Little White Wonder

Bij mijn platenboer Wobbe stond bij het de Dylan-elpees een witte elpee. Little White Wonder, staat schuin op de hoes gedrukt. Geen naam van de uitvoerende artiest staat op die hoes vermeld. Wel de prijs die Wobbe vraagt. En een handgeschreven nummer: LP 15701, en een 'origineel' geel plakkertje met daarop in potlood geschreven: 'Basement Singers Peace € 35'.

Ook de achterkant van de hoes geeft geen informatie. Geen tracklist, geen platenlabel, helemaal niks. Dat hoeft ook niet, want de plaat geeft zelf wel de nodige informatie die nodig is voor deze muziek. De binnencirkel van de zwarte plaat geeft wél het een en ander prijs. Een zin over rechten en zo, het bekende werk.

Maar die zinsnede lijkt bijna een grap, want het gaat om een heuse bootleg. Alsof je dan te maken hebt met rechten op muziek en/of de teksten. Het platenlabel blijk PEACE te zijn, die de band The Basementsingers Sing Bob Dylan uitgeeft. Met als platentitel “Little White Wonder”. Kant A heeft de nummers Tears Of Rage*, Quinn The Eskimo, Million Dollar Beach (sic!), Yeah, Heavy & A Bottle Of Bread, Please Mrs. Henry en I Shall Be Released. De uitgever vermeldt dat de nummers zijn geschreven door Bob Dylan, behalve *, want deze is geschreven door Dylan met Richard Danko.

De B-kant heeft als nummers Down In The Flood, Lo & Behold, Tiny Montgomery, Open The Door Richard (sic!), Nothing Was Deliverd, Wheel's On Fire* (sic!) en You Ain't Going Nowhere. Ook hierbij wordt volledigheidshalve gemeld dat de nummers van Dylan zijn, behalve *, dat ook weer met Richard Danko is geschreven.

Een album met muziek in goede staat. Gelukkig.

Want het is altijd weer de vraag of je bij bootlegs een album krijgt waarvan de kwaliteit enigszins goed is. Zeker bij opnames die uit de periode van The Basement Tapes zijn gemaakt. Na zijn mysterieuze motorongeluk, trok Dylan zich terug in de kelder van Big Pink. In dit roze geschilderde huis in Woodstock bevonden zich de leden van The Band, met wie Dylan in de betreffende kelder veel muziek probeerde.

Organist Garth Hudson verkocht nog wel eens bandjes, vanwaar weer op andere bandjes nieuwe opnames werden gemaakt. De muziek verloor bij elke overname weer iets van zijn glans, waardoor je maar moest afwachten wat de kwaliteit van de opnames dus moest zijn. Dat zagen Dylan, The Band en platenmaatschappij Columbia een klein decennium later ook wel in. En dus verscheen een officiële uitgave, The Basement Tapes, waarbij de kwaliteit van de muziek in orde was.

Little White Wonder dus. Gekocht bij Wobbe. Eén van de eerste bekende bootlegs in de muziekgeschiedenis. Mooi om daar mijn weekend mee te vullen, met het luisteren naar deze originele opnames.