The Dylan

Mevrouw Frits en ik waren zaterdag in Amsterdam. We waren bij de uitvoering van de Gijsbrecht van Aemstel. Dit toneelstuk van Joost van den Vondel wordt letterlijk eeuwenlang in de eerste week van januari opgevoerd.

In vroeger eeuwen was dat in de schouwburg van Van Campen, tegenwoordig in The Dylan. De locatie is hetzelfde, het pand is anders. The Dylan is een hotel. Het zou heel geestig zijn als zo af en toe ene Justin Case komt logeren, toevallig hetzelfde moment als Bob Dylan een paar optredens in de Nederlandse hoofdstad verzorgt.

Onder dit pseudoniem checkte Dylan wel eens in bij hotels.

Misschien dat dé Dylan wel bij The Dylan heeft gelogeerd.

De stem van een generatie in de hoofdstad van Nederland.

De zanger wiens stem altijd een gespreksonderwerp is. Is het niet zijn stem in overdrachtelijke zin, als iemand die onder woorden brengt wat zijn generatie voelt, dan is het wel zijn letterlijke stem, die door sommige recensenten als een verkouden kraai op leeftijd of een schaap in prikkeldraad klinkt.

Nee, dan heb je begrepen waar het bij Dylan om gaat.

Alsof hij Hans Hogendoorn is, die jarenlang de stem was van Met Het Oog Op Morgen. Die stem stopt, na 48 jaar en bijna 17.000 radiouitzendingen. Ook een behoorlijke prestatie, om dagelijks je stem te lenen aan een radio-programma.

De kans dat de Dylan de stem van Het Oog gaat worden, is minimaal. Dylan's Nederlands is niet meer wat het geweest is. Je kunt niet alles hebben.