, in het Amerika in Masked & Anonymous is alles anders.

We kennen natuurlijk ook zijn personage Alias in Pat Garret & Billy The Kid, de film die Sam Peckinpah in 1973 uitbracht. Dylan schreef de filmmuziek, en speelde dus een bijrolletje, naast collega Kris Kristofferson als Pat Garret. Om nog te zwijgen van Renaldo And Clara, de draak van een muziekfilm over The Rolling Thunder Revue. En dan heb je ook nog Hearts Of Fire, een film die ook al flopte waar je bij stond.

Enfin.

Acteer maar eens. Dylan kan het eigenlijk niet. Maar die speelt ook nooit een rol. Frits Barend lukt het ook niet. Maar dat lag niet aan zijn inzet.

Capitool

Over ruim een maand wordt een standbeeld van Johnny Cash onthlud in de National Statuary Hall van het Capitool in Washington. Hij is daarmee de eerste muzikant die een eerbetoon krijgt in het parlementsgebouw van de Verenigde Staten.

Zo'n standbeeld wordt geplaatst per staat. Cash komt in de hoek van Arkansas te staan. Daar werd hij geboren als J.R. Cash. Dezelfde staat als waar Levon Helm vandaan komt, de zingende drummer van The Band.

Beide muzikanten hebben een verleden met Dylan. En beide artiesten hebben inmiddels het tijdelijke voor het eeuwige verruild.

Zou Dylan ook een standbeeld krijgen in het Capitool? Namens de staat Minnesota? Geen idee, we zullen wel zien of en wanneer zoiets gebeurd. Dylan en politiek is niet direct een voor de hand liggende combinatie. Desondanks wordt zijn muziek nu wel ingezet voor de Democratische presidentskandidaat Kamala Harris.

Er is zelfs een heuse website: Dylanfans for Harris. Over twee weken geeft een keur van Amerikaanse musici een livestream-concert, om de huidige vice-president te steunen. Waarom met de muziek van Dylan? Misschien omdat Dylan in de staat is geboren en getogen waar Tim Walz nu gouverneur is: Minnesota. Timothy James (Tim) Walz is de running mate van Harris, wat betekent dat als Harris in november wordt gekozen als staatshoofd, wordt Walz de vice-president.

Maar goed, als Minnesota de link is voor Dylan en Harris/Walz, dan had het campagneteam ook voor iemand als Prince kunnen kiezen. TAFKAP werd geboren in Minneapolis, de helft van de tweelingstad Minneapolis-Saint Paul.

Zou je vanaf het Capitool goed zicht hebben op de hemel? Afgelopen week was het de tijd van de vallende sterren. De aarde trok langs de Perseïden, de jaarlijks terugkerende meteorenzwerm. Misschien dat Dylan daar de tijd voor heeft genomen, om naar de hemel te kijken. De afgelopen dagen stond Shooting Star op de setlist. Mooi liedje, je kunt er veel over vertellen.

Dat moet maar een andere keer. Eerst maar een glas water, nu de mussen van de daken vallen.

Setlist George, Washington, 10 augustus 2024

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano, Lukas Nelson on electric guitar)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano, Lucas Nelson on electric guitar)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano)

Soon after Midnight (Bob on piano, Lucas Nelson on electric guitar)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano, Lucas Nelson on electric guitar)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in George, Washington (met dank aan BobLinks).

Met dit optreden is het tweede deel van de Outlaw Music Festival-tournee afgesloten. Vrijdag 6 september pikken de mannen de draad weer op, met een optreden in Somerset.

Het optreden van gisteravond werd opgesierd met Lucas Nelson op gitaar. De zoon van Willie, mede-outlaw.

Setlist Spokane, Washington, 9 augustus 2024

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano and harp)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Spirit On The Water (Bob on piano) (song aborted after 5 verses)

Can't Wait (Bob on piano)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)

Soon after Midnight (Bob on piano)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Spokane, Washington (met dank aan BobLinks).

Setlist Boise, Idaho, 7 augustus 2024

Rainy Day Women #12 & 35 (Bob on guitar then piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Spirit On The Water (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Boise, Idaho (met dank aan BobLinks).

Kronieken #118 | Running mate

Kamala Harris heeft Tim Walz gekozen als haar beoogde vicepresident. Walz is nu nog gouverneur van Minnesota.

En een Democraat. Dat wil zeggen: hij is lid van de Democratische Partij, naast de Republikeinse Partij een van de twee grootste politieke partijen van de Verenigde Staten.

Minnesota is de staat waar Robert Allen Zimmerman is geboren (Duluth) en getogen (Hibbing). Maar Dylan komt daar deze Amerikaanse zomertournee niet langs, in Minnesota. Vanavond ook niet, als de Outlaw Music Festival in Boise, Idaho neerstrijkt.

Nog drie shows in deze periode, om dan in september voor een lange reeks weer door te gaan.

Tim Walz. Zijn naam doet een klein beetje denken aan The Last Waltz, het afscheidsconcert van The Band. Maar dat is natuurlijk een flauw woordspelletje. De Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn 5 november. Dan weten we of Harris naar het Witte Huis mag verhuizen, en Walz naar het landgoed van de United States Naval Observatory in Washington D.C.

Die 5e november treedt Dylan op in Edinburgh, Scotland. Misschien stemt hij per post. Of gaat hij naar de ambassade om daar het stembiljet in te vullen. Geen idee. Maakt ook niet uit. Eerst naar Boise, met John Mellencamp en Willie Nelson.

Setlist Wheatland, California, 4 augustus 2024

Highway 61 Revisited (Bob on guitar then piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

A Hard Rain's A-Gonna Fall (Bob on piano)

Scarlet Town (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano and harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Wheatland, California (met dank aan BobLinks). Geen verrassingen, of het moet zijn dat er geen gastoptredens waren. Of het gebruik van twee mondharmonica's in één lied. Of nou ja, wél een verrassing: Bob zelf op gitaar! Gelijk bij de opener. En A Hard Rain's A-Gonna Fall.

---

Negen jaar geleden, vandaag, plaatste ik iets over In My Time Of Dying, een lied van Dylan's debuutalbum. Met daarin de zin Well, meet me Jesus, meet me, meet me in the middle of the air / If these wings should fail to me. Over dat het een zin was die ik (ook) kende via Johnny Cash.

Ik plaatste dat bericht al 's ochtends vroeg, voordat ik me begaf naar het evangelisatieproject in Beerze. Wat ik niet wist, was dat mijn beste vriend Jan die dag Jezus ontmoette. Op de fiets, tussen Harlingen en de Afsluitdijk - daar fietste Jan de hemel in, en ontmoette hij Jezus in het midden van de lucht.

---

Dylan speelt deze Outlaw-tour elke avond Shooting Star. Dat deed hij niet in 2013, toen Jan en ik samen naar een Dylan-concert gingen. Toen speelde Dylan wel een mooie uitvoering van Forgetful Heart. Dylan wist natuurlijk niet dat Shooting Star een van Jan's favoriete Dylan-songs was. Ik heb het nummer vandaag al gedraaid, zo vlak na het ontbijt.

---

Nog drie shows te gaan in deze Outlaw-tournee. Woensdag wacht Boise, donderdag Spokane en zaterdag is de afsluiter in George. Wie de concerthallen bekijkt, ziet vaak een Amphitheatre voorbij komen. Dat zal straks vanaf oktober wel anders zijn, dan zijn het de Europese zalen. Zonder een overkoepelende naam. Wat natuurlijk ook niets betekent, het zal ongetwijfeld toeval zijn.

Setlist Mountain View, California, 3 augustus 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano) (Elvin Bishop guest on guitar)

Can't Wait (Bob on piano) (Elvin Bishop guest on guitar)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano and harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano and 2 harps, one in each hand)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Mountain View, California (met dank aan BobLinks). Geen Mickey Raphael op de mondharmonica bij Simple Twist Of Fate - wel Dylan zelf, met liefst twéé harmonica's. En een gastoptreden van Elvis Bishop, bij Early Roman Kings en Can't Wait.

Duitse optredens

In het najaar komt Dylan weer naar Europa voor een uitgebreide tour. Het is de najaarstournee 2024, onderdeel van zijn Rough and Rowdy Ways-concertreeks. Nederland slaat de bard over, maar met een optreden in Antwerpen zijn de Lage Landen alsnog opgenomen.

De tour gaat vooral door Midden-Europa. De start is in Praag, met drie optredens. Maar ook Duitsland mag zich gelukkig prijzen. In Berlijn is een derde show toegevoegd (12 oktober) en ook in Frankfurt (am Main) mag zich voor een derde optreden opmaken (18 oktober).

Dylan heeft wel iets met Duitsland. In Kunstammlungen, Chemnitz ging zijn eerste schilderij-expositie THE DRAWN BLANK SERIES in wereldpremière. Chemnitz is een stad in het voormalige Oost-Duitsland en heette tussen 1953 tot 1990 Karl-Marx-Stadt. Het ligt dicht tegen Oost-Europa aan, het gebied waar Dylan's voorouders vandaan komen. Is dat de reden waarom hij Duitsland vaak en veel aandoet, en graag exposeert in dit gebied?

Speculeren, ik weet het. Het zou me niets verbazen als het zo is. Het doet er wél toe, omdat je op zo'n manier toch ook een signaal afgeeft. Dat kunst er toe doet. Zoiets. Maar dat is voer voor schrijvers, journalisten, psychologen.

Setlist Los Angeles, California, 31 juli 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Los Angeles, California (met dank aan BobLinks). Geen verrassingen tijdens deel 2 van de Outlaw-tournee.