Robbie Robertson is woensdag overleden. De gitarist is 80 jaar geworden en overleed na een lang ziekbed. Hadden we ook van deze Canadees, met Joodse wortels en indiaans bloed, gehoord zonder Bob Dylan
Robertson werd geboren als Jaime Royal (Robbie) Robertson, oorspronkelijk Jaime Robert Klegerman, en werd al jong lid van de begeleidingsband van Ronnie Hawkins. Die groep heette toepasselijk The Hawks, en bestond naast Robertson uit bassist Rick Danko, pianist Richard Manuel en toetsenist Garth Hudson. Later voegde zich ook drummer Levon Helm, uit de zuidelijke Amerikaanse staat Arkansas, zich bij deze formatie.
Halverwege de jaren zestig besloot Bob Dylan om naast zijn akoestische gitaar ook een elektrische gitaar te gebruiken. Voor deze 'nieuwe' muziek huurde hij muzikanten in, waaronder leden van The Hawks. Tijdens de World Tour 1966 was The Hawks de begeleidingsband van Dylan; vóór de pauze speelde de bard een akoestische set, na de pauze kwam het elektrische gedeelte.
Omdat Helm niet meer tegen het gejoel kon (Dylan werd uitgejouwd omdat hij zijn ziel verkocht zou hebben aan de commerciële muziek), werd de drummer vervangen door Mickey Jones.
Kort na deze concertreeks donderde Dylan van zijn Triumph T100, en trok zich terug uit het openbare leven. Voor The Hawks zat er weinig anders op dan ook maar iets voor hunzelf te gaan doen. De mannen huurden een huis in West Saugerties bij Woodstock in de staat New York, om daar maar muziek te gaan maken.
Daar, in die kelder van het roze geschilderde huis, werd nieuwe muziek gemaakt. Soms met teksten en muzikale bijdragen van Dylan, die ook wel eens uit huis weg wilde. Maar ook met eigen muziek, zoals The Weight, een tekst van Robertson. Het resultaat was een eigen album, Music From Big Pink, muziek uit Groot Roze, zoals het huis werd genoemd.
De rest is geschiedenis. The Band stond op eigen benen en creëerde een geheel eigen muziekstijl. Dylan ging ondertussen zijn eigen weg.
Robbie Robertson. De meningen zijn over hem verdeeld. Was het een goede tekstschrijver? Of was het iemand die zichelf belangrijker vond dan het muzikale proces? Ik weet het niet, anderen mogen daar een genuanceerd beeld over schetsen.
In de tussentijd luister ik nog maar eens naar de opnames van Dylan en The Band. Live-opnames, maar ook studio-songs. Want van zowel het podium-materiaal als de opgenomen muziek in de studio is veel terug te vinden.
Gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten