DANCE is een
gesprekstechniek om al dan niet via de telefoon een product of een
dienst te verkopen. Ik kende het niet, maar ik heb het geleerd
tijdens mijn studie die ik voor mijn werk volg. Een
verkoop-gesprekstechniek, dus. DANCE heet het; sinds ik deze titel
hoorde, dacht ik niet aan de verkopers, maar aan Mr. Bojangles (Dance
for me!) en aan de elpee DYLAN uit 1973.
Ik denk vaker aan Dylan,
aan zinnen, woorden, songtitels, naar aanleiding van een gebeurtenis.
Zo dacht ik aan Only A Pawn In Their Game, toen ik met een collega
sprak over het verschuiven van collega's van het ene team naar het
andere. Deze poppetjes zijn maar pionnen in een hoger spel.
Tjah.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten