Vandaag was het de tweede
achtereenvolgende dag dat mijn stad en omgeving werd gegijzeld door
het ijzige weer. De straten werden getoverd in heuse schaatsbanen.
Waar doorgaans auto's het straatbeeld domineren, zijn het deze dagen
de ijzers die uit het vet zijn gehaald en die als meest gemakkelijke
vervoersmiddel gelden. En vandaag heb ik veel gedacht aan I Want You.
Maar niet de studio-versie van Blonde On Blonde, overigens.
Van dit nummer bestaat
een Nederlandse vertaling. Rob Chrispijn zette het nummer over naar
onze taal. Neerlands bekendste (klein)kunstenaar en alleskunner
Herman van Veen zette 'Ik Wil Jou' op de zwarte schijf. Ik Wil Jou
staat op het album Herman van Veen II en verscheen in 1969. De
vertaling volgde zo'n drie jaar nadat Dylan het nummer zelf op Blonde
On Blonde zette.
Een decennium later
verscheen van Dylan zelf een live-versie op Bob Dylan At Budokan
(1978). De snelheid van de studio-versie, die ook Van Veen overnam,
is in het Japanse concert verdwenen. Sowieso is 'Budokan' een
live-plaat waarop schitterende arrangementen te horen zijn, met dank
aan bassist Rob Stoner. En toch, hoe mooi deze uitvoering ook is, er
is een nog mooiere versie te horen.
Die eer is voor de New Yorkse zangers Sophie B.
Hawkins, die dit nummer speelde tijdens The 30th Anniversary
Concert Celebration van Dylan. Dat Hammond-orgeltje, dat arrangement!
Wat een heerlijke uitvoering is dit, zeg! Onwillekeurig vraag je je
af, waarom Hawkins met haar I Want You niet op de officiële uitgaven
staat van The 30th Anniversary Concert Celebration. Niet op de cd- en
video-uitgave uit 1992, evenmin bij de re-release van maart 2014. Zij
was een van de hoogtepunten op dit Bobfest, maar helaas heeft dit
hoogtepunt niet de selectie overleefd in de producties voor de
live-registraties.
Waarvan akte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten