De beste wensen voor 2022.
Dat gezegd hebbende, worden de laatste oliebollen van deze jaarwisseling weggewerkt. Dat gebeurt met de tonen van John Wesley Harding op de achtergrond. Allereerst maar in de uitvoering van de meester zelf. Dan nog de integrale versie door Thea Gilmore, die het album in 2011 uitgaf.
En de eerste Dylan Yn It Frysk van Ernst Langhout en Johan Keus. Niet omdat zij dit folkrock-album in z'n geheel hebben vertaald naar het Fries, wel om de songs Begrutsjen Mei De Immigrant (I Pity The Poor Immigrant), De Kweade Buodskipper (The Wicked Messenger), De Swalkers Flecht (Drifter's Escape), Ik dreamde dat ik Augustinus seach (I Dreamed I Saw St. Augustine) en De Wachttoer (All Along The Watchtower) (samen met een Yntro).
Wat kunnen we verwachten van het nieuwe kalenderjaar? Het is koffiedik kijken. Nieuwe tour-data zijn niet bekend - gaat de bard überhaupt nog wel op tournee? Of gooit Corona opnieuw roet in het eten? En als Dylan still on the road is, steekt hij dan weer de grote plas over voor shows in Europa?
Misschien worden we dit jaar opnieuw verrast met een studio-album. Of verschijnt het volgende deel van de Bootleg Series. Mogelijk wordt 2022 het jaar van Chronicles, Vol. 2.
Afgelopen jaar vierde Dylan zijn 80e verjaardag. Hij behoort volgens de psalmdichter tot de sterken onder ons. Het is natuurlijk een feit: hoe ouder je wordt, hoe eerder je komt te overlijden. De dood hoort niet bij het leven, maar is daar wel onderdeel van. Wordt 2022 het jaar dat... nee, niet aan denken.
Niet deze eerste dag van het jaar.
Het nieuwe jaar is een dag jong. Ik laat me dit jaar verrassen met wat we toebedeeld krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten