2019 is ten einde. Het jaar is voorbij gevlogen. We hebben veel Dylan-nieuws gehoord, de afgelopen twaalf maanden. Zoals het overlijden van bijvoorbeeld D.A. Pennebaker, die de legendarische documentaire Dont Look Back op zijn naam heeft staan.
Het was ook het jaar van The Rolling Thunder Revue. In juni verscheen de film Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story by Martin Scorsese op Netflix. De film werd bijgestaan door de 14 cd's tellende box Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings.
In juli was ik met een collega bij het concert van Dylan in de Barclaycard Arena in Hamburg.
Tijdens Record Store Day verscheen een gelimiteerde oplage een kopie van de testpersing van Blood On The Tracks.
In november verscheen deel 15 van Dylan's Bootleg Series: Travelin’ Thru, over zijn opnames voor John Wesley Harding en Nashville Skyline.
We kunnen terugkijken op een mooi Dylan-jaar. Dat belooft wat voor volgend jaar. Misschien ook wel niet. Alsof we afgelopen 1 januari wisten wat ons te wachten stond. Dat wisten we niet. Mede daardoor was het een mooi jaar: we wisten niet wat we in onze schoot geworpen kregen, en dat maakt het nieuws als een waar cadeau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten