Over twee weken
verschijnt Shadows In The Night, het album van Bob Dylan waarmee hij
Frank Sinatra een hommage brengt. Nog twee weken, dus we kunnen
aftellen. Het is misschien het meest opmerkelijke album van Dylan,
opmerkelijker nog dan het kerstalbum uit 2009.
Maar is het inderdaad
vreemd dat Dylan een Sinatra-album maakt? Een plaat zonder eigen
materiaal? Volgens mij is Shadows In The Night niet eens een heel erg
afwijkend album. Dat is, omdat Dylan met het “nieuwe” materiaal
teruggrijpt op een pre-Dylaneske periode. Sinatra is één van die
artiesten die Dylan heeft beïnvloed.
Een vergelijkbare actie
voerde Dylan uit rond zijn dertigjarig jubileum. Toen nam hij Good As
I Been To You en World Gone Wrong op – twee folkalbums. Toen leek
het erop dat zijn carrière voorbij was. De man kreeg een concert
aangeboden wegens de anniversary van “Bob Dylan” en zijn
vijftigste verjaardag. De cirkel leek rond.
Niets is minder waar. In
de jaren die op dit concert volgden, maakte Dylan de mooiste albums.
Het gaat daarom te ver om te zeggen dat Dylan teruggrijpt op
'vroeger' om de cirkel rond te maken. Misschien dat we nog veel mooi
materiaal van Bob kunnen verwachten.
Ben benieuwd maar heb wel enige scepsis.
BeantwoordenVerwijderenScepsis heb ik niet, Arno. Wel moest ik na de 'release' van Full Moon And Empty Arms erg wennen. Maar laat Shadows In The Night maar komen!
Verwijderen