De afgelopen week was ik in Praag. Een vakantie in de Tsjechische hoofdstad. De stad van de Duitssprekende schrijver Franz Kafka.
Ook de stad waar Dylan afgelopen april drie optredens gaf. Het waren de shows waarbij hij na de traditionele toegift met Blowin' In The Wind en It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry als eerste het podium verliet. Vervolgens zette de band een instrumentale versie in van Just Like Tom Thumb's Blues, waarna de bandleden een voor een vertrokken: eerst slide-gitaris Donnie, dan gitarist Charlie Sexton, vervolgens bassist Tony Garnier en als laatste George Recelli na een drum alone.
In 1995 gaf Dylan ook al drie optredens in de Tsjechische hoofdstad, toen in Kongresovy sal, Palac kultury. Het waren de jaren dat Dylan zelf niet of nauwelijks gitaar speelde, maar met een microfoon in de hand zijn publiek bespeelde.
With one hand having free.
Het waren ook de jaren met All Along The Watchtower standaard als derde nummer van de set. En de tijd dat Winston Watson de drummer van dienst was. Je hoort het aan de tierlantijntjes, zoals je dat ook terughoort op MTV Unplugged, in dezelfde tijd opgenomen.
Het optreden uit 1995 in Praag zou niet mijn specifieke aandacht hebben getrokken, als ik niet een opname toegespeeld kreeg van een collega.
Dat is leuke informatie. Ik heb op de straten gelopen waar Franz Kafka mogelijk ook heeft gelopen. En waar Dylan ook is geweest. Denk ik. De kans is klein, maar groot genoeg om me toch in zekere zin verbonden te voelen met de twee schrijvers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten