In mei 1983 kwam een groep artiesten bijeen in Carré voor een benefietavond voor Amnesty International. Dat deden ze onder het mom van De Bevrijdende Lach, een gebaar voor de mensenrechtenorganisatie. Onder meer Doe Maar, André Hazes, Herman Brood, Van Kooten & De Bie en Adèle Bloemendaal waren aanwezig.
Ook Freek de Jonge gaf acte de présence, door onder meer een liedje te zingen: Eens zal het licht hier schijnen. Het is een vrije bewerking van I Shall Be Released, geschreven door Bob Dylan en voor het eerst op plaat verschenen in de versie van The Band - als afsluiter van Music From Big Pink.
De domineeszoon wordt bij dit nummer bijgestaan door de Frank Grasso Big Band en het vrouwenkoor bestaande uit Fay Lovsky, Mathilde Santing en Floor van Zutphen. Het geheel krijgt daarmee een vrij stichtelijk karakter. Surfend over het wereldwijde web, blijkt dit christelijke gehalte niet alle lof toegewezen.
men probeert ons te behoeden
wie onderaan staat valt niet diep
doet ons geloven in het vaag vermoeden
dat iemand ooit op het water liep
eens zal het licht hier schijnen
van west tot oost van noord tot zuid
dan zullen schaduwen verdwijnen
eens kom ik hier uit
Die belofte dat de ik-persoon ooit hieruit zal komen, is natuurlijk een motief dat ook in het origineel zit verpakt. Vertaal het naar het Nederlands, geef het een vrije bewerking door een zoon van een Nederlands-Hervormde predikant en alle ingrediënten voor kritiek zijn aanwezig. Zou Dylan het ook zo'n probleem vinden? Dat betwijfel ik dan weer op mijn beurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten