Vandaag is het 55 jaar
geleden dat Bob Dylan zijn grote held Woody Guthrie opzocht in het
Greystone Hospital. Guthrie werd daar verpleegd, terwijl hij leed aan
de ziekte van Huntington. Het kon Guthrie niet gek genoeg, op zijn
verzoek speelde zijn ziekenbezoek uit Minnesota alles wat hij maar
wenste.
De jonge Zimmerman was
speciaal naar New York gelift om zijn grote held op te zoeken. Die
fascinatie begon voor Dylan als tiener. Zoals hijzelf in zijn
autobiografie Chronicles, Vol. 1 schrijft: ‘A voice in my head
said, “So this is the game”.’ Vanaf dat moment wist de student
Letteren dat hij op zoek moest naar Guthrie – wie was deze
liedjeszanger en waar verbleef hij? Deze queeste werd versterkt na
het lezen van Guthrie’s eigen autobiografie Bound For Glory.
Waarvan akte.
Niet veel later schreef
Dylan zijn ode Song To Woody. Een mooie live-versie rond 2000 is te
vinden op YouTube. Weer een paar maanden later dichtte Dylan zijn
poëem Last Thoughts On Woody Guthrie. Hij werd gevraagd “to write
something about Woody... what does Woody Guthrie mean to you in
twenty-five words” – het werd een voordracht van zo'n zeven
minuten.
Wat zou er van Dylan zijn
geworden als hij Woody Guthrie niét had bezocht in het New Yorkse
ziekenhuis? We weten het niet. We hebben wel twee schitterende songs
tot onze beschikking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten