Gisteravond heb ik de
film Il Vangelo Secondo Matteo gezien. De regie ligt in handen van
Pier Paolo Pasolini, een marxist die het Evangelie naar Mattheüs
heeft verfilmd. De citaten in de film komen uit de Italiaanse
vertaling van het Mattheüs-evangelie; acteurs zijn allen amateurs
(ma Pasolini speelt de oude moeder Maria) en als filmlocatie was het
zuiden van Italië gekozen. Pasolini maakt geen gebruik van kleur, de
hele film is in zwart-wit opgenomen.
Het levensverhaal van
Jezus in beeld. Niet specifiek Zijn lijden, hoewel dat
vanzelfsprekend wel in beeld wordt gebracht. Ook niet specifiek Zijn
wonderen, hoewel die wel ter sprake komen. Evenmin alleen maar Zijn
preken of Zijn wonderlijke geboorte. Nee, Zijn hele leven wordt
vertoond. Wat mij triggerde was dat Pasolini voor zijn verfilming de
hoofdpersoon de letterlijke citaten uit het evangelie laat spreken.
Want dat deed me
herinneren aan The Passion Of The Christ, de film van Mel Gibson uit
2004. De katholieke filmregisseur laat hierin de laatste 12 uur van
Jezus zien, het halve etmaal voorafgaand aan Diens sterven. Immers,
By his wounds, we were healed. In tegenstelling tot eerdere
films over het leven van Christus, zijn de dialogen om de
authenticiteit te bevorderen, in het Aramees, Latijn en Hebreeuws.
Ik herinner me dat in
2011 een bericht in het Nederlands Dagblad stond dat Gibson, de
regisseur, producent en scenarist van de film, aan Bob Dylan heeft
gevraagd voor de filmmuziek. Maar de zanger weigerde in eerste
instantie, wegens tijdgebrek. Later droeg Dylan nog wel “Rock of
ages” aan voor de soundtrack, maar dit werd weer geweigerd omdat er
al filmmuziek was gemaakt door John Debney.
Dylan die de filmmuziek
zou maken voor The Passion Of The Christ. Hoe zou dat geklonken
hebben? Ik denk dat ondanks het geweigerde verzoek, Dylan alsnog aan
het schrijven is geweest en Pasen als thema heeft gekozen. Het
resultaat is Ain't Talkin' en verscheen op het album Modern Times uit
2006.
En nee, ik weet dus niet
of er een verband bestaat tussen het verzoek voor filmmuziek voor The
Passion Of The Christ en het nummer Ain't Talkin'. Het zou me niets
verbazen als die link er zou zijn.
Dat waren zomaar wat
gedachten toen ik dus gisteravond keek naar Il Vangelo Secondo
Matteo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten