High On The Hog heet het
negende studio-album van The Band – het is het tweede album uit de
trilogie, die de mannen opnamen in hun comeback-periode. De titel is
een Amerikaanse uitdrukking, die betekent dat je in weelde leeft. In
dit geval op de toppen van die overvloed. Deze plaat verscheen in
1996, toen van de band al niet eens heel veel meer over was.
Het verhaal moge bekend
zijn. The Band bestond uit vier Canadezen (Garth Hudson, Richard
Manuel, Rick Danko, Robbie Robertson) en een boerenzoon uit de
Amerikaanse staat Arkansas (Levon Helm). Ze begonnen als
begeleidingsband van zanger Ronnie Hawkins en werden zodoende The
Hawks genoemd.
Mede door Bob Dylan's
overstap naar de “elektrische muziek” werden The Hawks een voor
een losgeweekt van hun eerste opdrachtgever en begeleidden ze Dylan
in zijn transitie naar folkrock. Omdat iedereen in hun omgeving het
had over 'the band', noemden ze zichzelf gemakshalve ook The Band.
Na een tumultueuze
carrière breidden de mannen hier in 1976 een einde aan (The Last
Waltz); zeven jaar later belde Levon Helm zijn oude Band-maatjes op
voor een heuse comeback. The (reunited) Band was geboren. Maar zonder
frontman en voornaamste liedjesschrijver Robertson. In 1986 pleegde
pianist Manuel zelfmoord, waardoor van de originele bezetting enkel
Helm, Danko en Hudson overbleven.
De overgebleven plekken
werden aan- en opgevuld door Jim Weider, Stan Szelest (tot zijn dood
in 1991), Randy Ciarlante en Richard Bell. En in deze nieuwe
bezetting verschenen de laatste drie studio-albums van The Band, tot
bassist Danko in 1999 overleed en de groep feitelijk zodanig was
uitgedund dat Hudson en Helm hun Band aan de wilgen hingen.
High On The Hog, dus. De
middelste van de drie 'nieuwe' albums. Met twee Dylan-songs op de
schijf, Forever Young en I Must Love You Too Much. Die laatste
schreef Dylan met Helena Springs, een van zijn achtergrondzangeressen
van eind jaren 70. De pagina Who's Who? op ExpectingRain.com geeft
een korte uitleg van deze Springs:
Song co-writer (of
several songs, including "Coming From the Heart", which Bob
sang live in '78) and the only back up singer to work the whole 1978
tour, from Japan and Australia-New Zealand in February-March, thru
Europe June-July, to Florida in December, and still be there for the
1979 religious concerts.
Remained very close to
Dylan throughout her time as a backing singer in his touring bands in
1978 and 1979, co-writing several songs with him during their time
together.
Het nummer I Must Love
You Too Much kom ik in mijn Dylan-literatuur nergens tegen. Maar dat
kan aan mijn onvermogen liggen; wie mij hierover kan voorlichten, ik
houd me van harte aanbevolen.
Forever Young is door The
Band voor de vierde keer opgenomen, voor de derde keer als
studio-versie en voor het eerst 'zelfstandig'. In 1974 werd dit
nummer al opgenomen voor de elpee Planet Waves, het enige
studio-album van Bob Dylan met The Band (los van The Basement Tapes
en The Bootleg Series, vol. 11: The Basement Tapes Raw/Complete, die
niet voor een officiële release bedoeld waren). De mannen namen dit
nummer twee keer op; de rustige en meest bekende versie sloot
plaatkant A af, de rockversie opende kant B. Tijdens The Last Waltz
speelde Dylan in zijn set Forever Young met zijn voormalige
begeleidingsband.
High On The Hog, op de
toppen van gelukzaligheid, van overdaad, comfort en luxe. Inmiddels
alweer twee decennia geleden. Waar blijft de tijd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten