Ik wil nog even terugkomen op mijn bericht van afgelopen zondag. Toen schreef ik iets over High On The Hog, een van de drie reünie-albums van The Band. Ik sloot af met de vraag waar de tijd is gebleven. Wat mij betreft een terechte vraag, zeker in het kader van de comeback van The Band.
In dit album staan onder
meer actiefoto's van de mannen afgedrukt. Ieder Band-lid staat
individueel op de gevoelige plaat. Ook is een drietal groepsfoto's in
het boekwerkje opgenomen. En over die groepsfoto's wil ik het hebben.
Te zien is de opstelling
van The Band. In hun eerste periode was het zogenaamde stardom
verdeeld over de hele band. Stardom heeft te maken met wie de meeste
aandacht krijgt, of opeist natuurlijk. Als je de band zoveel mogelijk
op één linie zet, is de kans klein dat één persoon letterlijk of
figuurlijk in het middelpunt staat.
Bij The Band was niet één
frontman. Gitarist Robbie Robertson was hofleverancier voor de songs,
terwijl drummer Levon Helm, pianist Richard Manuel en bassist Rick
Danko de zang onderling verdeelden. De enige die een bescheiden plek
toe-eigende, was organist Garth Hudson – de 'nutty professor'
verzorgde vaak letterlijk vanuit de schaduw de mooiste muziek.
Op de foto's in High On
The Hog is van die oorspronkelijke stardom weinig terug te zien.
Sterker nog, de podia waarop de mannen spelen, is aanmerkelijk
kleiner dan wat je zou verwachten van The Band. Hun roem was in hun
comeback-jaren tanende, het was niet meer zoals in the old days.
Het kleinere podium
zorgde misschien ook voor een veranderende opstelling van de groep.
Danko staat in het midden, omringd door zijn Band-maten. De weelde en
overvloed van de eerste Band-periode bestaat niet meer.
Met het sterven van Danko
en Helm is van de originele Band-bezetting weinig over – gelukkig
hebben we de muziek nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten