Door een column van Nico van Straalen zit ik met het liedje Bob Dylan’s 115th Dream in mijn hoofd. Van Straalen haalt dit nummer aan in zijn bespreking over een nieuwe televisie-serie van Leo Blokhuis. De 'popprofessor' gaat voor KRO-NCRV in het kielzog van de Mayflower.
In Van Straalens column gaat het over de versie van het nummer op Subterranean Homesick Blues. Maar ik denk aan de uitvoering op die enorme verzamelbox The Cutting Edge, aflevering 12 uit de Bootleg Series dat de jaren 1965-1966 behandelt. Het waren de jaren van de drie studio-albums Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en Blonde on Blonde.
Waarom ik aan die alternatieve versie moet denken? Omdat de album-uitvoering waarschijnlijk niet de "echte" opname is. Op het album is te horen dat Dylan en zijn producer Tom Wilson in lachen uitbarsten, na een valse start. Vervolgens zet Dylan opnieuw in, maar dan mét band.
Die band ontbreekt in de versie op The Cutting Edge, dat dezelfde valse start en lachsalvo heeft.
Het is zaterdag vandaag. Ik hoef nergens naar toe. Dus de opnames van The Cutting Edge kunnen vandaag de hele dag in mijn kamer klinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten