Nieuw jaar

Het nieuwe jaar is weer massaal ingeluid door ons Nederlanders. Veel geld is de lucht ingeschoten om de geesten te verdrijven. Een traditie die al sinds de oudheid bestaat, maar in al die eeuwen nauwelijks aan verandering onderhevig is geweest.

Zou Bob Dylan ook oud en nieuw vieren? Zo ja, waar zou hij dat doen? En met wie? Zou hij bijvoorbeeld gewoon thuis zijn, in Malibu? Met wat vrienden? Zoals Tony Garnier? Zijn tourband? Of nodigt hij zijn familie uit? En welke familie dan? Sara Lownds en de kinderen uit dit huwelijk? Zijn tweede vrouw, Carolyn Dennis, met wie Dylan een dochter heeft – en zou deze dochter er dan ook zijn, met haar echtgenote? En wat te denken van Clydie King, met wie Dylan ook kortstondig getrouwd zou zijn?

Enfin.

Vragen waar we geen antwoord op zullen krijgen. Feitjes die ons als gewone stervelingen ook niet aangaan. Alsof het van wereldbelang is hoe een groot artiest zijn feestdagen doorbrengt. Het lijkt me niet. Maar soms schiet het me wel door mijn hoofd. Soms.

Het afgelopen jaar werden we als Dylan-fans erg verwend. Het kruimeltje van Shadows In The Night. Maar bovenal The Basment Tapes Raw/Complete, deel 11 uit de Bootleg Series. Man, wat een plezier om naar te luisteren! En dan hebben we het nog niet eens gehad over de 'verloren kelder-bandjes'.

Wat kunnen we van dit nieuwe jaar verwachten? Geen idee, natuurlijk. Behalve dan de definitieve release van Shadows In The Night. En de stille hoop dat Dylan dit jaar Nederland weer aan doet in zijn Never Ending Tour. Als je ervan uitgaat dat hij eens per twee jaar in Nederland komt voor een of meer optredens, en dat zijn laatste concerten in de Heineken Music Hall in 2013 waren...

Voor dit moment is het nieuwe jaar vooral koffiedik kijken. We weten het gewoon nog niet. We hebben er geen controle over. Maar dat betekent dan wel dit: dat we ons kunnen laten verrassen voor wat er gaat gebeuren.