Wat vind je nou zo mooi
aan Bob Dylan? vroeg mijn collega. Wat antwoord je daar dan op, als
je bij de koffieautomaat staat? Ik vertelde iets over de teksten, de
voordracht, het imago. Mijn collega vertelde dat hij vooral de elpee
Desire kon waarderen. Om Dylan daarna uit het oog te verliezen.
Nee, dat is niet helemaal
waar. Mijn collega verloor Dylan definitief uit het oog na het
optreden in de Evenementenhal van de stad Groningen. Collega had die
dag ook een verjaardag, maar moest daar verstek laten gaan wegens het
optreden van de bard in Groningen. Maar binnen mum van tijd, zo'n
anderhalf uur, was collega toch op de verjaardag terecht gekomen. Een
concert met een ongeïnspireerde zanger, die ongemotiveerd zijn
liedjes het publiek in gooide.
Zonder de hits te spelen.
Maar ja, als je bij Dylan
een greatest hits-show verwacht, ben je bij hem aan het verkeerde
adres.
Desalniettemin werd de
zanger gespot in een café in Noordpolderzijl. Bekend is dat Dylan,
als hij meerdere dagen in een stad verblijft, bij voorkeur gaat
fietsen. Zo kwam het dat hij de koffietent ’t Zielhoes
binnenstapte. Volgens wijlen waard Siert van Warner gebeurde die dag
niets, het was vrij rustig. “D’r zit allennig n gekke Amerikoan
aan de bar kovvie te drinken.”
Die gekke Amerikoan was
Dylan in eigen persoon.
Een mooie anekdote om
opgevist te worden in het Dagblad van het Noorden, ter ere van
Dylan's 75e verjaardag. Of het waar is, doet er niet toe bij zo'n
herinnering. Het maakt me alleen maar jaloers.
Was ik daar maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten