Een floater is de Engelse
term voor glasvochttroebeling of myodesopsie. Ik heb hier wel een
beetje last van. Het zijn schaduwachtige contouren die alleen of in
groepen voorkomen in het gezichtsveld, die de vorm van puntjes,
draden of stofwebben hebben en langzaam de oogbewegingen volgen. Het
hindert niet, het is ongevaarlijk en het komt vaak voor.
Het is ook de titel van
een lied van Dylan, afkomstig van “Love & Theft” uit 2001.
Tussen haakjes staat als subtitel Too much to ask vermeldt. Teveel
gevraagd.
Bij Dylan is het
overigens niet te gauw teveel vraagt. De aankondiging van aflevering
14 uit The Bootleg Series doet mijn hart weer kloppen. Wéér een
album met “afgekeurd materiaal”. Bij deze uitgave gaat het om
materiaal rond Blood On The Tracks en The Rolling Thunder Revue.
Enige overlap dus met The Rolling Thunder Revue, BS 5 uit 2002.
Hoewel bij de nieuwe
Bootleg Series misschien meer de nadruk zal liggen op Blood On The
Tracks. Met misschien wel de officiële uitgave van de New York-se
opnames. Na het laten horen van deze opnames aan broertje David
Zimmerman, besloot Dylan de nummers opnieuw op te nemen. Deze keer in
Sound 80 in Minneapolis, met muzikanten die door David Zimmerman
waren gerekruteerd.
Of is dit ook
glasvochttroebeling? Gezichtsbedrog? Een floater?
Vast niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten