In de analyses die
volgden op het 'Grote Nobelprijs-nieuws', werd terecht gewezen op de
naam van Bob Dylan. Want Dylan werd in 1941 niet geboren als Robert
(Allen) Dylan. Zijn vader Abram 'Abe' Zimmerman gaf in de dagen na 24
mei 1941 aan de ambtenaar van de burgerlijke stand in Duluth de
geboorte aan, van Robert Allen Zimmerman. Het oudste kind in het
gezin van Abram Zimmerman en Beatrice 'Beatty' Zimmerman-Stone.
Bob's grootouders via
zijn vader, Zigman en Anna Zimmerman, emigreerden in 1905, na de
pogroms, uit Odessa (Oekraïne) naar de Verenigde Staten. Zijn
grootouders via moeders zijde, Ben en Florence Stone, waren Litouwse
Joden, die in 1902 in de VS kwamen wonen. De familie van oma Stone,
de familie Kirghiz, komt oorspronkelijk uit de provincie Kars in het
noordoosten van Turkije.
De familie Zimmerman,
waar ook zoon en broertje David deel van uit maakte, was onderdeel
van een kleine maar gesloten en redelijk orthodoxe Joodse
gemeenschap. In de synagoge werd Robert Allen na acht dagen besneden
met de naam Shabtai Zisl ben Avraham. Het is wel interessant om op
onderzoek uit te gaan wat deze Hebreeuwse naam precies betekent.
'Ben Avraham' betekent
'zoon van Abraham', wat Robert Allen in dubbele zin is. Zijn
biologische vader heette Abram. Maar de stamvader der joden heet ook
Abraham. De naam 'Shabtai', zo lees ik op Kunst En Cultuur, is
afgeleid van 'Sjabbat'. De naam Shabtai verschijnt in de Bijbel als
een Leviet gedurende de tijd van Ezra (Ezra 10:15). Sjabbat, sabbat,
rustdag. Als er iets is wat bij Dylan ontbreekt, is het een rustdag.
De man is al een kwart eeuw voortdurend on tour. Zisl, ook wel
gespeld als 'Zissel', betekent 'zoet' in het Jiddisch. En het is een
meisjesnaam. Met meisjes en vrouwen heeft Dylan een
haat-liefde-verhouding, zal ik maar zeggen.
Rust zoet zoon van
Abraham – dat zou de Nederlandse vertaling kunnen zijn van Shabtai
Zisl ben Avraham. Waarvan akte. Ik weet niet of en op welke manier
Dylan zich met deze Hebreeuwse naam zich identificeert. In ieder
geval is zijn Amerikaanse naam altijd een punt van heikel geweest. Of
zoals hij zelf wel heeft gezegd: “You're born, you know, the wrong
names, wrong parents. I mean, that happens. You call yourself what
you want to call yourself. This is the land of the free.”
Toen Dylan begin jaren
zestig naar New York vertrok en zich vestigde in Greenwich Village,
was het een goede gelegenheid om te experimenteren met nieuwe namen.
Zo maakte hij muziek onder de naam Elston Gunnn (let op de drie
'n'-en aan het einde!) en Blind Boy Grunt. Maar de naam 'Bob Dylan'
kwam steeds vaker voor. De voornaam is een vervoeging van 'Robert',
op zich niet heel veel spannends. De achternaam, in die beginjaren
nog echt een pseudoniem, is veel interessanter.
Deze naam is deels een
eerbetoon aan de Welshe dichter Dylan Thomas. Het verhaal over deze
schuilnaam schrijft Dylan in het eerste deel van zijn autobiografie,
Chronicles, Vol. 1. In die dagen was er een saxofonist met de naam
Robert Allyn actief. Een naam die vrijwel overeenkomt met Dylan’s
voornamen, Robert Allen. Die Griekse y vond de jonge Bob een stevige
letter, mooi genoeg om over te nemen. Maar ‘Robert Allyn’ was als
naam al bezet – reden dus om te buurten bij andere namen.
Eén van die andere namen
was die van Dylan Thomas. Een mooie subtiele woordspeling tussen
‘Allyn’, ‘Dylan’ en ‘Robert Allen’. Een nieuwe naam was
geboren. En zo toog Robert Allen Zimmerman in augustus 1962 met
manager Albert Grossman naar een rechtbank in Minnesota om de naam
‘Robert Allen Zimmerman’ te vervangen door ‘Robert (Bob)
Dylan’.
Waag het dus niet om te
zeggen dat Dylan's officiële naam dus Zimmerman is. Zijn naam is
officieel gewijzigd. Maar er is nóg een bewijs voor deze formele
naamswijziging: de kinderen van Dylan. Twee van hen zijn bekende
artiesten. Uit het huwelijk met Sara Dylan-Lownds werden Jesse en
Jakob geboren, de oudste en de jongste uit deze echtverbintenis.
Jesse (een verbastering van Isaï, vader van de legendarische koning
David) is filmregisseur, Jakob (de Bijbelse womanizer pur sang) is
muzikant.
Jakob heeft een redelijk
succesvolle carrière opgebouwd, met zowel zijn band The Wallflowers
als solo-artiest. Zijn tot nu enige Nederlandse concert vond vandaag
precies acht jaar geleden plaats. In de Oude Zaal van de Melkweg,
Amsterdam. Donderdag 16 oktober 2008 – ik was er bij, samen met
Gemme. Het was de eerste verjaardag van een oomzegger van me. En mijn
eerste autorijtocht in een grote stad als Amsterdam.
Acht jaar geleden dus.
Waar blijft de tijd? Je zou wensen dat je altijd zoet zou kunnen
rusten van al het gewerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten