Het nieuwe jaar is
inmiddels drie dagen oud. Jaarplanningen zijn zo goed als rond.
Nieuwjaarsrecepties zijn gaande. En de verwachtingen voor het komende
jaar zijn min of meer bekend. Wat betreft Dylan in dit nieuwe jaar,
kunnen we eindelijk rekenen op Shadows In the Night. Verder verwacht
ik dat de bard nog een keer Nederland aan doet. Maar verder – het
is echt wachten op wat ons stervelingen wordt toegeworpen.
Maar stel dat je in je
toespraak aan het begin van 2015 iets van Bob Dylan wilt citeren? Het
is de vraag of je zoiets zou moeten willen; aan de andere kant:
waarom niet? Dylan is immers één van de grootste Engelstalige
dichters/schrijvers sinds Shakespeare. Dus een citaat kan geen kwaad.
Enfin.
Stel dat je dus iets van
Dylan wilt citeren? Wat citeer je dan? Citeer je een heel couplet?
Citeer je alleen een zin, een titel? The times, they are a-changin',
omdat je nooit verder bent gekomen en Dylan -net als de kerk-
herinnert als iets van vroeger? I used to care, but Things Have
Changed, omdat je daar ook gewoon een Oscar voor kunt krijgen? When
He returns, omdat Jezus anno domini 2015 nog wel eens zou kunnen
terugkeren?
Gaat er hoop uit Dylans
teksten? Spreekt Dylan van troost? Wat zijn zinnen of teksten waar we
in donkere dagen ons aan vast kunnen klampen? Ik herken wel zeker
iets van troost bij Dylan, maar dan vooral bij muziek waar ik een
christelijk thema in zie. Met name bij Ain't Talkin', het verhaal van
Pesach/Pasen in de meest brede zin des woords. Een lied in mineur,
maar de laatste maat in majeur.
Maar Dylan is volgens mij
niet van de hoop. Hij heeft iets calvinistisch: gewoon hard aan het
werk. Je hebt de opdracht om in deze wereld je talenten in te zetten
om er iets van te maken. Maar verwacht niet dat het van jou afhangt.
Sterker nog, verwacht maar helemaal niks. Maar doe wat je moet doen.
Zoiets.
Wie Bob Dylan wel als
brenger van hoop ziet, mag zich uiteraard bij me melden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten