Maandag was het de Nationale Indiëherdenking. Bij het Nationaal Indisch Monument in Den Haag werd stilgestaan bij het feit, dat de Japanse keizer Hirohito in 1945 de capitulatie tekende. Zijn soldaten hadden in 1942 Nederlands-Indië onder de voet gelopen.
Met Hirohito's overgave kwam een einde aan de Tweede Wereldoorlog - ook in het Koninkrijk der Nederlanden, waar Indië onderdeel van was. Daarom wordt elk jaar deze datum, 15 augustus, aangegrepen voor de Nationale Indiëherdenking.
De NPO zond 's middags de documentaire Lief Indië uit. Over de troost van krontjong-muziek, voor de gerepatrieerde Indische Nederlanders. Guus Paat komt in deze docu ook voor. De muzikant is al jaren de vaste gitarist van Ernst Jansz.
Ook al toen Jansz met zijn Dylan-vertalingen Dromen Van Johanna (2010) door het land trok. De live-registratie van deze tournee heet eenvoudig Dromen Van Johanna - Live. Op deze cd is onder meer het liedje Lief Indië te horen.
Op deze manier is onze oude kolonie dus aan Bob Dylan gelinkt. Of dat terecht is, laat ik aan anderen over. Het liedje Lief Indië past heel goed in de sfeer van deze show.
Ik weet het, deze link is wel heel smal. Dylan zelf heeft wel wat met Japan, het land van de oude keizer. Denk alleen al aan die live-dubbelaar Bob Dylan At Budokan, dat in eerste instantie alleen voor de Japanse markt werd uitgebracht. Of de vele Japanse uitgaven, inclusief karakter-tekens, van albums.
Maar dat kwam allemaal niet ter sprake bij het Nationaal Indisch Monument in Den Haag.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten