Het is vandaag de Dag van de Arbeid. Een goede dag om maar gewoon te werken, hoewel het in vroeger dagen werd aangegrepen om juist mínder te werken. Op naar de 8-urige werkdag, was de motivatie voor de stakingen.
Enfin. Vandaag voor mij geen vrije dag. Gewoon aan het werk. Maar omdat het toch een bijzondere dag is, denk ik aan het lied Union Sundown van Infidels. Over de moderne slavernij. Dylan wist in 1983 al hoe het in de kapitalistische wereld aan toe gaat. Niet altijd heel fraai.
En ik luister naar Workingman’s Blues #2 uit 2006: "Some people never worked a day in their life / They don’t know what work even means".
Maar ik luister ook naar Day of the Locusts. Want het is een prachtige voorjaarsdag. De sprinkhanen laten van zich horen.
Of zal ik toch naar Sara luisteren? In Harlingen is een restaurant dat zo heet. Als ik er voorbij loop, denk ik altijd aan Dylan's eerste vrouw, de Sad-Eyed Lady of the lowlands.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten