De dominee preekte over Psalm 23, de Heer is mijn herder. Het was eigenlijk geen preek, maar een overdenking. De predikant hield zijn verhaal tijdens een rouwdienst.
Ik moest tijdens deze toespraak denken aan Broeder Dieleman. Dat is een singer-songwriter uit Axel, Zeeuws-Vlaanderen. In 2014 verscheen zijn tweede album, Gloria. Op deze plaat staat het nummer Adriana, met daarin dit couplet:
de Heere is mijn herder
zieng ik en fluuster zacht
mie za niks ontbreken
ik ga zingend deu de nacht
waa net as de morgen
Jezus op me wacht
en ik e nog nooit het licht gezien
Toch wel mooi, dat bevindelijke geloof. Oma Adriana heeft nog nooit het licht gezien. Ze is nog niet door Jezus bezocht, of aangeraakt. Zoals de apostel Paulus dat wel overkwam, op de weg naar Damascus. En Bob Dylan, daar in die hotelkamer in Tuscon.
Maar ik denk ook aan het nummer Baloney again van Mark Knopfler. Het is terug te vinden op Sailing to Philadelphia uit 2000. Hij zingt daarin het licht sarcastische:
The Lord is my shepherd
He leadeth me in pastures green
He gave us today
Our daily bread and gasoline
Knopfler speelde gitaar op Slow Train Coming en op Infidels. Ik zag hem in 2011 optreden in Ahoy, Rotterdam. Een double bill, een combideal. Knopfler voor de pauze, Dylan na de pauze. Knopfler was wat saai; Bob Dylan blafte hem na de pauze van het podium af.
Baloney again speelde hij niet. Je kunt niet alles hebben.
Bij deze begrafenis was ook geen gelegenheid om hier verder over door te babbelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten