Het is bijna weekend. Maar voordat de vrijdagmiddagborrel begint, nog een paar dingen. Zoals en herdenkingsmonument voor het trans-Atlantisch slavernijverleden; onwillekeurig denk ik aan het lied Blind Willie McTell van Bob Dylan. Niet alleen omdat dit zijn beste en ultieme song is, maar ook vanwege dat ene couplet.
Waarin Dylan zingt:
See them big plantations burning
Hear the cracking of the whips
Smell that sweet magnolia blooming
See the ghosts of the slavery ships
Het staat niet op de officiële liedtekst-pagina. Wel weer in de boeken met liedteksten, zoals bij de officieuze vertaling van Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes.
Niemand zingt de blues zoals Blind Willie McTell.
Dat is nogal andere koek dan whiskey, hoewel dat in Blind Willie McTell ook wel wordt aangehaald. Bootlegged whiskey in his hand. Dat gaat dan vast niet over de Heaven's Door-whiskey van Dylan. Ook niet over de Jack Daniel's-variant, waar nu iets over te doen is. Zou het publiek inderdaad zo dom zijn, dat ze de verschillen niet opmerken?
Ongeveer 16.000 botresten zijn begraven in Berlijn. Mogelijk gaat het deels om overblijfselen van slachtoffers van nazi-experimenten. De menselijke en dierlijke botten werden ontdekt tijdens restauratiewerkzaamheden die in 2015 begonnen. Op de plek van de universiteitscampus was van 1927 tot 1945 een wetenschappelijk onderzoeksinstituut gevestigd. In dit Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft werd onder meer onderzoek gedaan naar wapens en 'rassenverbetering'.
Sjah. We zijn weer vrienden met de Duitsers, toch? Ondanks dat ze zes miljoen van Dylan's volksgenoten hebben 'fried' in hun ovens. Die rot-oorlog houdt ons nog altijd bezig. Als een waarschuwing, opdat dit nooit meer gebeurt. Als God aan onze zijde staat, houdt Hij de volgende oorlog wel tegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten