Na de Tweede Wereldoorlog zijn Joodse Holocaust-overlevenden jarenlang gevolgd door de toenmalige Binnenlandse Veiligheidsdienst. De voorloper van de AIVD zag de Joden als extremistisch en potentieel gevaar voor de democratie.
Dat klinkt als een schandelijke praktijk. Het is ook niet een fraaie opstelling van de nationale inlichtingendienst. Die stelt overigens dat het niet zozeer om het volgen van oorlogslachtoffers gaat, maar om leden van de communistische verenigingen.
De dienst wijst op verschillende historische studies waar ook uit naar voren komt dat het Auschwitz Comité een communistische mantelorganisatie was, ofwel een schijnbaar zelfstandige organisatie die in feite werd gedomineerd door communisten, die haar gebruikten om communistische doeleinden te verwezenlijken.
De AIVD voegt eraan toe dat het communisme destijds de grootste bedreiging voor de nationale veiligheid was.
Het verhaal past ook wel voor een gedeelte in de Koude Oorlog van die tijd. Dylan schrijft hilarisch over die periode, het Mccarthyisme. In zijn nummer Talkin’ John Birch Paranoid Blues neemt hij deze politiek op de hak.
Dylan, het jodendom, het communisme, inlichtingendiensten, het is een mooie cocktail voor een monografie over de zanger. Of als een tijdsbeeld. Of beiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten