Setlist Chula Vista, California, 29 juli 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Chula Vista, California (met dank aan BobLinks).

Aankondiging A Complete Unknown

Op internet is een promotiefilmpje geplaatst voor de film A Complete Unknown. In deze film speelt Timothée Chalamet de rol van Bob Dylan. De regie is in handen van James Mangold, die samen met Jay Cocks het scenario schreef.

A Complete Unknown is gebaseerd op het boek Dylan Goes Electric! van Elijah Wald. Het gaat over de overstap die Dylan maakte van akoestische naar elektrische muziek.

Het heeft even geduurd voordat de film is gekomen. Ruim vier jaar geleden werd voor het eerst iets gezegd over de biopic. Over een half jaar is de film in de bioscopen te zien.

Ben benieuwd. Het is een bijzonder interessante periode. Niet zozeer vanwege de elektrische gitaar, maar vooral omdat Dylan met een bijzonder creatieve periode bezig was. In achttien maanden kwam hij met drie studio-albums, waaronder de dubbelaar Blonde On Blonde. Terwijl hij ook nog aan het touren was - over de westerse wereld.

Nog een half jaartje geduld, voordat ik het kan zien.

Olympische Spelen 2024

In Parijs beginnen vandaag de Olympische Spelen. De zomereditie van 2024. Alweer de 33e editie, begrijp ik. Meedoen is belangrijker dan winnen, is de olympische gedachte. En dus zijn de eerste sporten al begonnen, voordat vanavond de openingsceremonie wordt gehouden.

Voor het eerst is de opening niet in een stadion, maar in de buitenlucht. De rivier de Seine is het toneel van de start van het sporttoernooi. De eerste woordspeling heb ik al gehoord, dat het de 'openingsSeine' wordt van de Olympisch.

Geen idee of Dylan dit sportgebeuren volgt. Ik denk het eigenlijk niet. De bard zit in de Verenigde Staten en maakt zich op voor het tweede gedeelte van zijn Outlaw Music Festival Tour 2024, met onder andere John Mellencamp en Willie Nelson. En toch denk ik bij de Olympische Spelen aan Dylan.

Property of Jesus is een lied dat op Shot Of Love verscheen, het afsluitende deel van Dylan's gospeltrilogie. Het is een verwijt tegen elk cynisme richting gelovigen. Dylan zingt onder meer: You can laugh at salvation, you can play Olympic games.

Het is misschien flauw, maar ik denk hier aan. Als vanavond de vlaggen van de deelnemende landen weer worden binnengedragen. Je kunt meedoen aan de Olympiade, maar uiteindelijk is het van belang of je een eigendom bent van Jezus.

Thuisbrengen

John Mayall is op 90-jarige leeftijd overleden. De Britse bluesgitarist was medeverantwoordelijk voor de opleving van de blues in de tweede helft van de jaren 60.

Zijn eigen band was een soort broedplaats voor latere muzikanten als Eric Clapton, Fleetwood Mac en Stones-gitarist Mick Taylor. Op de een of andere manier heb ik het idee dat Mayall ook met Dylan heeft samengewerkt, maar die link heb ik niet gevonden.

Maar tussen de twee muzikanten is wel een link. Omdat ze samen blues maakten, elk in hun eigen stijl. Mayall trok naar de Verenigde Staten, als onderdeel van de Britse invasie van (blues)muzikanten. Het eerste 'elektrische album' van Dylan, uit 1965, heette Bringing It All Back Home. Met de titel wilde Dylan iets aangeven over de muziek, dat via de Britten weer naar huis terug kwam.

Het is morgen precies 59 jaar geleden dat Dylan zijn eerste elektrische optreden gaf. Hij deed dat op het Newport Folk Festival, waar hij in de voorgaande twee edities zijn doorbraak beleefde. Maar in 1965 was alles anders. Dylan, bijgestaan door The Paul Butterfield Blues Band, speelde de drie nummers Maggie's Farm, Like a Rolling Stone It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry. Heel hard - zó hard, dat folk-held Pete Seeger met een bijl naar een elektriciteitskabel liep om die door te hakken. De herrie moest maar eens afgelopen zijn.

Of was Seeger ontevreden dat de jonge Dylan zich had uitgeleverd aan commerciële muziek? Het publiek jouwde Dylan uit, dit was niet de protesterende folk-zanger die zij kenden van de vorige optredens.

Na een krap kwartiertje ging de band het podium af, de zanger kwam later nog terug om met zijn akoestische gitaar It's All Over Now, Baby Blue en Mr. Tambourine Man te spelen. Maar toen was de vete met het publiek al ingezet.

Daar had John Mayall verder niets mee te maken. Maar de stappen van Bob Dylan via Paul Butterfield naar John Mayall is ook weer niet zo groot.

België

De laatste dagen kijk ik wat rond in Dylanesque België. Wanneer en waar trad Dylan op bij onze zuiderburen? In de afgelopen tien jaar waren het vier optredens.

Vier. Dat is een wat kleiner aantal dan in Nederland. Maar vooruit. Het zijn er wel vier. Komend najaar treedt Dylan alleen op in België, zijn enige concert in de Lage Landen dit kalenderjaar.

Het komende Lage Landen-concert is in Antwerpen. Daar was Dylan in 2017 voor het laatst. Bij die tournee deed Dylan ook de AFAS Live aan, waar ik toen met mijn oud-mentor Wietse ben geweest.

In Brussel kwam Dylan vaker, drie keer zelfs. In 2013, in 2015 en in 2022 stond de bard in de Brusselse en Europese hoofdstad.

Niet zo heel gek natuurlijk, want in When I paint my masterpiece zingt Dylan: I left Rome and landed in BrusselsEnfin. België dus. Antwerpen. Mooie stad, ik kom er wel eens doorheen als ik naar het klooster in Westmalle ga. Dan is het treinen naar Antwerpen en met de bus naar de abdij. Maar ik denk niet dat Dylan zo'n monastieke ervaring ook heeft gepland.

Zware regen

Vanwege forse buien kondigde het KNMI voor dit weekend code geel af. Onder meer in de provincies Noord-Brabant, Gelderland en Limburg waren problemen. In de aankondigingen werd gesproken over 'harde regen'.

Harde regen, dat ken ik niet goed. Het regent hard, dat weet ik dan weer wel. Iedereen die afhankelijk is van de fiets, weet hoe hard het soms regent. Ik ken wel de term Zware Regen. Dat is een liedje van Ernst Jansz.

en er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar,

er gaat zware regen vallen

Een licht-apocalyptisch beeld. ik zag een kamer vol mannen met bloedende hamers / ik ontmoette een man die verteerd werd door liefde / en een andere man die verteerd werd door haat.

Het is geen eigen lied van de Doe Maar-frontman. Jansz zette een lied van Bob Dylan om naar het Nederlands. A Hard Rain’s A-Gonna Fall, een van Dylan's eerste eigen liedjes. Zou die harde regen komen door stukjes bom? Stukjes kernwapens? Geen idee; zoveel mensen, zoveel interpretaties.

In Leeuwarden leek het overigens mee te vallen, met die zware regen dit weekend. Maar prijs de dag niet voordat het avond is.

Smartphones

In het najaar gaat Bob Dylan weer naar Europa. Een fors aantal optredens in het oude continent. Geen Hollandse concerten, wel een optreden in Lotto Arena te Antwerpen. Dat is Dylans bezoek aan de Lage Landen.

Als de bard zijn optreden verzorgd, zijn de mobiele telefoons taboe. Je moet je telefoon in een afgesloten tasje doen. Geen afleiding. Bij zijn laatste Nederlandse shows was dit ook al het toegangsbeleid. Dat was me eigenlijk wel goed bevallen.

"Het creëren van telefoonvrije concerten tijdens eerdere Bob Dylan tours toont aan dat dit voor een betere concertervaring zorgt: wanneer we de technologische prikkels waar we aan gewend zijn geraakt achterwege laten, zijn onze ogen meer gefocust op de omgeving en onze zintuigen alerter," staat op de site van Lotto. Zo is het ook. Geen beeldschermpjes, geen blauwe verlichting, geen schermpjes waar je aandacht toch naar wordt getrokken.

Maar focus. Concentratie. Daar kom je ook voor, natuurlijk. Een concert is geen achtergrondmuziek, maar een 'belevenis'. Dylan weet dat en wil dat wij, gewone stervelingen, dat ook weten.

Antwerpen

Bob Dylan komt dinsdag 29 oktober naar Antwerpen. Natuurlijk, Antwerpen is een mooie stad. Maar toch, wat heeft Dylan met Antwerpen?

De zanger heeft wel wat met Brussel. Sterker nog, hij noemt de Belgische (en Europese?) hoofdstad in zijn lied When I Paint My Masterpiece. Als Dylan dit lied in de Lage Landen uitvoert, hoor je op de opnames het publiek extra applaudiseren.

Maar Antwerpen? Anviers? Geen idee. Het doet geen belletje rinkelen. De zanger refereert nooit aan deze Belgische havenstad.

Of hij er ooit is geweest? Zeker, in 2017 nog. Dat was een tournee waarbij de Nobelprijs-winnaar ook Nederland aan deed. Daar was ik bij. Samen met Wietse, mijn mentor van de havo. Zo'n mentor die je iedereen wenst: eerlijk, en altijd op zoek naar datgene wat jou als scholier verder helpt. Bij Wietse draaide het altijd om de leerlingen, nooit om hem zelf - zo'n docent is voor elke middelbare-scholier een aanrader.

Europa najaar 2024

En dan toch, he. Bob Dylan komt toch naar Europa voor een tournee. De shows zijn onderdeel van zijn wereldwijde Rough And Rowdy Ways-tournee. Ik dacht dat Dylan na zijn vorige Europese bezoek de grote plas niet meer zou oversteken. Maar wel dus.

De Lage Landen moeten het doen met een optreden in Antwerpen, 29 oktober. Geen shows in Amsterdam, Eindhoven, Groningen of Utrecht. Het bekend gemaakte tourschema biedt ook weinig ruimte voor aanvullingen. Het programma ziet er als volgt uit:

Vrijdag 4 oktober Praag

Zaterdag 5 oktober Praag

Zondag 6 oktober Praag

Dinsdag 8 oktober Erfurt

Donderdag 10 oktober Berlijn

Vrijdag 11 oktober Berlijn

Mogelijk zaterdag 12 oktober Berlijn

Maandag 14 oktober Nürnberg

Woensdag 16 oktober Frankfurt

Donderdag 17 oktober Frankfurt

Vrijdag 18 oktober Frankfurt

Maandag 21 oktober Stuttgart

Dinsdag 22 oktober Saarbrücken

Donderdag 24 oktober Parijs

Vrijdag 25 oktober Parijs

Zondag 27 oktober Düsseldorf

Maandag 28 oktober Esch-sur-Alzette

Dinsdag 29 oktober Antwerpen

Vrijdag 1 november Bournemouth

Zondag 3 november Liverpool

Dinsdag 5 november Edinburgh

Woensdag 6 november Edinburgh

Vrijdag 8 november Nottingham

Zaterdag 9 november Wolverhampton

Zondag 10 november Wolverhampton

Dinsdag 12 november Londen

Woensdag 13 november Londen

Donderdag 14 november Londen

Andorra

Mevrouw Frits en ik waren begin juli bij het toneelstuk Andorra. Het werd opgevoerd in Snakkeburen, een buurtschap bij Leeuwarden. Het toneelstuk Andorra was een iepenloftspul, een openlucht-theater. Iepenloftspullen zijn heel populair in Friesland - en daarbuiten. In Diever bijvoorbeeld, daar wordt jaarlijks een toneelstuk van Shakespeare in de openlucht gespeeld.

Andorra gaat over een fictief land, waarin de bewoners in vrede bij elkaar leven. Een van de bewoners is een Roek, een jongen die door een Andorrees is geadopteerd. Tenminste, dat is het verhaal dat de adoptie-vader steeds heeft opgehouden. In werkelijkheid is deze jongen, Andri, het resultaat van een buitenechtelijke escapade van diens vader. En dus is hij geen Roek, maar een Andorrees.

Niet veel later valt een buurland het land Andorra binnen en wil de bezetter het land ontdoen van alle Roeken. En dus ook van Andri; die feitelijk geen Roek is. In het toneelstuk blikken de betrokken terug op scenes, alsof ze later terugblikken en hun handen schoonwassen. Hun trof geen blaam, ze wisten niet dat Andri geen Roek was, al met al: ze zijn onschuldig, want wat konden ze doen?

Ik moest denken aan het lied Who Killed Davey Moore? van Dylan. Daarin wordt ook de vraag gesteld wie het slachtoffer heeft vermoord. Iedereen trekt zijn handen er van af, want iedereen is onschuldig. En het spel moet nu eenmaal gespeeld worden, toch? Als Moore nou had gezegd dat..., nou dan was het anders gelopen. Davey Moore was dus schuldig aan zijn eigen dood, door eigen schuld.

Maar in het iepenloftspul Andorra is één persoon die niét zichzelf vrij pleit. De pater van het land, gespeeld door Theo van der Molen, beseft dat hij wél medeschuldig is aan de moord op Andri. Al was het maar omdat hij de moord niet heeft voorkomen. En te laat heeft ingegrepen - als hij al iets kon doen.

Dat is bij 'Davey Moore' niet aan de orde. Geen persoon die een moreel appèl doet op anderen, of op het publiek. Maar Dylan levert dan ook geen teksten aan voor een Friese iepenloftspul.

Engeland

Vanavond spelen Spanje en Engeland de finale van het Europees Kampioenschap. Het mannenvoetbal. Tegenwoordig moet je daarin compleet zijn: de term 'EK voetbal' volstaat niet meer als het om deze sport gaat.

In het Britse team speelt Harry Kane mee. Ik denk onwillekeurig toch aan Hurricane, dat protestlied uit 1975, waarin Dylan zich uitsprak tegen de racistische rechtszaak tegen Rubin Carter. Dat kwam in 1975 nog altijd voor, hoewel de verschillende rassen in de Verenigde Staten al lang niet meer 'separate but equal' waren.

Maar ja, de VS is nog altijd het land waar 'justice is a game'.

Of is When The Ships Comes In een beter lied? Like the stillness in the wind / ’Fore the hurricane begins. Stilte voor de storm. Voetbal, soccer, is ook het het eiland daarginds een grote sport.

Enfin. Ik las van de week iets over de Titanic. Een team van deskundigen, wetenschappers en historici is begonnen aan een nieuwe missie naar het scheepswrak van de Titanic. Met de expeditie wil het team ontdekken hoe het schip in 1912 precies gezonken is. Daarbij wordt gebruik gemaakt van de nieuwste technologie.

The Titanic sails at dawn. vertelde Dylan in Desolation Row. Dat nummer uit 1965 is een episch lied, niet per se om vrolijk van te worden. De verlorenstraat, een plek waar je liever niet naar toe gaat. De Titanic zelf ook niet. Dit schip zou onzinkbaar zijn, maar al tijdens zijn eerste reis zonk deze boot.

Over dat zinken schreef Dylan dan weer Tempest, ook al weer zo'n stevig lied. In lengte en in inhoud. Jim Dandy smiled / He'd never learned to swim / Saw the little crippled child / And he gave his seat to him.

De Titanic zonk in de nacht van 14 op 15 april 1912 tijdens zijn eerste reis van Engeland naar New York. Het reusachtige schip had wel waarschuwingssignalen van een opkomende ijsberg ontvangen, maar de ijsberg werd te laat gezien, waardoor uitwijken nagenoeg onmogelijk bleek. Na de botsing zonk het schip binnen drie uur.

Vanavond eerst maar voetballen. De belangrijkste bijzaak van het leven. Over de rest schrijft Dylan zijn literaire kronieken.

Kronieken #117 | Blood in My Eyes

Deze week was ik weer bij Sanquin. Het was mijn beurt weer om bloed te doneren. Ik schijn goed bloed te hebben: ook bloed wordt gekwalificeerd, en wat ik heb kan voor elke ontvangende partij gebruikt worden. Het is geen eigen verdienste, want voor je bloedgroep kies je niet.

Bij de bloedbank Sanquin moet ik altijd denken aan Johnny Cash. Hij trad op in San Quentin, een gevangenis. Maar ik moet ook denken aan Dylan. Aan zijn Pay In Blood, dat in 2012 op de plaat Tempest verscheen.

Of aan dat liedje Blood In My Eyes, dat Dylan opnam voor World Gone Wrong. Het was de tijd dat Dylan teruggreep op de blues en folk. Hey, hey, babe, I got blood in my eyes for you.

En ik denk aan het groeiende antisemitisme in Europa. Het laait altijd weer op. De grootouders van Dylan, zowel van vaders- als moederskant, zijn gevlucht voor de jodenhaat in Oost-Europa. Houdt dat dan nooit op?

Er is genoeg bloed gevloeid. Tijd om samen verder te trekken. Zou je zeggen. Of zingen. Dat kan Dylan het beste doen. Namens ons. Maar ook omdat hij het kan zeggen door te zingen.

The 1974 Live Recordings

Bob Dylan brengt 20 september een nieuwe box uit: The 1974 Live Recordings. Een serieuze zaak, want de box telt 27 cd's en 431 nummers, waarvan 417 niet eerder officieel zijn uitgebracht.

Het gaat om opnames van de tournee die Dylan deed met The Band. De tijd van Planet Waves. Van de periode bij Asylum Records. De tijd dat Dylan nauwelijks optrad, omdat hij zich richtte op zijn gezinsleven.

Before The Flood heette de live-dubbelaar, die verscheen na deze tour. Met Dylan-nummers en uitvoeringen van songs van The Band.

Ik moet maar weer langs Wobbe, mijn platenboer in Leeuwarden. Misschien dat we een mooie deal kunnen maken voor dit uitgebreide tour-verslag.

Setlist Hershey, Pennsylvania, 7 juli 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Hershey, Pennsylvania (met dank aan BobLinks).

Dylan en zijn band hebben nu even rust. De Outlaw Music Festival Tour 2024 heeft een paar weken rust. Maar over drie weken begint de Revue weer. Dan is een ruime week met optredens gepland, beginnend in Chula Vista.

Misschien dat Dylan in de tussentijd sleutelt aan zijn speellijst. Je weet het niet, maar de verrassing weten we eind juli.

Setlist Bethel, New York, 6 juli 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano and harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Bethel, New York (met dank aan BobLinks).

Bethel. Het is de plaats waar aartsvader Jakob zijn droom had, waarbij engelen met een trap op en neer kwamen. "'Dit is zeker,' zei hij, 'op deze plaats is de HEER aanwezig. Dat besefte ik niet.'" Deze geschiedenis staat in Genesis 28.

Het is ook een van de twee plaatsen waar koning Jerobeam van het tienstammenrijk een gouden stierkalf liet plaatsen. De andere stad was Dan. In Betel besteeg Jerobeam jaarlijks een heuvel om offers te brengen aan het kalf, en werden priesters voor dit beeld geïnstalleerd. Je kunt hierover lezen in 1 Koningen 12.

Zou Dylan ook aan dit soort verhalen uit het Oude Testament denken?

Setlist Camden, New Jersey, 4 juli 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Camden, New JerseyWillie Nelson's 4th of July Picnic, tijdens (met dank aan BobLinks). De picknick is natuurlijk niet toevallig gekozen voor de 4e juli. In de Verenigde Staten van Amerika is het de nationale vrije dag. De Amerikanen vieren hun onafhankelijkheid.

Voor Dylan geen reden om Tears Of Rage te spelen. Hij schreef dit nummer met Richard Manuel, de pianist van The Band. Tears Of Rage verscheen voor het eerst op Music From Big Pink, het debuutalbum van The Band uit 1968. Het nummer is ook terug te horen op The Basement Tapes, The Bootleg Series Vol. 11: The Basement Tapes (zowel op de Complete-variant als de Raw-editie) en The Rolling Thunder Revue: The 1975 Live Recordings.

We carried you in our arms

On Independence Day

Setlist Mansfield, Massachusetts, 2 juli 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell)

Early Roman Kings (Bob on piano)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist in Mansfield, Massachusetts, van dinsdagavond (met dank aan BobLinks). Iets later dan anders, vanwege technische malheur.

Vandaag is het 4 juli, Onafhankelijkheidsdag. De Outlaw Music Festival Tour 2024, met onder andere Willie Nelson en John Mellencamp in de gelederen, strijkt neer in Freedom Mortgage Pavilion in Camden, New Jersey. Daar houden ze Willie Nelson's 4th of July Picnic. Een en al gezelligheid!

George Patton

De Amerikaanse militair George Patton speelde een belangrijke rol in de Tweede Wereldoorlog. Mede door zijn toedoen werd het Luxemburgse stadje Ettelbrück bevrijd van de Duitse bezetting. Patton ligt begraven in Hamm, in Luxemburg.

Ik vraag me af of George familie is van Charley. Dylan schreef voor Charley Patton het liedje High Water, dat op "Love and Theft" is terug te vinden. Amerika is groot, niet iedereen met dezelfde achternaam is natuurlijk direct familie van elkaar.

Maar ik sluit ook niks uit.

Setlist Holmdel, New Jersey, 30 juni 2024

Highway 61 Revisited (Bob on piano)

Shooting Star (Bob on piano and harp)

Love Sick (Bob on piano)

Little Queenie (Bob on piano) (song by Chuck Berry) (Tony on standup bass)

Mr. Blue (Bob on piano) (song written by DeWayne Blackwell) (Tony on standup bass)

Early Roman Kings (Bob on piano) (Tony on standup bass)

Can't Wait (Bob on piano)

Under The Red Sky (Bob on piano and harp)

Things Have Changed (Bob on piano)

Stella Blue (Bob on piano) (song by Robert Hunter and Jerry Garcia)

Six Days On The Road (Bob on piano) (song by Earl Green and Carl Montgomery)

Soon After Midnight (Bob on piano and harp)

Ballad Of A Thin Man (Bob on piano and harp)

Simple Twist Of Fate (Bob on piano) (Mickey Raphael on harp)

I'll Be Your Baby Tonight (Bob on piano)

Bovenstaand de setlist van gisteravond in Holmdel, New Jersey (met dank aan BobLinks).